De dinsdagploeg aan de Steenbanken

In maart is het bakken de vis niet waard.

Vanmorgen reed ik al om 07.15 van huis naar de Neeltje Jansz. Ik had al weken niet meer gevist en ik voelde mij in de auto op de heenreis een jongen die uitzag naar een schoolreisje. Je weet niet wat het gaat worden, maar meestal zijn schoolreisjes leuk. En misschien krijg je wel “ranja”.

Ik stapte als eerste aan boord bij de “Big Marlin” van schipper Dré Vriends uit Achtmaal. Hij lag in een wat vreemde houding in de WC en even dacht ik: was het gisteravond zou leuk? Maar nee, Dré drinkt geen alcohol. De WC was niet geheel in orde en 14 dagen geleden hadden de opstappers daar ook last van gehad. Zo erg zelfs, dat een wat oudere heer, zich genoodzaakt zag om op een grote emmer te kruipen omdat de ingewanden van de man geen langere spanning toelieten. Ik zal u de rest van het verhaal besparen, maar “de verdachte” werd op de plaats delict meteen op de foto gezet. En sinds dat voorval, kun je aan boord voortaan ook gasmaskers kopen. (ja, het is crisistijd, dus ook een charterboot eigenaar moet aan innovatie doen )

Afijn, na dat Jan, Leo, Mart, Koen,Fons en Mark ook aan boord waren, werd er eerst koffie gedronken en een plaats geloot. Dat doen wij altijd, omdat er anders al om 05.00 hengels op het achterdek stonden. Ik had nummer 1 vandaag, dus naast de kajuit.

De grote vraag van vandaag was: zouden wij kans zien een visje te vangen en waar moeten wij dan naar toe? De gedachten van de schipper waren: de watertemperatuur is nog erg laag en op ondiep water zal niet veel vis te vinden zijn. Een aardige plek zou dan kunnen zijn: de “Steenbanken” Dus op naar de “Steenbanken”.

Al genietend van het rustige weer werden al wat “sterke verhalen” op de heenreis verteld en wat laatste nieuwtjes uitgewisseld. Hoe was het op de VISMA? Hoe zit het met een eventuele bag limit? Gaat Sharkatag van de zomer weer door? Weet je dat Jan Jansen zijn vrouw ziek is? Etc. Etc. Een soort koffiekransje met wat oudere heren.

Na een klein uurtje zijn wij gaan ankeren op 21,5 meter en ik kan jullie melden: ik stond in de startblokken! Als onderlijn had ik een dwarrellijn gemonteerd. Een klein ijzeren gevlochten afhoudertje (van Sjaak Verhage uit Cadzand) en daaraan de dwarrellijn. En zo waar: na 15 minuten had ik al vis. Een mini schar van ongeveer 15 cm. Er zijn mensen die zo’n beestje meenemen en beweren dat “hardgebakken” zo’n visje wel smaakt. Dat zal dan wel, maar ik zou wel eens willen weten of je dan meer graten eet, of visvlees. Bij mij gaat die terug.

Het zonnetjes was er nog niet en het vissen kwam moeizaam op gang. En als er al wat werd gevangen was het allemaal mini/mini. Dré greep –al kijkend naar de sombere blikken- vrij snel naar de jonge jenever, zwaaide met de fles en zei: zullen wij het normale tijdstip (11.00 uur) maar niet wat vervroegen? Dat was dan ook de reden dat ik om 10.00 uur al aan het “nippen” was van mijn eerste pikketanissie.

Om een uur of elf heb ik gewisseld van onderlijn. Mr. Gastel maakt lijntjes met loodjes en die liggen “zwaar” op de bodem. Even later kreeg ik een duidelijke beet en het opdraaien ging wat moeizamer. Boven water zag ik een bot aan één van de drie haken en Dré riep: dat zou vandaag wel eens de grootste kunnen zijn, gevolgd door: “vis hem er af”. De vis moest op de foto, alsof ik zojuist een tonijn had gevangen en vervolgens op de meetlat gelegd: jawel, 32 cm!! (soms vang je scharren die groter zijn)

Ik deponeerde de bot bij Jan in zijn emmer, omdat de arme man bijna nog geen vis had. En volgens Jan, moet je de bot het vel afdoen en vervolgens fileren. Nou ben ik toch al niet zo’n geweldige visliefhebber, maar dat er bij bot eten een glimlach op mijn gezicht komt, kan ik mij niet goed voorstellen.

Om 12.00 uur kwam de tomatensoep op tafel incl. de nodige ballen.

Het vissen werd voortgezet en Koen vertelde moppen over “Ollanders”. Je moet toch wat als je weinig vis vangt. Op het einde van de dag ving Mart het eerste triplet aan boord en naar mate de tijd verder kroop naar 15.30 uur konden nog 2 vissers zo’n zelfde melding doen. Bij Koen zijn triplet zat zelfs een schar van 27 cm.

Uit mijn hele verhaal heeft u natuurlijk al lang begrepen dat de wat grotere schar er eerst over een week of drie zal zijn. Niets vreemd. Dat is bijna ieder jaar zo.

Een half uur voor tijd ving Mark (op nummer 8) ook een bot. En ook 32 cm. Op de terugreis hebben wij geloot en ik was de gelukkige. Een onthaaktang, een kleine onderlijnenmap en een mooie “bag” met kunststof doos werd mijn deel.

Terugkijkend: wel wat schar, maar heel klein. Een prachtige, zonnige dag en een leuke groep collega sportvissers. En: niet te vergeten: eten en drinken was er weer genoeg.

Conclusie: wie het kleine niet eert, krijgt nooit een ponypeerd! (Achtsmaals gezegde)

Kamperland, 5 maart 2013/Ben Biondina