Henry en Jack, vissen op tong

Beste visvrienden,

Nadat ik ’n poosje terug op deze prachtige site ’n verslag las over ’n drietal visserkes die op de Oosterschelde scharren naar boven takelden van wereldformaat begon het over heel m’n lijf te jeuken en belde ik acuut mijn trouwe vrind Sjakie op om ’n visdagje in te plannen!! Dit werd donderdag 21 mei, de weergoden beloofden ons op ’n straf windje na ’n leuke dag en ook het tij was prima om voordat we gingen vissen ons aas te kunnen gaan steken. Om 8.30 uur stond m’n maatje aan de deur en onder luid gekwetter en gesnater tuften we vol goede hoop richting de Zeeuwse kust. Na ’n voorspoedige reis konden we meteen onze gymoefeningen gaan doen omdat het water al ’n heel stuk af was, wanneer we tijdig ons aas bij elkaar kunnen sprokkelen kunnen we ook twee getijden vissen zodat voor deze toch wel best lange reis de dag optimaal gevuld kan worden. Omdat we beiden wat last hadden van onze rug deden we het kalm aan, alles ging prima totdat ik terwijl ik stond te spitten kramp kreeg in mijn been. Doordat m’n laars goed vastgezogen zat in de modder kreeg ik m’n pootje niet meteen omhoog dus…. m’n laars bleef in de modder steken terwijl ik op m’n sok tot aan m’n kuiten in de blubber stond…..ge begint dan al aardig op ’n varken te lijken maar met de nodige ondersteuning van m’n trouwe vriend was het euvel snel verholpen. Na zo’n 2 uurtjes steken hadden we ruim voldoende prachtige zagertjes en pieren om de gehele Waterweg leeg te kunnen hengelen. Nadat we ons aas netjes hadden ingepakt was het dan ook de hoogste tijd om naar onze visstek te rijden waar we bij aankomst de enigste vissers bleken te zijn. Het was laag water en nadat we in ijltempo onze hengels opgetuigd hadden vlogen onze goed beaasde haken om 14.30 uur in het zilte nat. Jack heeft meestal z’n plekje bij ’n trapje zodat ie bij laag water op ’n redelijke manier naar beneden kan zonder z’n oude knoken te breken. Nadat ik het verhaal van onze vriend Peter ( Fishguppy) had gelezen, en de foto van z’n achterpootje had gezien, nadat ie ’n schuiver had gemaakt deed da zelfs bij mij ’n bietje zeer. Om dit te voorkomen rol ik meestal ’n baantje vloerbedekking naar beneden zodat we bij gebrek aan ’n trapje veilig naar beneden kunnen zonder uitschuivers te maken op de spekgladde basalt keien want….voorkomen is beter dan genezen!!! Terwijl ik hiermee bezig was hoorde ik al ’n triomfantelijke kreet en hoe kan het ook anders m’n maatje had, hoe kan het ook anders…..z’n eerste bot al aan de kant getakeld dus dit beloofde veel goeds.

Na ’n kiekje te hebben gemaakt ging ik weer zitten te klooien aan m’n 2e onderlijn die op ’n wel heel bijzondere manier danig in de war zat. Gevlochten haaklijntjes zijn beter bestendig tegen de knipscharen van meneer krabbemans maar als gevlochten lijn in de knoop zit is het meestal K .U. ! dus na zo’n 10 minuutjes gehannest te hebben toch ’n andere lijn gepakt. Ook bij mij gaven enkele tikjes op de top aan dat er op de waterbodem volop aan de zagertjes gesnoept werd en kon ik een doublet bot naar boven draaien.

Met regelmaat konden we botten naar boven draaien, dikwijls zelfs doubletten maar helaas bijna allemaal ondermaats. De meeste varieerden tussen de 10 en 15 cm. en toen ik er eentje naar boven draaide die zelfs zwemles kon gaan halen in m’n soepkom was dit best ’n fotooke waard.

