Pastoor en misdienaar, mooie vis avonturen aan de Waterweg

Beste visvrienden,

Nu  we tegen het einde van oktober nog kunnen genieten van een stralend zonnetje is dat niet alleen gunstig om onze energiekosten nog wat te drukken maar ook de temperatuur van het water blijft gunstig om nog wat najaar vis te kunnen vangen. Op enkele, ondertussen wel zeer bekende stekken, worden soms nog prachtige 30 plus tongen gevangen dus de weg naar het water blijft kriebelen. Dinsdag 25 oktober was weer ’n gunstig dagje voor ons, om 9.50 uur laag water, een prima tijd om aas te steken en op dezelfde dag zowel met afgaand als met opkomend tij te kunnen vissen. Buienrader voorspelde wel wat wind maar wij als oude knarren  zijn wel vertrouwd met wat windjes! Om 7.15 uur stond m’n trouwe vismaatje Sjakie al op de stoep, zoals gewoonlijk met ’n big smile op z’n snuit, het baasje had er ontiegelijk veel zin in.  Nadat we snel de nodige hengelspullen ingeladen hadden ging het volop kakelend met gezwinde spoed richting de Zeeuwse kust. Ondanks dat het herfstvakantie waren de wegen druk bezet en jawel hoor, bij afslag Moerdijk reden we in de file. Het zat echt muur en muur vast, zowel alles wat van onze kant  als  dat van Rotterdam richting de Moerdijk wilde stond stil.  Na zo’n dik kwartiertje zag ik bij m’n maatje flinke zweetdruppels op z’n bolleke verschijnen en wilde hij met z’n mobiel iemand gaan regelen die eventueel voor ons aas zou kunnen zorgen. Niets is zo erg dan paniek als het efkes niet zo goed gaat en na rijp beraad besloten we om met ’n grote boog om de Moerdijk  alsnog naar Zierikzee te tuffen. Na goed opletten konden we vanuit de file naar de naastgelegen rijstrook en krom gebogen achter het stuur, zo nu en dan heeft Sjakie toch wel Max Verstappen neigingen, ging het alsnog Zierikzee. Er is niks zo lekker dan een vis die je zelf gevangen hebt en wij zijn er ook van overtuigd dat er niets beter is dan zelf gestoken aas. Bij aankomst bleek het water op z’n laagst maar door de stevige wind bleven er toch op veel plaatsen grote plassen water op het strand staan en waren door de golven weinig strontjes van de pieren te onderscheiden. Omdat we onze tijd hard nodig hadden besloten we om niet speciaal op de zagers te steken dit vergt immers meer tijd en met de pier kun je zowel tong als wijting en schar vangen. Het viel erg tegen en de pieren zaten ontzettend diep maar toch, na veel kuilen te hebben gegraven hadden we toen het water weer bijna op de kant was ruim 1½ kg. mooie pieren in de emmer. Ruim voldoende en met ’n blij en tevreden gevoel tuften we naar onze visstek. Ondanks de file en dat het erg moeilijk was om de pieren bij hun lurven te pakken hadden we het toch maar weer mooi gefikst. Toen we arriveerden op de door ons beoogde stek aan de waterweg bleek er nog geen visser aanwezig te zijn en toen we uit de auto stapten wisten we ook meteen waarom. Er stond een stevige kille wind schuin van voren dus stapten weer snel in de auto om een stek op te zoeken waar de wind net van de andere kant kwam, ’n stuk behaaglijker en we waren na al de moeite die we hadden gedaan toch wel relaxt gaan zitten genieten aan de waterkant. We vonden ’n leuk plekje en nadat we onze hengels hadden opgesteld kon da eindelijk het feest beginnen. Om 14.30 uur gingen bij  opkomend water onze mooie pieren op zoek naar de vis. Vrijwel meteen kregen we lichte tikjes op de toppen, hopelijk geen krabben!!! Toen  Sjakie z’n lijn binnen ging draaien werd ie verrast op twee mooie grondels, zien er leuk uit maar dit was natuurlijk niet waar we voor kwamen.

Nadat we allebei al verschillende grondeltjes op de kant getakeld hadden, het leek wel of we midden in ’n nest zaten te vissen, kreeg ik dan toch eindelijk ’n andere aanbeet en de 1^e bot was de klos.

Wat later ving ook m’n maatje z’n 1^e bot van deze dag, nog steeds veelal vergezeld van ’n grondeltje.

Met de wind schuin in de rug was het toch heerlijk toeven aan de waterkant en we genoten tevens van de voorbij varende schepen, een grote bouwkraan bijv. ongelofelijk dat zoiets blijft drijven.

We visten met de gekleurde toverstokjes en korte gevlochten haaklijntjes, dit nog steeds om de eventueel aanwezige krabben te ontmoedigen om de haaklijn door te knippen, bij de grondels zaten zo nu en dan toch wel stevige exemplaren.

Net voor 18.00 uur kreeg Sjakie dan toch de bekende beet waar we  beide op zaten te wachten en een mooie tong  werd op de kant getakeld.

Hier werden we nog vrolijker van  want het begon nu pas te schemeren.  Tijdens het maken van een foto zag vanuit m’n ooghoek ook dat er bij m’n rechter hengel iets aan de bel zat te trekken, dit bleek een mooie steenbolk te zijn.

