Spodsbjerg 2024 – 3 vistrips

Spodsbjerg 2024

Zowat elke hengelaar zal onderhand wel weten dat het niet enkel in onze Noordzee zeer slecht gaat met de visstand en in het bijzonder de kabeljauwstand. Ook in de Oost- en  Baltische zee gaat het de laatste jaren steil bergaf met de kabeljauw-stocks en dit in zoverre dat de Deense overheid al verscheidene jaren vangstquota voor sportvissers in Denemarken heeft uitgevaardigd. Eerst mocht je nog 7 kabeljauwen per persoon en per dag aanlanden. Een jaar of wat later werd dit al maar 5 stuks meer en nog eens een jaar of 2 later was dit aantal al gereduceerd tot maximaal 3 stuks. De Deense beroepsvissers werden al die jaren niet echt geviseerd en hadden (nog) geen vangstbeperkingen en mochten zelfs tijdens de paai van de kabeljauw (ergens tussen half februari tot einde maart) nog kabeljauw blijven vangen. 

Wij zijn vanaf 2016 de regel aan boord  beginnen te hanteren dat alle  kabeljauw onder de 50cm ten allen tijde wordt teruggezet. Op sommige dagen van overvloed (en die had je toen nog regelmatig) werd deze minimummaat zelfs nog opgetrokken naar vissen richting de 60 cm. Vanaf  2018 hebben we ook aan boord een kabeljauw maximumlengte ingevoerd. Alle kabeljauw groter dan 90cm werd, meestal na het maken van een foto en/of GoPro filmpje, ook steeds teruggezet. Dit doen we omdat deze grote vissen voor ons de ‘hoop voor de toekomst’ zijn/waren.

Al deze maatregelen hebben blijkbaar niet al te veel uitgehaald en omdat de maatregelen de voorbije jaren niet het benodigde positieve effect hebben opgebracht is er vanaf 2024 zelfs een algemeen vangstverbod voor kabeljauw voor sportvissers en mogen de beroepsvissers ook maar max. 10% bijvangst aan kabeljauw aanlanden EN is er ook eindelijk (eigenlijk al sinds 2022 of 2023)  een gesloten tijd voor kabeljauw vanaf half januari tot tot einde maart en dit voor alle vissers. 

Voor sommigen is het instorten van de kabeljauwstand het resultaat van de globale opwarming; anderen leggen de schuld dan weer bij de brand in de kunstmestfabriek in februari 2016 in Fredericia waarbij er honderden tonnen kunstmest in de kleine Belt  (Deens: Lillebælt)  zijn gestroomd en nog andere zeggen dan weer dat het de schuld is van de bagger- en constructiewerken aan de nieuwe tunnel  bij Puttgarden in Duitsland naar Rødbyhavn in Denemarken dewelke ergens in 2027 zou moeten klaar zijn. Iedereen heeft wel zijn of haar verhaal van de mogelijke redenen waarom het in de Grote Belt voor Langeland en bij uitbreiding de Oost- en de Baltische Zee de laatste jaren plots zo bizar bergaf gaat met de kabeljauwstand. 

Om een lang verhaal iets korter te maken, vind ik het eiland Langeland in Denemarken en in het bijzonder Spodsbjerg aan de oostkant van het eiland nog steeds een vissers-eldorado en in mijn beleving nog steeds de meest dichtstbijzijnde visplek met zoveel hengelsport-mogelijkheden (al moet ik daar helaas wel 900 km voor rijden). Eigenaar zijn van een Beekman 540 boot op trailer helpt natuurlijk ook want hoe je ook keert of draait, vanaf een huur- of eigen boot vang je beduidend meer- en grotere vis dan van de kant. Voor vissers zonder eigen boot zijn er in Spodsbjerg meerdere verhuurders van zeewaardige boten te vinden. De laatste 2 jaar echter zie ik al een serieuze terugval van hengelsport toeristen in- en rond Spodsbjerg wegens de mindere vangsten en vangstrestricties en ik vermoed dat dit wel een impact gaat hebben op de gemeenschap op Langeland die voor hun inkomsten vooral afhankelijk zijn van deze hengelaars. 

Onderstaand volgt een beknopt verslag van 3 vistrips naar Spodsbjerg in 2024 waarbij er in totaal ongeveer 5 weken werd gevist.

eerste vistrip:

De eerste visvakantie van 2024 was van donderdag 9 mei tot vrijdag 17 mei en was ook de vuurdoop voor de vernieuwde boot van mijn naamgenoot Joeri VdG en zijn Beekman 540 Fish cabin genaamd ‘Cody’. 

