Henry en Jack, natte vissen uit de Waterweg

Beste visvrienden,

Ondanks dat we enkele weken geleden sinds lange tijd ’n visdagje hadden onder barre weersomstandigheden konden we het niet laten om ook nu wederom met slechte weersvooruitzichten naar het zeewater te tuffen. Woensdagochtend 16 oktober stond om 8.30 uur m’n trouwe vismakker Jack op de stoep en was het snel de visspullen laden en reden we goedgemutst richting de Zeeuwse kust. Op de snelweg leek niets ons in de weg te liggen, de radio waarschuwde voor boze boeren die met hun tractoren wederom verhaal gingen halen in den Haag, overigens ik sta pal achter deze mensen die moeten vechten voor hun bestaansrecht. Regeltjes maken en beloftes breken is immers iets waar onze huidige regering stevig in uitblinkt maar goed, wij gingen vissen en hadden hier niet de geringste last van. Aangekomen bij onze steekplaats bleken er al enkele gegadigden meer te zijn om wat verse pieren en zagers uit de zeebodem te wroeten. Omdat de lucht al flink grijs dicht begon te trekken besloten we om meteen maar ons regenpak aan te trekken, voorkomen is immers beter dan genezen!! Toen we op ons gemak al ruim ’n uurtje geploeterd hadden begon het dan ook zachtjes te motregenen en waren we blij dat we redelijk tegen de regen beschermd waren. Ik zeg redelijk omdat Sjakie thuis ’n regenbroek van de kapstok getrokken had waar nu bleek geen elastiek meer in zat en we met regelmaat moesten stoppen omdat z’n regenbroek op z’n enkels hing. Dit zorgde uiteraard weer wel voor de nodige hilariteit, ik heb er maar geen fotooke van geknipt omdat er natuurlijk ook jeugdige vissers zijn die deze verslagen lezen. Nadat we ons aas netjes hadden ingepakt togen we vol goede hoop naar onze vis stek aan de Waterweg. Op onze reis hier naartoe bleef het onophoudelijk regenen en toen we arriveerden was het dan ook nodig om eerst onze paraplu’s te zetten en deze stevig te verankeren met verschillende scheerlijnen, bij windkracht 4 geen overbodige luxe. Het was laag water en nadat we onze spullen redelijk droog onder de plu hadden staan kon het feest beginnen. Om 15.00 uur gingen onze lijnen voorzien van prachtige zagers en pieren en was het wachten op wat komen ging. Dit wachten duurde best lang, onder de plu genoten we van ’n kop warme tomatensoep terwijl het eigenlijk “snert” weer was. Om 16.00 uur gaf m’n maatje z’n topje ’n teken dat er volk was aan de andere kant van de lijn en jawel hoor, Jack ving z’n eerste bot en de nul was van de lijst.

Kort daarop kreeg ook ik ’n klein tikje en ook bij mij bleek er bot aan de haak te zitten.

Nu volgde er ’n tijd waarop we met regelmaat kleine aanbeetjes kregen en konden we bijna telkenmale ondermaatse botjes terug zetten maar ook steenbolkjes bleken ons aas heerlijk te vinden. De regen bleef onophoudelijk neerplenzen op onze plu’s, ik had m’n vriend z’n regenbroek al met enkele post elastieken aan z’n broeksriem vastgeknoopt zodat ie telkenmale zonder te vallen z’n haken opnieuw van aas kon voorzien. Rond 18.00 uur kreeg ik ’n korte bibber op de lijn waarna deze helemaal slap viel, zou ik met m’n mooi bosje pieren ’n mooie paling gehaakt hebben ??? Vol verwachting draaide ik al wat kon m’n buit richting de wal en…… na een hele tijd lag er ’n mooie gul van 49 cm op de kant.

Super dat was lang geleden dat ik weer ‘ns een gul gehaakt had, m’n dag kon niet meer stuk. M’n maatje bleef zich vermaken met het vangen van bot, soms zelfs mooie doubletten.

Nadat ik mijn hengel opnieuw voorzien had van aas, ditmaal ’n flink trosje dikke pieren, draaide ik mijn 2e stok binnen en kon ik ook nog een mooie dikke maatse wijting op de teller zetten. IK kon m’n geluk niet op terwijl m’n vriend daarentegen onophoudelijk lag te klooien met verdwenen afhouders en /of haken het leek el of de pechvogel op z’n kont zat te pikken, wat natuurlijk wel kon zonder elastiek in z’n broek. Even later gaf m’n maatje dan toch eindelijk een vreugdevolle kreet en kon ik ’n plaatje van ‘m schieten met ’n mooie maatse tong.

Terug bij mijn hengels zag ik meteen weer ’n doorbuiger en na het aanslaan was het wederom stevig draaien om te kunnen zien wat er aan de andere kant van de lijn zat. Ook ditmaal wederom ’n mooie gul vergezeld van een steenbolk, ik kon m’n geluk niet op, dit was, ondanks de hevige regen, gewoon volop genieten!!!

Toen het helemaal donker was en het water wederom laag was moesten we goed op onze tellen passen om op de spekgladde stenen niet onderuit te gaan. Wat later ving ik nog ’n mooie vette wijting bij en m’n maatje kwam al kijken of ik toverpoeder over m’n aas strooide, onbegrijpelijk dat op zo’n korte afstand van elkaar bij mij de gul en wijting toehapte terwijl Sjakie zich alleen maar kon vermaken met het binnen draaien van platvis !!

Jack had ondertussen ook zeiknatte voeten en terwijl we gezellig onder onze plu’s met elkaar zaten te keuvelen besloten we om nog een keertje onze haken van aas te voorzien en daarna te stoppen. Vissen is natuurlijk hartstikke leuk maar als je net als m’n maatje door en door nat bent ga je gewoon stoppen, alles om te voorkomen dat je een stevige verkoudheid op loopt. Terwijl hij even later z’n laatste worp binnen draaide besloot ik dit ook te doen en voelde meteen een flinke weerstand en ongelofelijk wederom een mooie gul voor de pan, het leek wel tovenarij.

Geen beet gezien maar ja, donker, regen een stevige bries !!! Al met al, het was best een hele poos geleden dat zo’n mooie buit voor het thuisfront had. Nog steeds in de stromende regen ruimden we rond 21.45 uur ons boeltje op en togen naar de auto en beloofden elkaar plechtig om nimmer meer met slechte weersvooruitzichten op pad te gaan. Ondanks de onophoudelijke regen hadden we samen toch ’n mooi kluitje vis voor onze vriezers, 9 botten, 10 steenbolken, 3 tongen, 2 mooie wijtingen en 3 gullen dus voorlopig hoeven we niet naar de visboer!!! Aan al deze lezers zou ik zeggen, vrienden de gul en de dikke wijting, ze zijn er weer dus…..VANG ZE!!!!

Groetjes, Henry