Bottenmeppers van de Waterweg

Beste Visvrienden,

Na ruim 3 weekjes vakantie was mijn accu weer helemaal opgeladen en natuurlijk weer de hoogste tijd om een visdagje in te plannen. Vrijdagmorgen 4 mei stond mijn trouwe maatje Jackie al op de stoep en nadat we snel onze visspullen hadden ingeladen tuften we, zoals altijd, goed gemutst en al moppen tappend richting de Zeeuwse kust. Ons eerste doel was om een emmer zeeturf bij elkaar te schrapen omdat we bijna door onze voorraad heen waren. Aangekomen bij deze locatie bleek de turf dun bezaaid te liggen maar na ½ uurtje hadden we ruim voldoende om het komende visseizoen ons aas, we strooien dit na het steken over onze pieren en zagers, weer fris en fruitig te houden. De hoogste tijd om naar onze steeklocatie te rijden, inmiddels ook volop genietend van een heerlijk schijnend zonnetje. Ook hier was het tussen zo’n 15 tal zwoegende aasstekers zweten geblazen op het strand dat meer begon te lijken op een heuvelig kaal maanlandschap. De pieren waren groot en dik, de zagers waren echter moeizaam te pakken te krijgen maar nadat we tussentijds een rustpauze te nemen lukte het ons wederom om na 1½ uurtje een leuke portie aas te steken, snel netjes verpakken, uiteraard met de bijgevoegde zeeturf , en nu snel op pad naar onze visstek aan de Waterweg. Om 14.45 uur arriveerden we op onze bestemming en bleken we tot onze verbazing de enigste vissers te zijn dus snel ons vaste plekje opgezocht. Rond 15.00 uur vlogen onze goed beaasde haken in het zilte sop en was het afwachten geblazen, dit was onder een fel schijnend zonnetje en met een lekker koud biertje zeker niet onaangenaam. Met de worp van mijn 2e hengel hoorde ik het bekende geluid van ”klets…” , een lijnbreuk, weg haaklijn en lood dus mijn begin was ’n bietje minder!!! Deze gevlochten lijn kon in de prullenbak, hiermee had ik al meerdere malen een lijnbreuk gehad, snel de spoel verwisselen en proberen om wat vis te haken. Het water stond op z’n laagst en hoe kan het ook anders….. mijn vriend de “Bottenkoning” zette als eerste de teller van de nul met het vangen van een botje.

Na zo’n uurtje hengelen verschenen er een drietal vissers ten tonele die meteen onze richting opgewandeld kwamen en vertelden dat wij op de beste plaatsen zaten. Dit zou echter in de loop van de dag nog moeten blijken en na een korte babbel schoven zij met gepaste afstand gemoedelijk bij ons aan. De vis liet zich niet vangen, de krabben daarentegen bleken weer met legers aanwezig te zijn . Het was aas aan de haak , zo’n 5 tot 10 minuutjes wachten, en het legioen van krabben hadden de haken kaalgevreten. Nadat meerdere malen de nylon haaklijn netjes door krabbemans werd doorgeknipt gingen we snel over op gevlochten haaklijntjes wat het doorknippen een heel stuk bemoeilijkte.

Inmiddels had ook ik mijn 1e bot in de emmer en stonden we met zo’n 9 tal vissers verwoed te proberen om een visje te haken.

Het bleek overal moeilijk te gaan, verre worpen of dichterbij, afhouders of wapperlijn , het maakte allemaal niets uit. Het enigste zwemmend beestje, buiten de krab en de bot, werd gevangen door een Zeeuwse visser, dit bleek een kolblei te zijn!!! Met zo’n 17 hengels werd er over de gehele linie maar mondjesmaat gevangen en iedereen z’n hoop was gevestigd op een betere vangst met hoog water. Rond 20.00 uur was het dan eindelijk zover maar ondanks een mooie stroming veranderde er niets aan de vangsten. Ook nu bleef het proberen, ver weg of dichtbij, her en der werd zo nu en dan wat bot gehaakt maar dit bleek de enigste vissoort te zijn die rond aan het zwemmen was.

Rond 21.30 uur begonnen verschillende hengelaars hun boeltje weer in te pakken, die hielden het voor gezien!! Nadat wij ook nog een uurtje gezeten hadden, we bleken rond 22.30 uur nog ongeveer de enigste vissers te zijn besloten ook wij om op te gaan ruimen. We moete immers nog ruim zo’n 1½ uurtje tuffen voordat we weer op het thuisfront arriveren en dan is het toch al weer zaterdag. Onderweg wachtte ons nog een onaangename verassing, de A16 was ter hoogte van de Moerdijkbrug door wegwerkzaamheden afgesloten, en we stonden in de file. Na een telefoontje naar huis, onze echtgenotes gerust stellen, konden we na zo’n 1½ uur aanschuiven eindelijk verder tuffen. Om 2.00 uur kwamen we moe maar voldaan weer op het thuisfront en konden we toch weer terugzien op een leuke visdag. De vangsten waren minder maar een dagje aan de waterkant onder het genot van een lekker schijnend zonnetje is gewoon volop genieten. Uiteindelijk hadden we samen toch nog zo’n 10 tal mooie botten voor de pan zodat we ook nog kunnen smullen van ’n lekker maaltje vis!!

Goede vangst voor allemaal en misschien wel tot ziens aan de waterkant!!!!

Groetjes,

Henry