Henry en Jack, Waterweg avontuur

Visverslag 30-09-2022

Beste Visvrienden,

Jullie zullen wel denken, hoe is het afgelopen zomer die twee oude knarren uit Veldhoven en Eersel vergaan, ze zullen toch niet verdroogd zijn met deze extreme hitte ??  Nou ik kan jullie vertellen, niks is minder waar, in de luwte onder de notenboom met in je knuist in borreltje of ’n koel speciaal biertje  is het heerlijk genieten.  Ook  de warmte van zon op ons rimpelloze strakke buikvelletje  is een waar genoegen.  Uiteraard hebben we met argusogen de visvangsten van de afgelopen zomer op de voet gevolgd en daar was maar één  woord voor; Treurig!!! Zelfs Peter en z’n makker Frank vonden in hun geliefde Denemarken niet de vis waar ze voor gingen.  Ook ik heb in deze zomertijd  de visvangsten tijdens m’n vakantietripjes nauwlettend gadegeslagen.  Op de fiets langs de Elbe in Duitsland, met ons busje langs de Maas in Frankrijk  en zelfs in het Spaanse Torremolinos  waren de vangsten over het algemeen bedroevend slecht.  Nu de afgelopen tijd toch her en der weer  wat tong  op de kant getakeld wordt begon het bier in onze aderen snel op te warmen.  Snel werd een dagje gepland  waarop voormiddag het tij goed was om te steken en de namiddag en avond/nacht de jeuk om na lange tijd weer wat vis te gaan vangen te laten verdwijnen. Vrijdag 30 september  zou ons visdagje gaan worden en ’s morgens om 9.00 uur stond mijn vriend en trouwe vismaatje Sjakie met een blije grijns op z’n snuit onder mijn carport. Snel onze visbenodigdheden en de bijbehorende proviand laden en op naar de Zeeuwse kust. We hadden zoals altijd meer dan voldoende stof om over te kakelen. Ons rijke landje met z’n ontelbare uitkeringen, toeslagen etc. etc. lijkt langzaam ten onder te gaan. Arbeid wordt beloond  lijkt verleden tijd te zijn.  Terwijl kamerleden schreeuwend  de  tekortkomingen van veel Nederlanders verkondigen zitten Kaagje en Rutte quasi verveeld met ’n glimlachje op hun snuit  met hun mobieltje te spelen.  Ons belastingstelsel blijkt op alle niveau ’s achter te lopen, de btw verlagen op gezond voedsel is schijnbaar al een groot probleem. Een hele kudde geleerde koppen buigt zich momenteel over het verschil tussen groenten en fruit!!! Wij oudjes leerden vroeger in de kleuterklas al wat het verschil is tussen een krop sla en ’n banaan. Al met al, onze reis verliep voorspoedig en bij aankomst bleken er al meer gegadigden re zijn om wat vers aas uit de zeebodem te gaan spitten.  Het water was nog niet vergenoeg af om wat steekzagertjes te gaan graven dus begonnen we dichter op de kant om onze emmer te vullen met mooie dikke pieren. Het is en blijft  ’n  goede gymnastiekoefening  om je knoken wat los te houden maar je moet dit uiteraard wel met beleid doen,  Sjakie raapt het aas zodat ik met m’n spitvork niet telkens hoef te bukken.  Zo’n tiental mensen waren druk in de weer om hun emmertjes te vullen, de pieren waren redelijk te pakken te krijgen doch de zagers kosten de nodige kruin.  Na zo’n 2½ uurtje steken met tussendoor ’n babbeltje  hadden we ruim 2 kg. prachtige pieren en zo’n 2 ons mooie zagers, als er geen overvloed aan krabben zit ruim voldoende voor een geslaagde visdag.

