Ankervissen met Northseacharters

Waarde confraters,

Eigenlijk is het nu volgende vangstbericht voor een beperkt publiek daar de helft van de vaste mannen op ons forum er zelf bij waren. Nu ja, dan kunnen ze bevestigen dat ik de waarheid vertel en niets dan de waarheid. En natuurlijk mogen we degenen die er niet bij konden zijn niet onthouden van het relaas over onze wedervaren gisteren.

Om 5.15h ( pffffff ) stond mijn vismaat Brixi voor de deur samen met zijn broer Gino en de, ons aller bekende, Dr Philly. Vermits mijn nieuwe bootstokken te lang waren om in de koffer te leggen en omdat Dr Philly geen gat in de leuning van mijn achterzetels mocht maken van mij, moest er een stuk van de achterbank plat. Hierdoor moesten de twee die vanachter zaten nogal dicht op elkaar gaan zitten en dat creeerde dadelijk een intieme sfeer tussen Gino en Dr Philly, zelfs in zoverre dat Brixi en ik elkaar toch eventjes raar aankeken toen vanachter de woorden “ haal uw hand eens vanonder mijn gat “ weerklonken. Maar ja, ieder zijn voorkeur en zolang het “ons“ gat niet is kunnen we dat nog wel tolereren.

Vlotjes naar Zeeland gereden en eventjes gestopt op parking De Vliete van welke ik wist dat Patrick daar met nog mensen van het forum had afgesproken. Nu had ik wel gezegd tegen Patrick dat wij rechtstreeks naar Neeltje Jans zouden rijden maar toen wij op De Vliete stopten stond hij en de tweede auto van ons gezelschap voor ons maar ze wilden ons blijkbaar niet kennen want reden gewoon door toen wij arriveerden. Zelfs toen ik met mijn grootlichten begon te flikkeren reden ze gewoon door alsof wij niet bestonden. Dat begon al goed, een elitair gezelschap dus !

De hele verdere weg hebben we nog verzachtende omstandigheden proberen verzinnen en hoopten we stilletjes dat ze het toch niet waren, en toen Patrick ons op het verkeerde been wou zetten door plots te pinken aan de afrit Kamperland waren we eventjes in de waan dat ze het inderdaad niet konden zijn maar dit bleek een schijnbeweging geweest te zijn van Patrick want hij reed door tot aan de rotonde van de Banjaard om aldaar rechts af te gaan naar Neeltje Jans. Maar goed, het is hen vergeven. Toen we aan de haven kwamen parkeerden we voor een vrachtwagen waarvan Brixi opmerkte dat de motor van de koeling regelmatig aansloeg maar achteraf bleek dat het gesnurk van Ludo te zijn die daar in lag te pitten. Van de herrie die we maakten bij het uitladen en kennismaken is Ludo uiteraard wakker geworden en stapte hij uit zijn vrachtwagen. Een sympathieke goedemorgen weerklonk en hij ging ons voor naar de boot. Een schipper zonder ochtendhumeur…. dat was al een goed teken. Toen we aan boord kwamen heb ik uiteraard eerst gecheckt of de boot proper was en gevraagd of hij wel degelijk was volgetankt .

Toen dit zo bleek te zijn konden we vertrekken en aan de wind en het water te zien ging het een zalige dag worden, wat het ook geworden is.

De sluis stond open aan onze kant alsof ze op ons lag te wachten, even versassen, en daarna het ruime sop in. We hebben ongeveer een drie kwartier gevaren naar ……… ( ik heb beloofd om de stekken van Ludo niet verder te vertellen ) en zijn toen ten anker gegaan op een biljart vlak zeetje. Het duurde niet lang of de eerste vissen kwamen aan boord, en wat ons verwonderde was, dat er regelmatig Schol bijzat.

Volgens de kenners vang je die immers toch enkel tegen de Franse kust ? Deze Pladijzen bleken dan toch in groep de weg kwijt te zijn want er werden er toch heel wat boven gehaald die dag. Ook ik mocht het genoegen smaken om een paar Scholletjes boven te halen hetgeen mij dadelijk een positief “ nu gaat ge goei punten halen thuis “ opleverde van mijn vismaat Brixi die wist dat mijn madam steeds maar vraagt wanneer ik nu eens Pladijs ga vangen want dat ze dat zo graag lust.

Welnu, ik heb inderdaad goei punten gehaald en ze heeft gezegd dat ik met deze schipper nog mee mag gaan want die weet tenminste wat lekker is, tja…… Ludo bleek een heel aangename kerel te zijn die praktisch de hele dag bij ons buiten heeft gezeten en duidelijk iemand is die graag een babbeltje doet. Leuke verhalen en anekdotes waren dan ook ons deel tijdens het vissen. Ook hielp Ludo de minder ervaren vissers met het ingooien en aas aan doen en gaf hij ons tips over het bodemvissen die, nadat we ze uitvoerden, zeer waardevol bleken te zijn. Het enige waar hij niet aan uit kon was dat ik wel regelmatig vis boven haalde maar dat die toch aan de kleine kant waren terwijl de anderen regelmatig mooie Schollen en Scharren en zelfs enkele 40 cm Botten bovenhaalden.

Toen wij hem het verhaal deden dat diegene met de grootste vis van het gezelschap de boot moest kuisen begreep hij echter wel mijn strategie…. Het vissen was zoals je mag verwachten van bodemvissen, redelijk wat beet voor het keren van het tij, tijdens dood tij slechts af en toe een aanbeet en als de stroming er terug inkwam, terug regelmatig vis. Volgens Ludo is het eigenlijk nog ietsje te vroeg en zal, zodra de vis kuit heeft geschoten en het water nog een beetje warmer wordt, het feest van start gaan. Alhoewel we toch niet mochten klagen vind ik. Ikzelf had 21 vissen waarvan 12 in de bak en de rest terug vanwege te klein. In totaal, met tien man, hadden we 88 vissen aan de maat die we broederlijk hebben gedeeld zoals het vrienden betaamd. Iedereen had dus een 8 a 9 vissen, zo ook de minder ervaren vissers wat voor hen toch ook leuk is.

Vanavond ga ik er hier al een deel van verorberen terwijl ik zal terugdenken aan een geweldige dag. Oh ja, Patrick had de grootste vis met een Bot van 42 cm en die moest dus de boot kuisen, ik geloof dat hij tegen 23.00 h klaar was maar omdat hij zo moe daarvan was geworden is hij bij de Ludo in de vrachtwagen blijven slapen.

Dat zal nogal een concert geweest zijn van die twee. Al goed dat ze daar een beetje weg van de bewoonde wereld stonden. Geen problemen op de terugweg en ik en Brixi hebben rustig gekeuveld en een nabeschouwing gemaakt van de prachtige voorbije dag terwijl we niet gestoord werden door onze passagiers achteraan, waarvan ik zag dat ze, met hun hoofd tegen elkaar, vredig lagen te slapen, hoe schattig….. Mij hebben ze echter ook niet moeten wiegen en tegen 21.30h lag ik ook zalig in mijn bedje met een glimlach op het gezicht terugdenkend aan een fantastische dag met fantastische mensen en een fantastische schipper.

Ludo, I’ll be back !!!!

Groeten Werner