De nagelnieuwe buitenboord Suzuki 115pk moest ingevaren worden en onze vaste vismaat Wim VdL verkoos om deze keer niet mee te gaan . Naar Spodsbjerg reden we (lekker rustig)  in de nacht van woensdag op donderdag. 

donderdagochtend 9 mei, bijna in Spodsbjerg na een slapeloze nacht

Nadat we ons op donderdag 9 mei hadden geïnstalleerd in ons strandhuisje, kon de boot getrailerd worden en in zijn box gestald  worden. 

Klaar voor het volgende avontuur

De eerste dagen werd er vooral veel gevaren en gezocht naar de vis en werd alle elektronica en de nieuwe motor getest en ingevaren. 

Haring en geep  waren er nog niet; voor makreel was het nog maanden té vroeg en de platvis was nog niet zo lang ervoor afgepaaid en was dus ook flinterdun. Toch konden we ons goed amuseren met licht materiaal op de massaal aanwezige kleine kabeljauwtjes tot zo’n 50cm met heeeeeeel af en toe een uitschieter richting de 60cm en korter onder de kant op de aanwezige platvis. 

Ook het formaat van de platvis neemt al flink af. Een schol (of een pladijs zoals wij Vlamingen zeggen) vangen groter dan 40 cm wordt al een flinke uitdaging.

mijmerend op ons terras met zeezicht

super relax vissen op platvis. Enkel een massagefunctie ontbreekt nog op de stoelen

De voorbije jaren  is het vangen van veel vis en het spreekwoordelijk vullen met kabeljauwfilet van de Coleman-koelbox bijzaak geworden en is het vooral het samen vissen en plezier maken, wat het tot een leuke vakantie maakt.

Beter een slechte dag op het water, dan een goede dag op kantoor

Op verwaaidagen waarbij er niet gevist kan worden, worden de hengelspullen en de boot terug picobello in orde gemaakt en wordt er daarna lekker gegeten en wat gedronken. Wat me wel opvalt is dat de laatste jaren gemiddeld  er meer verwaaidagen zijn dan vroeger (toen alles natuurlijk veel beter was 😀 ) door een té harde wind en uit de verkeerde hoek. Als in Spodsbjerg de wind tot zo’n 4 a 5 Bft stevig uit het westen komt, dan kan je meestal nog wel vissen en ‘onder het kantje’ varen, maar als deze vanuit de ‘rechterkant’ van de windroos komt dan is een 2 en zeker 3 Bft meestal al voldoende om een dagje uit te rusten. Vooral een noordoost- of  oostenwind geeft dan direct flink stevige golven en gevaarlijke situaties. Zeker met de kleinere Ibi-huurbootjes moet je dan oppassen en kun je beter het zekere voor het onzekere nemen en een dagje uitrusten. 

Paella van de Jan met zelf gevangen haring

Op vrijdag 17 mei werd de boot ‘s ochtends uit het water gehaald en konden we  in de late middag de terugreis aanvatten. Zoals steeds werd de terugweg problematischer ivm het verkeer in- en-rond Hamburg dan de heenweg. Die werken in-en-rond Hamburg duren nu toch al eeuwenlang in mijn geheugen.

net terug op weg naar huis

Vistrip naar Skjervoy-Noorwegen:

Begin juni zijn we met z’n vieren (Joeri, Wim, Joeri en John)  weer een week op visvakantie naar Skjervoy in het hoge noorden van Noorwegen geweest. Hiervan volgt later ook nog wel een fotoverslag maar 1 foto kan ik hier al wel delen. Wim heeft toen ons boot record voor heilbot op een respectabele 153cm gebracht.

Heilbot van 153cm

Onderstaand vind je een link naar het eerste deel van onze Noorwegen visreis naar Skjervoy in 2024

https://youtu.be/AvqC6t4k7WQ

Ps. De Team Somnium verslagen (zoals dit) en de filmpjes worden door niets of niemand gesponsord 

2de vistrip:

Van 20 juli tot 3 augustus hebben we nog eens een familievakantie (met vrouw, 2 dochters en de  hond) gehouden in Spodsbjerg. Dit was al van in de Covid-jaren enkele jaren geleden. Mijn boot genaamd ‘Somnium’, een Beekman 540, werd mee naar Spodsbjerg getrokken. 

