Henry en Jack, vissen aan ’t Scheur

We zijn er weer!!! 14-04-2025
Beste visvrienden, het is alweer ’n hele poos geleden dat we naar het zilte sop getuft zijn. Toen
afgelopen winter eindelijk de wijting massaal op de kant getakeld kon worden zaten zowel Sjakie als
ik beide in de lappenmand en moesten we deze lekkerbekjes bij de plaatselijke visboer gaan halen.
Ze zeggen ooit; Ouderdom komt met gebreken maar ze zijn allebei weer (redelijk) opgekalefaterd.
Om lichamelijk in conditie te blijven gaat Sjakie wekelijks tafeltennissen en maakt ie met z’n Nelleke
vele fietstochtjes. Ikzelf heb ondertussen m’n houthokken weer gevuld voor de komende winters en
aan ’n eigen huis is altijd wel wat karweiwerk. Uiteraard hielden we onderwijl nauwlettend de site
van Fishguppy en andere vangstberichten in de gaten. Gelukkig kwam dan eindelijk Nico met een
verslag en toen Eldert en Martijn kort daarna vertelden dat er bot op de Waterweg te vangen was
Schoten bij Sjakie de tenen door z’n sokken van blijdschap. Meteen werd er ’n visdagje ingepland.
Maandag 14 april, mooi weer, bijna geen wind en om 11.10 uur laag water een mooie tijd dus om
traditiegetrouw zelf ons aas te kunnen steken. Het is wel net een dag voor springtij maar er is altijd
wel wat te vinden om niet te gaan vissen. Ruim ’n kwartier voor de afgesproken tijd, 8.30 uur,
arriveerde Sjakie met ’n big smile op z’n snuit en dat gaf al aan dat ook hij er ontzettend veel zin in
had. Onder het genot van wat leuke meezingers uit de 60-70ger jaren tuften we met gezwinde spoed
richting de Zeeuwse wateren. Zoals altijd hadden we zoveel dingen om over te zeveren dat we
gemakkelijk ’n reis rond de aarde zouden kunnen maken. Terwijl Trump met z’n uitspraken en
wetten de wereld op z’n kop zet, gaat Vladimir stiekem door met landjepik in de Oekraïne. In ons
eigen landje gebeurt helaas helemaal niks. In plaats van ons land eindelijk ‘ns te gaan besturen en
daadwerkelijk de koe bij de horens te nemen wordt er alleen maar geruzied, gekibbeld en onzin
uitgekraamd. Schoof lukt het, als ’n goede kleuterleider, telkenmale om de bende tot bezinning te
brengen zodat op het laatste nippertje het kabinet niet valt. De beloftes die gemaakt zijn kunnen
door ’n moeras aan milieu en klimaatregeltjes niet nagekomen worden. Terwijl Marjoleintje met
regelmaat op haar bezem over de AZC ’s vliegt ziet zij met lede ogen toe dat de huisvestiging van de
asielzoekers steeds erger wordt in plaats van minder. Terwijl de wolf, de vleermuis en de das een
riant onderkomen hebben in onze natuurgebieden en spouwmuren is er voor onze kinderen geen
woonruimte. Er komen helaas steeds maar regeltjes en wetten bij, nadat de paling en de baars tot de
beschermde diersoorten uitgeroepen zijn (alleen in Nederland???) komt er nu waarschijnlijk ook de
makreel bij. Er gaat waarschijnlijk nog ’n tijd komen dat we bij de visboer alleen nog maar ’n broodje
goudvis kunnen eten. Ook wordt het momenteel afgeraden om eieren de kopen bij de hobbyboer die
scharrelkippen heeft omdat deze vol met het giftige pfas blijken te zitten. De eieren zitten volgens de
geleerden zo vol met chemische stoffen dat je ze met Pasen geen kleurtje meer hoeft te geven. Al
met al, we zijn volledig doorgedraaid. Maar genoeg gemopperd, we hebben het zo slecht nog niet, nu
de zon ’n paar keer geschenen heeft moet je tijdens ’n fietstochtje bij ‘n terrasje gewoon in de rij
gaan staan tot er ’n plekje vrij komt om ’n koel speciaal biertje te kunnen gaan drinken. Er zijn nog
nimmer zoveel campers verkocht en gelukkig blijkt er ook nog steeds vis rond te zwemmen in onze
Nederlandse wateren dus…….. nog lang niet uitgekletst arriveerden we bij onze steeklocatie. Snel
onze laarzen aan en de dijk over. Het water was ontzettend ver af doch er stond bijna overal nog wel
’n laagje water op het strand. Dit is niet bevorderlijk om te steken omdat je telkenmale dijkjes moet
spitten om te zorgen dat je gat niet vol stroomt. Na wat zoeken hadden we toch weer ’n plekje
gevonden waar met regelmaat mooie pieren naar de oppervlakte kwamen. M’n maatje deed
vandaag in plaats van tafeltennis rek en strekoefeningen om de door mij opgegraven pieren in de
emmer te deponeren en alhoewel hij dit jaar de leeftijd van 84 jaar hoopt te bereiken ben ik er vast
van overtuigd dat hij menig jeugdig persoon de broek op doet. Na zo’n 1½ uurtje wroeten, wat niet
meeviel tussen de talrijke oesterschelpen, hadden we bijna 2 kg. mooie pieren in de emmer en dit
moest ruim voldoende zijn om te gaan proberen of we hiermee de vis konden gaan verleiden.

