Henry en Jack, Vissen Waterweg, met de eerste tongen

Beste visvrienden,

Uiteraard proberen we als gepensioneerd zijnde volop te genieten van de geneugten des levens.  Nou denk ikzelf dat me dit tot heden vrij goed lukt, ik heb gelukkig heel veel hobby’s en soms lijkt het erop dat ik het momenteel drukker heb dan in de tijd dat ik nog naar m’n baasje moest. Maar alle verplichtingen zijn verdwenen en we leven nu onder het motto; Niks moet, en (bijna) alles mag. Met regelmaat gaan we op pad met ons oude volkswagenbusje dat al bijna 25 jaar deel uit maakt van ons gezin, we zijn hiermee meestal niet de snelste maar onze vakanties beginnen wel meteen bij het vertrek. Ook wandelen, fietsen en ’n kaartje leggen verschaffen me veel plezier maar bovenal is zeevissen toch wel een van m’n grootste liefhebberijen. Gelukkig heb ik al jarenlang een geweldig goede en gezellige vismaat, Sjakie die gelukkig niet ver van me af woont zodat we ook als we niet gaan vissen met regelmaat bezocht kan worden voor ’n bakje leut.

Nu de coronaregels meer versoepelingen gaan krijgen zien we gelukkig ook steeds meer nieuwe visverslagen op de fishguppy site, maar toen ik het verslag las van Peter en z’n Belgische vismakker Frank, begon mijne rikketik toch wel wat sneller te kloppen, de 1^e tong was gevangen. Onder het motto; Als Peter kan tonge, dan kunnen wij dat ook !!!!  werd dan ook snel een nieuw visdagje ingepland.

Maandag 17 mei was het tij nog op een redelijke tijd laag om zoals gewoonte getrouw zelf ons aas te kunnen gaan steken.

Om 9.30 uur stond m’n goede vriend Sjakie al met ’n brede grijns op z’n snuit op de stoep en na het inladen ging het goedgemutst richting de Zeeuwse kust.

Er zat veel vrachtverkeer op de wegen maar aangekomen bi onze steeklocatie moesten we toch nog efkes geduld hebben om het water wat verder af te laten gaan.

Vrijwel meteen nadat we konden beginnen met spitten kwam er nog ’n zestal andere stekers ons gezelschap houden, meestal zitten daar natuurlijk ook wel bekenden bij zodat daar ook ’n gezellige babbel mee gemaakt kan worden.

Ik had dit keer m’n eigen RVS spitvork gebruikt, deze is wat langer en comfortabeler voor m’n rug, Sjakie krijgt helaas snel problemen en we respecteren de ouderdom dus…….ik steek en hij raapt het aas.

Na zo’n 1½ uurtje fitness hadden we ruim voldoende pieren en ’n mooie portie zagers om er een geslaagd visdagje van te kunnen maken.

Snel verpakken met wat zeeturf en op naar onze nieuwe visstek.

Omdat buienrader aangegeven had dat er ’s middags wel ‘ns enkele buien konden gaan vallen en er ook nog eens ’n straf windje stond kozen we voor ’n plekje waar de auto vlak bij ons kon staan.

In  Maassluis was zo’n plekje en hadden we tevens ook nog het voordeel dat we de stevige wind schuin van achteren hadden wat zeker van invloed is om een fatsoenlijke worp te kunnen maken.

Om 15.00 uur arriveerden we op de stek, links en rechts waren al enkele vissers verwoed bezig om te proberen hun visje op de kant te krijgen.

Het was opkomend water en zo rond 19.00 uur zou de kentering zijn, zo te zien stond er ook een stevige stroming.

Snel uitpakken en nadat we geïnstalleerd waren vlogen onze goed beaasde haken met ’n klapanker gewicht van 160 gram  met een wijde boog het zilte nat in.

Het waaide zo hard dat je meteen nadat het lood het water raakte de molen dicht moest klappen omdat de lijn anders zover wegwaaide dat ke ‘m niet meer terug kon vinden.

Vrijwel meteen begonnen de toppen te rammelen en konden we vis binnen draaien, meestal kleine scharren maar uiteraard zat er ook menigmaal eentje bij voor de pan.

Jack kwam er al snel achter dat recht voor z’n neus ’n obstakel in het water lag dat voor veel ergernis zorgde tijdens het binnendraaien, gelukkig heeft ie door z’n jarenlange viservaring al meer met dit bijltje gehad.

Meestal kon hij de oude vos met ’n speciale tactiek voorkomen dat ie lijnbreuk had en netjes z’n lijn al dan niet met vis onbeschadigd op de wal takelen.

Het zonnetje deed z’n uiterste best om door de wolken te branden en het was gewoon ’n feest om aan de waterkant te zitten.

Regelmatig beet, eenlingen maar zeer zeker ook met regelmaat doubletjes. Omdat we al tijden vissen met maar 2 haken kunnen we uiteraard geen tripletten vangen maar wij zijn al dik tevreden als we 2 vissen tegelijk op de kant krijgen.

Door de flinke stroming hing er veel vuil op de lijn dat het binnen draaien al bemoeilijkte en navenant je ouder wordt worden de buiken groter maar de spierballen kleiner.