Snel inpakken en dan naar de geplande stek aan de Waterweg.  Toen we op de door ons geplande stek arriveerden bleek deze helaas al bezet te zijn door enkele andere vissers.  Er stond een stevige bries en om dan vlak bij elkaar gaan te zitten met zo’n 8 strandstokken  geeft uiteraard sowieso problemen  betreffende in elkaar verwarde lijnen dus…..op naar ’n andere stek. Normaliter zij er aan de Waterweg meer dan voldoende stekken doch omdat buienrader  voor de avonduren toch redelijk wat regen voorspelde zochten we een plekje waar we onze grote paraplu’s op een goede en stevige manier konden verankeren.  Na ’n korte rit kwamen we aan bij het Scheur waar geen enkele visser te zien was. Snel de spullen uit de auto en  onze stek bezetten.  Het water stond op z’n laagst dus we gingen waarschijnlijk met opkomend en afgaand water vissen. Er stond een stevige wind 4 tot 5 Bft. recht op onze snuit maar gelukkig zorgden onze grote parasols voor een prima beschutting.  Om 15.00 uur vlogen onze goed beaasde haken in het zilte nat en was het wachten op wat komen ging. We vissen met de alom bekende clickafhouders en andere stok was voorzien  van wapperlijnen, eentje zover mogelijk en eentje wat dichter op de kant om te zoeken waar de vis zich bevond. Na zo’n 10 min. geen enkele beweging op de toppen te hebben gehad was het de hoogste tijd om de lijnen ‘ns binnen te draaien en jawel hoor, de haken waren kaal!!! Beteuterd keken we elkaar aan, zouden de krabben hier nog steeds massaal bivakkeren ??  Snel nieuwe pieren en terug in het natte.  Wat later kreeg m’n vriend eindelijk een lichte tik op de top en vol verwachting draaide Sjakie z’n lijntje binnen.  De teleurstelling was overduidelijk van z’n snuit te lezen, ’n grondeltje, vermanend sprak hij het kleine visje toe en liet vermanend de scherpe beitels van z’n kunstgebit zien, die mooie pieren waren immers voor de tong bedoeld.

Terwijl ik lachend toekeek hoe m’n makker met z’n vangst bezig was zag ik ook op mijn hengel wat lichte beweging en jawel hoor, ook dit bleek ’n grondeltje te zijn.

Onder het genot van een goudgele rakker was het ondanks de stevige wind vanachter de plu’s toch genieten van de voorbij varende schepen.  De verwachte rammels op de toppen bleven helaas weg  en gingen we met regelmaat door met het vervangen van aas.  Rond 18.00 uur kreeg ik dan uiteindelijk toch de aanbeet waar we al ’n hele poos op zaten te wachten en na het binnen draaien bleek dit een doubletje botten te zijn.

Ook m’n makker zag een duidelijke zwieper en ook dit bleek een doublet botten te zijn waarvan eentje overduidelijk solliciteerde om in de pan van Sjakie te mogen zwemmen.

Zou het dan toch nog goed gaan komen? Niets bleek minder waar, het maakte niet uit wat we aanboden, verse pieren, zagers, gezouten pieren er kwam geen beweging op de toppen. Ondertussen was de wind nog wat aangetrokken en was het geen overbodige luxe om wat warmere jassen aan te trekken en terwijl Jack hiermee bezig was kwam er toch weer een mooie doorbuiger, wederom een mooie bot voor de pan van m’n vriend.

Ondertussen was het aardig donker geworden en volgens de kenners dus het moment om tong aan de haak te krijgen!! Bij een redelijke zwieper op een van m’n toppen was de verwachting daarom hoog gespannen doch dit bleek wederom een doubletje bot te zijn.

M’n maatje had ondertussen telefonisch contact gehad met andere vissers en het bleek dat op de door ons geplande stek wel tong. zeebaars en zelfs een dikke paling gevangen was, blijkbaar zaten we dus toch op de verkeerde plaats. Ondanks de mindere vangst was het toch heerlijk om na lange tijd de zilte lucht weer op te snuiven maar ook wij hadden natuurlijk gehoopt op wat tong en eventueel ’n zeebaars.  Wat we ook probeerden, de beet kwam er niet in en toen ik rond 20.30 uur wederom een bot voor de pan naar boven takelde werd het steeds duidelijker, de door ons verwachte vis liet het afweten.

Sjakie zat onophoudelijk met z’n mobieltje te spelen en vertelde dat het om 22.00 uur zou gaan regenen. We besloten om een hengel binnen te draaien en deze alvast op te ruimen. Toen wat later de wind nog wat harder aantrok en sommige windstoten vervaarlijk aan onze goed verankerde parasols begon te trekken hielden we het voor gezien. Snel het boeltje opruimen en naar de auto, precies op tijd, net toen alles ingeladen was vielen  om 22.00 uur de eerste dikke regendruppels en opgelucht doken we in dit droge  warme stekje.  Gezamenlijk hadden we toch 4 mooie botten voor de pan van Sjakie.  Het was zeker niet de vangst waar we op gehoopt hadden,  desondanks was het toch heerlijk om na lange tijd weer aan het water te zitten.  Hopelijk kunnen we over efkes weer ’n dagje plannen en duurt het niet lang  totdat de schar en de wijting zich gaan melden.  Voor al onze vrienden, veel plezier aan de waterkant en natuurlijk de nodige daarbij  behorende rammels op de toppen.

Groetjes, Henry