Henry en Jack, vissen aan de Waterweg

Visdagje woensdag 7 juni 2023

Beste Fishguppyvrienden,

Na de vele bedroevende vangstberichten van de afgelopen maanden gaat de motivatie om zo’n 400 kilometertjes naar het zilte nat te tuffen dalen tot ongeveer het nulpunt. Als er dan toch eindelijk een verslagje verschijnt van Eldert die het presteerde om al wat tong op de kade te takelen begint je vissersbloed natuurlijk onmiddellijk te borrelen. Na enkele contacten met m’n trouwe visvriend Sjakie, werd snel een datum gesmeed. Op woensdag 7 juni was het op ’n passende tijd laag water zodat we, inmiddels traditiegetrouw, ons eigen aas konden steken. De weergoden waren ons prima gezind en bijna ’n half uur voor de afgesproken tijd stond er ’n glunderende vismakker bij me op de stoep. Snel de spullen in de auto en vol verwachting naar de Zeeuwse wateren. Zoals altijd duurde de reis veel te kort want we waren nog lang niet uitgezeverd toen we bij onze steekplaats arriveerden. Uiteraard was de politiek een onderwerp, Carolientje die een overweldigend succes behaalde met de verkiezingen, niet omdat iedereen het met de boeren eens is maar zeker wel omdat de meeste mensen het niet eens zijn met het huidige regeringsbeleid. Het roer moet om maar onze immer glimlachende Mark vond snel een handig truukje om met enkele andere coalities toch ’n meerderheid te krijgen zodat ze doodgewoon door kunnen gaan met hun praktijken waar menige Nederlander het zeker niet mee eens is, democratie heet dat geloof ik!!! Ook de jaarlijks slechter wordende visvangsten op het zout kwamen aan bod, op onze Fishguppy-site staat bij ieder verslagje wel, De aanhouder wint, niet geschoten is altijd mis, het water is te zoet, de windrichting is verkeerd enz. enz. Niemand weet precies waar het aan ligt dat de vangsten steeds minder worden, ligt het aan het klimaat, de duizenden heipalen die dagelijks in onze zeebodem getimmerd worden, de massa’s kabels die op de bodem van de zee liggen, overbevissing door de beroepsvisserij????  Het blijft gokken. Toen we onze laarzen aangetrokken hadden en over de dijk waren geklauterd konden we meteen beginnen met spitten. Doordat de straffe wind flinke golfjes had veroorzaakt was de zeebodem verre van glad en stonden er op de meeste plaatsen tussen de pierenstrontjes nog veel water zodat het tijdens het spitten opletten was dat het gat niet vol stroomde. Als ervaren spitters, we waren trouwend de enigste gegadigden, was dat echter een eitje. Sjakie, die als ’n pinguïn over het strand huppelde, kon maar amper bijhouden met bukken om telkenmale de prachtige pieren in z’n emmertje te deponeren. Omdat we al gehoord hadden dat er ’n ware krabben invasie in de viswateren aanwezig was besloten we om toch maar wat extra pieren te steken en na zo’n 2 uur stevige sportschool gymnastiek hadden we ruim 3 kg. prachtig aas, dit moest ruim voldoende zijn om de krabben te voeren en uiteraard tussendoor ook nog om tussendoor een visje proberen te haken.  Nadat we onze pieren verwend hadden met zee turf en verdeeld in zes pakken droge kranten was het de hoogste tijd om naar ons beoogde stekje te tuffen. Om 14.00 uur waren we ter plaatse en nadat we snel onze hengels hadden opgetuigd kon het feest beginnen.  Wij vissen bijna altijd meteen onderlijn van 1,5 mtr. die voorzien is van clickafhouders en i.v.m. de krabben korte gevlochten haaklijntjes. Uiteraard zit op onze molens goede dunne WFT lijn omdat we ook een bloedhekel hebben aan het knopen van voorslagen. De hengels lagen maar amper in het water toen een van m’n toppen aangaf dat er op de bodem ook leven was en eventjes later was ’n botje het haasje en de nul van de teller.

