Skjervoy 2024 – deel 2

Woensdag 5 juni: De eerste visdag

Na een best wel  korte nachtrust konden we na het ontbijt rond 8.30h naar de boot wandelen met alle spullen die we dachten nodig te gaan hebben. (dus veel te veel naar goede gewoonte)

Alle visboten van het Skjervoy Fiskecenter zijn Jeanneau Merry Fisher 795 boten (met een toilet) en uitgerust met een 150pk Yamaha bb-motor. Nu lijkt 150pk best veel maar achter een boot van 8 meter is dit al heel wat minder. De BB-motor moet flink zijn  best doen om de boot vooruit te stuwen.

In de ruime cabine, met voldoende plaats voor 4 personen, kan je lekker schuilen tijdens het varen of tijdens regen of sneeuwbuien en dit is zeker geen overbodige luxe. Wij willen absoluut geen (aluminium) center-console boot zonder cabine want als je dan een onstuimige zee of een regenachtige week hebt, ben je  2 minuten nadat je uit de haven bent al drijfnat en wil je al gelijk terug naar de haven (voor je zelfs gevist hebt).

onze boot lijkt wel een Russisch spionageschip met al die antennes

We wisten waar we gingen vissen (daar waar we in mei 2023 gestopt waren) maar eerst vaarden we even naar een klein plateau net Oostelijk buiten de haven om daar een tiental kleine koolvissen van zo’n 30 tot 40 cm te vangen dewelke we als aas gebruiken. Deze koolvisjes vang je met een makreelpaternoster of Sabiki’s maar wel met iets grotere haken en liefst wat langere rode pluimen op de makreelpaternosters. Soms heb je op 5 minuten vissen genoeg aasvissen en soms moet je een uur of langer harken en ploeteren om zelfs maar enkele aas-koolvissen te kunnen vangen. Of het vangen van aasvissen makkelijk of moeilijk wordt hangt grotendeels af van de stroming.  Nadat we er genoeg hadden was het daarna nog een een 20-tal minuten varen richting het noorden en kwamen we op onze eerste visstek aan. Nadat we hier een uur of twee hadden gevist met enkel wat kleinere visjes en vooral veel te veel lom, besloten we om naar de overkant van het fjord te varen (richting het Noordoosten) omdat we dachten we daar iets meer in de luwte konden vissen (de wind kwam uit het Oosten). Het fjord is hier een tiental kilometer breed en tot 400m diep op sommige plekken. Op deze nieuwe locatie, vissend op een diepte tussen de 40 en 80 meter, ving Wim het eerste heilbotje van deze visvakantie.

het eerste kleine heilbotje is een feit. Er zullen er nog vele volgen

De minimummaat van  heilbot was jarenlang 80cm en is vanaf 2024 opgetrokken naar 85 cm. Wij hebben al onze gevangen heilbotten (15 of 16 stuks in totaal) tijdens deze visvakantie  weer allemaal netjes teruggezet. Enkel kabeljauw en zeewolf in het juiste formaat werden bijgehouden en gefileerd. 

Er stond een flinke puist wind en dito golven aan de Oostkant van het fjord (veel meer dan we gedacht hadden) en na enkele uurtjes hier gevist te hebben, met matig succes trouwens, besloten we om terug te varen naar de stek van eerder op de dag, om daar terug te gaan vissen.

Dit bleek de juiste beslissing want op enkele uren tijd vingen we ons echt de pleuris aan kabeljauw en enkele zeewolven en dit op een stek die enkele uren ervoor totaal leeg en levenloos leek.  Omdat we regelmatig aanbeten kregen op onze shads vlak bij het oppervlak dachten we aan koolvis en toen ik een 80gr chromé-pilkertje aan mijn lijn knoopte, had ik binnen de 5 minuten mijn eerste vette koolvis eraan. Geen giga-metervissen maar ik ving toch verscheidene koolvissen van zo’n 80 tot 85cm (en ook enkele kleinere tot 50cm) en die vechten veeeeeeeeel harder dan een kabeljauw van dezelfde lengte. Met een mooie partij vis in de bun zijn we rond 19.00h na een vissessie van ongeveer 10 uur terug naar de haven gevaren. 

Tip: Als wij vis meenemen voor consumptie dan wordt deze zo snel mogelijk na de vangst gedood. Hierna worden  de ingewanden verwijderd en daarna wordt de vis flink met zeewater gewassen om zo weinig mogelijk bloed later tijdens het fileren nog in de vis te hebben. Daarna wordt de vis onder het dek in een bak, samen met PET-flessen met bevroren water zo droog mogelijk bewaard (wij bewaren onze vis zo droog mogelijk en nooit in zeewater) tot we terug in de haven zijn. Op deze manier is een filet later steeds vers en ook steeds mooi wit en nooit licht rood of roze van het overblijvende bloed dat in de vis is blijven zitten.