We konden weer trots zijn op onszelf, gratis aas en daarbij ook nog ‘ns de kosten van het fitnesscentrum
uitgespaard! Nadat we het aas netjes hadden verpakt tuften we in ijltempo naar onze vislocatie. We
wilden naar de plaats waar we heel, heel lang geleden van Fishguppy Peter himself onze eerste les
kregen om wat tong te vangen. Om 13.15 uur arriveerden we op deze stek en laat nou net op het
plekje dat we voor ogen hadden een Rotterdammer zitten te vissen. Doch op deze plaats is meer dan
ruimte genoeg dus na ’n gezellige babbel met hem begonnen we op een ruime afstand onze
hengelspullen uit te pakken. Het was laag water en omdat het hier niet erg diep is hadden we de
hoop om hier toch wat bot en met goed geluk zelfs ’n baars te kunnen vangen. Het was prachtig
weer dus de truien konden uit en om 13.45 uur kregen onze prachtige pieren hun zwemles. Net toen
ik wilde gaan genieten van m’n 1 e koele gele rakker begon de top van m’n eerste ingeworpen hengel
al te stuiteren en jawel hoor, de 1 e baars van dit jaar was ’n feit en dit was natuurlijk een ontzettend
goed begin.

Enkele ogenblikken gaf ook m’n maatje ’n kreet van blijdschap toen ook hij z’n 1 e baars
op de kant takelde, met z’n witte haren en z’n zonnebril op z’n snuit leek het wel of ik met Heino
stond te hengelen wha, ha.

We visten allebei met aan een hengel dwarrellijnen en de andere stok
was voorzien van de welbekende toverstokjes, dit om te bekijken wat de vis het aantrekkelijkste
vond. Na zo’n half uurtje kreeg ik wederom een prachtige aanbeet. Er stond ’n sterke stroming en om
de vis op de kant te kunnen krijgen moest je over de gladde keien naar beneden, gelukkig hadden we
vlakbij ’n trapje en dat was voor ons oudjes, zeker geen overbodige luxe. M’n 2 e baars kon genoteerd
worden en terwijl ik deze voorzichtig van de haak ontdeed takelde m’n vriend z’n 1 e bot op het
droge.

Ook bij mij gaf de top weer aan dat er iemand aan de bel trok en ook ik kon wat later ’n bot in
de emmer deponeren.

Meteen hierop kreeg ik weer ’n flinke stuiter op de top en ook dit keer op de
hengel met de dwarrellijnen. Mijn 3 e baars was ’n feit, ik kon m’n geluk niet op.

Het was volop
genieten, met regelmaat rammels op de toppen, natuurlijk tussendoor visjes van babyformaat die
weer direct terug konden naar hun mama, maar ook het fel schijnende zonneke en de langsvarende
schepen gaf alles een zeer aangenaam verpozen. Op tijd wat zonnebrand, zeker op het plekje op m’n
achterhoofd, waarop het begint te lijken dat er ooit ’n zwaailicht gestaan heeft, was een must.
Terwijl Sjakie zienderogen met moeite beneden op de keien z’n lijn binnen aan het draaien was bleek
dat hij door de stroming z’n andere lijn te pakken had maar, aan de lijn die hij op de kant had hing
wederom een leuke baars, Chapeau!!!!

Nadat we alles ontknoopt hadden ging het feest gewoon
door, hier hadden we lang op zitten wachten. Rond 19.00 uur kwam een prachtige cruiseboot
voorbijvaren wat de stemming alleen maar verhoogde.

Het leek wel kermis aan de waterkant en we
waren erg benieuwd naar wat er zou gaan gebeuren als de schemering intrad, inmiddels stonden er 4
baarzen op m’n boekje met allen de afmetingen van tussen de 35 en 40 cm.

Iets voor 20.00 uur
kreeg ik wederom een flinke stuiter op de top, dit bleek ’n baars te zijn met de afm. Van precies
40centimeter, de grootste van vandaag.

Het water was alweer flink aan het afgaan doch naarmate
het donkerder werd kregen we minder beten en bleken de baarzen ruimte gemaakt te hebben voor
de botten.

Na 21.00 uur bleken ook deze vissen het voor gezien te houden en bleef het angstvallig stil
op de toppen. Omdat we nog ruim voldoende aas hadden besloten we om door te vissen tot 21.30
uur en dan op te gaan ruimen. Het laatste half uur kregen we beide geen enkele aanbeet meer dus
was het de hoogste tijd om aan de nog redelijk lange thuisreis te beginnen. Moe maar voldaan na ’n
prachtige visdag belanden we om precies 23.30 uur weer veilig onder mijn carport in Eersel. We
konden allebei nadat we ’n lange tijd niet gevist hebben, terugzien op ’n prachtige dag met op de
koop toe ook nog ’n lekker maaltje zelf gevangen verse vis. We verklaren dit seizoen dan ook voor
geopend en wensen alle Fishguppies veel plezier en rammelende toppen.
Groetjes, Henry