Tijdens ’n inworp hoorde ik evenals bij het vorige visdagje weer het bekende geluid van een afgebroken hoofdlijn, terwijl ik thuis toch heel goed met ’n loep de ogen van m’n hengels geïnspecteerd had op eventuele breukjes.

Snel nieuwe onderlijn eraan en vissen weer, we hadden geen last van krabben en net toen ik overdacht om de gevlochten haaklijntjes, deze zitten immers sneller in de war dan die van nylon, te vervangen ving m’n maatje een dikke wolhandkrab.

Fijn laten zitten dus die gevlochten korte haaklijntjes, er zat volop vis, doubletten wijting en schar waren zeer zeker geen uitzondering.

Dit was gewoon weer ouderwets genieten, voorbijvarende schepen, en lekker sapje in je knuist en wat ouwehoeren met de voorbijkomende wandelaars en/of toeristen.

Een bewoner van Maassluis, ook een sportvisser, had een verklaring voor de vele vastzitters van Sjakie, voor de ingang van de haven hadden ze volgens hem wilgenmatten op de bodem gedropt……waarom???

Wat later hoorde ik voor de 2^e keer tijdens de worp het K.T geluid en wederom zag ik teleurgesteld verschillende meters hoofdlijn uiteraard met complete onderlijn in het water plonsen, dit was dikke shit.

Thuis toch ook maar ‘ns ’n onderzoekje naar m’n molens doen, misschien omdat de hoofdlijn niet goed opgespoeld zit, telkens als je tientallen meters lijn van je spoel verliest wordt de lijn die daar weer onder zit gebruikt.

Tijdens de kentering viel de stroming er bijna helemaal uit maar ook de regelmatige aanbeten verdwenen nu.

Inmiddels hadden we beide al ’n leuk partijtje panvis in onze emmers zitten, veelal schar afwisselend met wijting die maar net over de maat was , 28 tot 29 cm , maar thuis toch zou gaan veranderen in een smakelijk lekkerbekje.

Terwijl we  gezellig zaten te kletsen werden we opgeschrikt door de toeter van een boot die hiermee aangaf aan wal te willen komen.

Onze 1^e  vislijn konden we door razendsnel binnen draaien nog redden maar bij ons allebei werden de lijnen van de 2^e hengel zonder pardon kapotgetrokken door de redelijk grote boot.

Nadien bleek dat ie ’n passagier af moest zetten op het nabijgelegen ponton maar dat had ie mijns inziens ook wel met een beetje meer beleid en begrip voor verschillende sportvissers met wat minder snelheid kunnen doen.

Wederom snel onze lijnen vervangen en we hoopten toch nog steeds om met afgaand water de welbekende scheefsmoel te kunnen haken.

Hier hadden we eerder over moeten beginnen, toen het leek of m’n vriend voor de zoveelste keer vast zou zitten hoorde ik plotsklaps zijn voor mij welbende vreugdekreet en jawel hoor, opa had z’n 1^e tong van het jaar op de kant.

Uiteraard moest hier snel ’n plaatje van gemaakt worden en na de meting bleek deze mooie flap zo’n 31 cm. groot te zijn, PROFICIAT  maatje !!!!

Het was zo rond 20.30 uur en het begon nu ook redelijk af te koelen, de vissers bij ons in de buurt waren inmiddels allemaal huiswaarts gekeerd, de aanbeten  waren ook flink afgenomen.

Uiteraard was het toch telkenmale weer die tikken op de toppen die ons weerhielden om op te gaan ruimen.

Toen Jack rond 21.30 uur voor de zoveelste keer in gevecht zat met de wilgenmatten besloot hij toch om maar met een hengel verder te gaan vissen, ook nu bij nader onderzoek bleek dat ie z’n hoofdlampje thuis had laten liggen.

De dag was eigenlijk ook lang genoeg geweest en ook ik besloot om de haken nog voor een laatst maal van een mooie steekzager te gaan voorzien, inmiddels was ook de stroming weer flink toegenomen.

Het indraaien was zwaar, veel groen en plastic, maar…………Hieperdepiep, ook ik bleek deze visdag nog mazzel te hebben.

In plaats van veel groen en plastic draaide  ook ik een mooie 30 plus tong gezamenlijk met zijn vriendje schar op de wal, m’n geluk kon niet op, we hadden allebei waar we voor gekomen waren, onze 1^e tong van het jaar.

Ondanks dat we deze sessie weer redelijk materiaalverlies hadden, wat ook normaal is bij voor ons onbekende stekken, hadden we zoals eigenlijk altijd ,wederom een prachtige visdag.

Nadat we onze hengelspullen in de auto hadden geladen en de rommel netjes in de nabij staande vuilnisemmer hadden gedeponeerd, genoten we met zicht op de haven nog van ’n  lekker slaatje.

Na een voorspoedige terugreis waren we om 1.00 uur weer moe maar voldaan weer op ons eigen stekje.

Beste vrienden. Ik zou zeggen, pak je hengel en ga op tongenjacht, ze zijn er weer, veel plezier en succes!!!

Groetjes, Henry