In de haven, bij mijn boot

Ikzelf met Leon, onze zeehond

Van ‘horen zeggen’ was de visvangst de weken ervoor niet al te veel soeps geweest en de in de zomer van 2023 massaal aanwezige grote makreel was nog niet gearriveerd. De eerste week heb ik alleen wat lopen vissen en varen en waren de vangsten inderdaad niet al te best. Een collega die in Denemarken aan het werk was, is op woensdagavond naar Spodsbjerg komen rijden vanuit Kopenhagen en samen hebben we een avondje ouderwets ‘vissen op kabeljauw’ gedaan. Uiteraard werden alle gevangen vissen per direct weer terug in het water gezet om verder te groeien.

samen vissen met collega Rudi net voor zonsondergang

Toen mijn vrouw op de maandag van de tweede week een keertje mee ging vissen in het diepe zuiden en er te veel stroming stond om te deftig te kunnen vissen, stuurde ik de boot naar een gekend onderwaterbultje waar het water van 35m naar 22m oploopt en waar er mogelijks wel wat vis kon rondzwemmen. Nadat mijn vrouw met een ingekort makreellijntje (met 2 haken) en een verchroomd pilktertje eronder binnen de minuut 2 mooie dikke makrelen had, heb ik aan mijn lijn de rest van het makreellijntje (de 3 bepluimde  haken dus) en  een 80gr. verchroomd pilkertje aan mijn lijn geknoopt. De rest van de middag hebben we ons uitermate goed geamuseerd met de makrelen waarvan er sommige de 47cm aantikten. 

Hier mag mijn as later uitgestrooid worden

Bij aankomst in de haven werd het nieuws van de aanwezige  makreel met enkele vrienden gedeeld zodat ook zij de dagen later hiervan konden genieten.

De dagen hierna werden vooral aan makreelvissen gespendeerd en voor ik het wist waren de twee weken weer over. 

dit formaat makreel van je niet meer op de Noordzee

De meeuwen lijden daar de laatste jaren ook honger 

Op zaterdagavond 3 augustus zijn we zonder noemenswaardige problemen terug naar de Antwerpse Kempen gereden.

3de trip:

Mijn derde en laatste trip naar Spodsbjerg kwam eerder onverwacht en was van 11 tot 17 september. Een Nederlands  koppel dat ik sinds ergens 1994 ken, had voor drie weken een huisje gehuurd op het vakantiepark in Spodsbjerg en vroeg me of ik tijd en zin had om een week mee te komen vissen. Jan heeft ook een eigen kleine visboot, een Jumbo 475 en daarom kon ik mijn boot lekker thuislaten. Omdat Jan vooral platvis wil vangen had ik een dag of 5 voor mijn vertrek, 2 doosjes gezouten pieren besteld van een gekende aas leverancier die alle zeeaas ingezouten levert 😊maar helaas was ik al 2 dagen in Spodsbjerg toen die doosjes aan mijn deur in de Kempen werden afgeleverd. 

Deze keer heb ik eens overdag gereden. Zonder noemenswaardige problemen kwam ik net na 15.00h aan in het rustige Spodsbjerg. Dit voelt altijd aan als een beetje thuiskomen.

het binnenrijden in Spodsbjerg voelt steeds als een beetje thuiskomen

De dagen erna was het mooi weer zonder een druppel regen met een  wind die lichtjes vanuit het zuidoosten draaiend naar het  oosten kwam. 

Enkel de eerste vissessie, op donderdag 12 september, stond er een venijnige oostenwind met een flinke kabbel tot gevolg. Door de vermoeidheid van het reizen en het effect van de geankerde boot die naar alle kanten botste, werd ik op deze eerste vissessie flink zeeziek en ging mijn ontbijt als brokjes terug in de zee. 

 We konden elke dag vissen en met wat ‘geleende’  ingezouten pieren werd er vooral op platvis gevist. Jan lachte mij uit met mijn ‘rokjes onderlijntjes’ maar het lachen werd na de tweede dag al flink minder en vanaf de derde dag viste Jan ook met een ‘rokjesonderlijn’. 

Jan met een ouderwets grote schol van net 50cm 

Ook werd er voor of na het vissen op platvis vanaf de tweede dag ook telkens een uurtje of 2 op kabeljauw gevist. 

Jan met een mooie vis aan de hengel

Zoals steeds was de week voordat ik het wist weer voorbij en op de laatste dag, dinsdag 17 september, werden met de meegebrachte (en niet elektrische) fiets enkele lokale vrienden opgezocht.

De plannen voor 2025 worden ondertussen gemaakt (en wij blijven naar Spodsbjerg gaan)