Terwijl ik deze binnen aan het draaien was ving m’n vriend z’n 2^e bot.

Ook nu weer, net als je hiervan ’n plaatje aan het schieten bent, zag ik een mooie aanbeet op een van m’n stokken, hoopvol draaide ik binnen en jawel hoor, ook ik had m’n 1^e tong voor vandaag, een dikke dertiger.

Terwijl we nu toch redelijk zaten te vangen kon Sjakie het niet nalaten om zowat continu met z’n mobieltje te gaan zitten spelen, nu had ie ’n goede kennis aan de lijn, Robin een leuke gast  en tevens enthousiaste visser, die op de stek zat te vissen waar wij eigenlijk naar toe hadden willen gaan.  Sjakie ’s grootste hobby is vissen maar het onderhoud aan z’n hengelspullen staat op ’n erg laag pitje  en meestal zien z’n hengels en molens weer pas het 1^e daglicht bij onze volgende sessie.  Tijdens het binnen draaien van vis komt er omdat de molen belast word een geluid vanaf dat lijkt of er ’n oldtimer voorbij komt die staat te snakken naar ’n drupje olie. Nu had Robin 2 z.g.a.n. Ultegra’s liggen, bijna niet gebruikt, nog in de doos en die kon m’n maatje van hem overnemen voor een prijsje waar iedere visser jaloers van wordt dus er was ’n poosje geleden al afgesproken dat m’n maatje daar wel oren naar had. Robin had deze molens in z’n auto liggen dus werd snel geregeld dat ie voordat ie naar huis ging bij ons stekje langs zou komen. Terwijl m’n vriend volop aan het onderhandelen was kreeg ik wederom een flinke korte doorbuiger op de top en jawel hoor, alweer een prachtige tong van ruim over de 30cm.

Toen m’n maatje dit zag werd natuurlijk snel de telefoon terzijde geschoven zodat ie ook weer belangstelling kreeg voor z’n hengeltoppen. Dit werd onmiddellijk beloond met het vangen van een grote dikke vette bot, m’n maatje straalde van geluk.

Inmiddels was ook Robin gearriveerd en hij had niet alleen de mooie molens voor Jack bij maar ook nog een grote zak met gegrilde kippenpootjes, het werd een waar festijn!!Robin had op de stek waar ie vandaan kwam slechts 1 wijting kunnen haken die Sjakie dankbaar van ‘m aannam. We vroegen aan Robin of ie niet gezellig bij ons ook nog z’n hengeltje uit wilde gooien  dus zogezegd zo gedaan. We lieten ons de kippenpootjes goed smaken, deze waren zo pittig gekruid dat ik geen scheet durfde te laten, bang dat ik ’n gat in m’n onderbroek zou schieten. Gelukkig heb ik ten  alle tijde wat koele biertjes binnen handbereik  dat nu zeer goed fungeerde als bluswater.  Terwijl er stevig geauwehoerd werd  zag ik weer een prachtige beet, ditmaal een doublet wijting en bot.

Robin die als rasechte Rotterdammer  vanaf dat ie uit z’n luier kroop, al belangstelling had voor de visserij, wist natuurlijk als geen ander waar in de regio talrijke leuke stekjes zijn en daar hebben wij alhoewel we als bejaarden alle twee stokdoof zijn, wel oren naar. Dit was genieten met een grote G en net toen we dachten dat het minder aan het worden was met de vangsten kreeg m’n makker weer een prachtige beet, na veel geknars en gekreun van z’n molen bleek dit wederom een prachtige tong te zijn.

Die was toch wel efkes de moeite om hem op de meetlat te leggen, 35 cm. een mooie  lap.

We hadden ruimschoots foto’s geknipt om er ’n leuk verslag van te kunnen maken en omdat dit toch telkenmale wat tijd in beslag neemt besloten we om hier verder vanaf te zien. Met regelmaat bleven we vis vangen, uiteraard lang niet altijd aan de maat maar de kleintjes mochten allemaal terug om groter te gaan groeien. Alhoewel we ’s morgens deze visdag niet al te best begonnen waren werd het toch een TOP-dag. Later op de avond kwam ook Gino nog voorbij varen met z’n kano, we hebben alle drie hevig staan zwaaien, hopelijk heeft ie ons gezien.

Robin vond het rond 23.00 uur welletjes en ruimde z’n hengel op, bij deze ook nog heel erg bedankt voor de talrijke keertjes dat je ons behulpzaam was bij het ontwarren van de lijnen, dicht bij elkaar is dat meermalen een feit geweest. We namen hartelijk afscheid en ook bij ons begon ondertussen de vermoeidheid op te treden. We besloten om rond 23.30 te stoppen we moeten immers ook nog ’n poosje rijden voordat we weer in het Brabantse land zijn. We hadden zeker meer tong kunnen haken dan we gedacht hadden en tuften moe maar dik tevreden rond 24.00 uur huiswaarts. Onze gezamenlijke vangst voor de pan bestond uit 7 mooie tongen, 5 botten, 2 dikke steenbolken en 1 wijting.  Met zo’n vangst tegen het einde van oktober kun je toch wel spreken van een prachtige maar ook gezellige visdag. Aan alle Fishguppy’s zou ik zeggen, trek erop uit, ze zitten er nog!!!

Groetjes, Henry