De hele middag ging dit zo door, ook zat er met regelmaat wat krab die doordat ie problemen had met het gevochten haaklijntje netjes naar boven getakeld werd. Sjakie kon zelf op ’n gegeven moment maar amper wachten tot er krabsalade van gemaakt werd!!!

Terwijl ik beneden aan de waterkant m’n visje naar boven stond te draaien gaf Sjakie een redelijke brul waaruit bleek dat er toch iets van de oertijd in ‘m zat. Toen ik snel naar hem toe rende bleek dat ie ’n paling van mooi formaat aan de kant had die na netjes onthaakt te zijn weer snel terug mocht om zich voort te gaan planten!!! Net voordat het zou gaan schemeren ging de wind wat liggen maar zakte de temperatuur snel naar beneden en was het hoog tijd om ons in het jasje te hijsen. Nog steeds werd veel ondermaatse bot gevangen, uiteraard zat er zo nu en dan ook wel eentje bij voor de pan.

Terwijl ik op mijn kistje zat te genieten van ene gele rakker meende ik de welbekende trilling op de top van een tongaanbeet te zien , en jawel hoor, enkele minuutjes later kon ik m’n eerste tong van dit jaar aan Sjakie tonen.

De tong was van prima formaat en verhuisde dus meteen naar m’n koelkist. Wat later kon ook mijn vriend z’n eerste tong verzilveren, het moest nog donker worden dus……..

Na ’n flink dreun op mijn hengeltop was het zwaar draaien geblazen, buiten adem was ik toen mijn prooi zo’n 10 meter uit de kant plotsklaps naar beneden leek te duiken en ik dus muurvast zat. Na enkele verwoede pogingen knapte helaas toch mijn lijn en zal het helaas altijd ’n raadsel voor me blijven wat er aan de haak gezeten heeft. De tong gaf duidelijk te kennen dat ie liever zagertjes had dan pieren, dit was voor ons geen enkel probleem , we hadden immers meer dan genoeg prachtig aas. Terwijl Jack toch weer met regelmaat botjes bleef vangen bleek aan mijn zijde de tong goed aanwezig te zijn en ving ik er in vrij korte tijd nog 5 mooie tongen bij.

Onze dag kon niet meer stuk doch toen het donker begon te worden hielden onze aanbeten plotsklaps op, normaal gesproken zou je in het donker toch beter moeten vangen??? De enige die blijkbaar wakker begon te worden was krabbemans maar daar zaten wij uiteraard niet op te wachten. Zagers of pieren , dicht bij of ver weg, de vis leek helemaal verdwenen te zijn terwijl ook onze vriend Lowieke de vos verhuist of overleden leek te zijn. Toen Sjakie rond 22.00 uur eindelijk weer ‘m botje ving besloten weom door te vissen tot 22.30 uur en dan stillekes op te gaan ruimen, we moeten immers nog ruim 1½ uur rijden voordat we bij’t vrouwke zijn!!!

Nadat ik m’n eerste hengel in het foedraal had zitten voelde ik bij het binnen draaien van m’n 2e hengel nogal wat weerstand. Terwijl ik over m’n rolleke vloerbedekking voorzichtig in het donker naar beneden liep bleek ik nog ’n paling vergezeld van ’n mini botje gehaakt te hebben. Nadat deze ook weer vrolijk zwemmend het hazenpad hadden gekozen was het nu toch echt opruimen geblazen en stonden we om 23.00 uur bij de auto. Snel inladen en richting het Brabantse land waar we om 0.45 uur moe maar voldaan op ons eigen stekje arriveerden. We hadden samen toch maar weer ’n prachtige visdag gehad en ondanks de ontzettend veel ondermaatse vis hadden we in totaal toch nog 7 mooie botten en 7 mooie tongen voor de pan. Al met al, weer ’n dagje om op terug te kijken en aan al onze visvrienden zou ik zeggen, op naar de Tong want hij is er!!!!

Goede vangst allemaal,

Groetjes, Henry