De taken na terugkomst in de haven zijn mooi verdeeld en iedereen weet wat hij moet doen. Wim en U2 (de andere Joeri dus) starten direct met de vis in het fileerkot. John en ik poetsen eerst de boot en daarna gaat John helpen bij de fileerwerken en wandel ik al naar het huisje om het avondeten voor te bereiden. Tegen dat het eten klaar is, zijn de visfileerders meestal ook terug aan het huisje worden de verse filets  tussen bevroren flessen water gelegd (om deze zo droog mogelijk te houden/krijgen) en wordt er eerst gegeten. Na het eten wordt de vis in een zo droog mogelijke toestand droog gedept met papier en daarna per portie in vacuümzakjes gestoken en door de Lava-vacumeermachine gehaald die ik in mijn bagage meeneem. Op deze manier blijft je vis nog heel lang goed in de diepvries. Hierna kan de vis in de diepvriesruimte van het viskamp ingevrozen worden. Het viskamp heeft een grote centrale diepvriesruimte vlak bij het fileerhok van zo’n 6 bij 6 meter waar het stervenskoud is (zo’n -24 graden)

donderdag 6 juni:

Het zag eruit dat het een mooie dag ging worden en we  onze dikke jassen en mutsen thuis konden laten. We zijn terug naar  de westkant van de fjord naar ons favoriete stekje gevaren om daar tussen de 30 en 80 meter diep te gaan vissen. Wim had er vrij snel een heilbot aan die na 20 minuten in de boot lag en 105 cm lang was.

Wim met een heilbot (met flink last van vinrot aan de staart)

Hierna was het de beurt aan John, die de eerste keer mee naar Noorwegen was meegegaan in de hoop om één  mooie heilbot te mogen vangen. Na een dril van zo’n 40 minuten en erg pijnlijke armen lag zijn eerste heilbot in de boot en dit was direct een nieuw bootrecord (voor heilbot). Het ‘botje’ van John was 133 cm lang en werd na een fotosessie terug overboord gezet om wat te gaan bijgroeien. 

Toen waren en nog geen pijnlijke armen

John met zijn eerste droomvis en gelijk een nieuw bootrecord

Wim ving een tijdje later nog een heilbot van net geen 1 meter en ook U2 had een kleinere bot van 85cm. De rest van de dag was het toch vooral veel harken en ploeteren om kabeljauw, en geen lom gevangen te krijgen. Zelfs de mooie koolvissen die er een dag voordien rondzwommen, leken op deze dag verdwenen.  De ene dag is de andere niet zeker?

Een 30LBS hengel krom tot in  het handvat, zo moet het zijn

toch iets groter toch dan een scharretje op de Spijkerplaat van bij ons…

vrijdag 7 juni:

Ook op deze dag was het, net als de dag ervoor, best hard werken om de vis te kunnen vangen. Nadat we enkele nieuwe stekken hadden geprobeerd, keerden we toch weer terug naar ons favoriete stekje. U2 had er daar vrij snel weer een heilbot aan en terwijl hij zijn bot van 95 cm aan het onthaken was, had Wim er ook een heilbot aan. Deze was 115cm. Hierna werd het een tijdje stil maar een uurtje daarna had U2 er weer een kleinere bot aan van ongeveer 75cm.

15 minuten na deze laatste heilbot van U2, ben ik  overgeschakeld naar een doodaasmontage. Een  ‘koolvis van ong. 40 cm als aas en na een half uurtje met mijn hengel in de hand gevist te hebben, kreeg ik een snoeiharde aanbeet. De vis trok mijn 30 Lbs hengel tot in het handvat krom en dat dit een hele beste heilbot was, was wel snel duidelijk. Echter, na zo’n 25 minuten met de vis gevochten te hebben trok de vis zich helaas los en mocht er even flink gevloekt en getierd worden. Tijdens deze dag hebben we de meeste heilbotten gevangen maar geen enkele van record formaat.

Hoe groot deze vis was zullen we nooit weten.

Dit was trouwens de enige heilbot die na een beet niet werd geland.

Verschillende keren had ik ook, terwijl ik met een aasvis aan het vissen was, wat geknabbel en gefriemel aan mijn aasvis en wanneer ik dan enkele minuten later mijn lijn binnendraaide, kwam enkel de kop van mijn koolvis boven en was de rest mooi opgevreten. We vermoeden dat dit doornhaai was maar dit kan nog niet bevestigd worden. Vroeg of laat echter moet die rover zich toch eens prikken aan mijn haak en dan weten we ineens wat dit telkens is.

Mijn aasvis na het geknabbel

Dit was het tweede deel van onze vistrip naar het Skjervoy fiskecamp.

In het derde deel van dit verslag wordt het bootrecord voor heilbot op 153cm gezet door Wim en dit wordt al een flinke uitdaging om dit te verbeteren.

Tot binnenkort, Joeri  (Team Somnium)