De toppen bleven voortdurend met lichte trillertjes aangeven dat ook meneer en mevrouw krab ontzettende honger hadden en dit resulteerde erin dat er na zo’n 8 tot 10 minuutjes alleen maar kale haken in het water lagen. De zon deed optimaal z’n best en het was in m’n hemdje en een koele gele rakker in m’n knuisten gewoon heerlijk toeven aan de waterkant. Buitenom de krabben bleken ook de grondeltjes massaal aanwezig te zijn, oftewel de haken waren kaalgevreten og er hing ’n grondeltje of een krab aan, soms zelfs in doubletjes.

Dit ging zo de hele middag onverminderd door, de ene een Haps cracker na de andere en we zagen onze voorraad pieren zienderogen slinken. Onze hoop om toch wat grotere vis te hunnen vangen was nu geheel gericht op de donkere uurtjes. Het blijft genieten van de voorbijvarende schepen totdat er weer ’n eikel tussen zit die het leuk vind om op zo’n 20 meter uit de kant de lijnen van vissers kapot te varen. Door snel handelen kan meestal nog een lijn gered worden maar de andere legt helaas letterlijk en figuurlijk het loodje.   Rond 19.15 uur ving m’n maatje Sjakie dan toch de eerste bot die waardig was om ’n rondje door de boter in z’n koekenpan te mogen zwemmen.

We hadden ’s middags onze ontblote spiermassa’s goed ingevet met zonnebrand om ons terdege te schermen tegen de felle zon maar nu het wat later op de avond werd leek her erop dat de wind in plaats van ging liggen alleen maar feller werd. De stroming was inmiddels zo sterk dat we tijdelijk maar met een hengel visten, doch wat later konden we weer met twee stokken aan de gang. Terwijl ik toch maar ’n truitje op ging trekken meende ik vanuit m’n ooghoek ’n redelijke aanbeet te zien maar bleef toch voor de zekerheid efkes wachten om de lijn binnen te draaien. Toen wat later de top wederom aangaf dat er daadwerkelijk volk aan de andere kant was begon ik met indraaien. Vrijwel meteen was het zeker, paling of een flinke bot. Mijn verassing was groot toen het een mooie tong bleek te zijn die na meting toch zo’n mooie 31 cm. bleek te zijn.

Mijn 1^e tong van 2023 was een feit, uiteraard werden meteen alle haken, ook die van Sjakie, voorzien van vers aas, laat ze nu maar komen!!! Helaas werd het een heel ander verhaal, na deze mooie vangst bleek de vis in z’n geheel verdwenen te zijn. Verre worpen en/of dichtbij, naar links of naar rechts, het maakte niet uit, zelfs de krabben waren een stuk minder met hun vreterij.  Door de aanwakkerende wind werd het alsmaar kouder en na vele verwoede pogingen om de tong te verleiden werd het ons duidelijk dat dit vandaag niet meer zou gaan lukken. Terwijl onze proviandkisten leeg gesmuld waren hadden we nog ruim ’n kg. pieren over en omdat er geen andere vissers in de nabijheid waren die we hier blij mee konden maken hebben we deze ter plekke aan de mini visjes gevoerd in de hoop dat deze hierdoor sneller groot groeien.  Al met al, het waren geen grote panvissen, op ’n paar enkelingen na, maar we konden, als bijna, altijd terugzien op een gezellige en vandaag ook zonnige dag aan de waterkant. Om 23.00 uur hadden we onze hengelspullen in de auto en om 0.30 uur arriveerde ik in Eersel waar ik nog met ’n lekker borreltje heb nagenoten van deze mooie dag. Beste visvrienden, ik hoop voor iedereen dat de zomervis zich komende tijd massaal laat vangen zodat er vele mooie foto’s op deze site verschijnen waar iedereen van kan meegenieten, trek er op uit en……. VANG ZE!!!

Groetjes, Henry