Henry en Jack, bottenjacht aan de Waterweg

Beste visvrienden,

Tie-taa, Tie-taa, Tie-taa, eindelijk was het zover, woensdag 31 maart, de avondklok met een uur verlengd en ook nog ‘ns uitermate goede weersvoorspellingen, dit word na ’n hele lange tijd eindelijk ’n dagje vissen.

Menig van ons is door het coronavirus al een hele poos , helaas meestal in negatieve vorm, geconfronteerd geweest.  Mijn vismakker Jack werd begin van het jaar nog eens extra hard aangepakt doordat hij afscheid moest nemen van zijn vrouw Tonny waarmee hij zowat 55 jaar lief en leed mee gedeeld heeft. Na ontelbare ziekenhuisbezoekjes  was helaas toch het onvermijdelijke gebeurt, met alle beperkingen  wordt het dan ’s avonds na de avondklok wel heel erg stil alleen in ’n groot huis.

Gelukkig woon ik op fietsafstand en zien we elkaar uiteraard niet alleen om te vissen. We besloten om nu we toch niet naar de waterkant konden onze Fishguppy waardebonnen te gaan verzilveren bij Mario in St. Willebrord.

Nadat we een telefoontje hadden gepleegd en Mario de mening had dat als de coffeeshops als essentiële winkel open waren een hengelsportzaak een hengelsportzaak toch zeker open moest zijn konden we met ’n gerust hart vertrekken.

We waren er beide van overtuigd dat we deze leuke en gulle geste van Fishguppy Peter nergens beter konden besteden dan bij Supercatch, veel goede zeevisspullen voor een schappelijke prijs, daar gaan we voor.

Om 9.30 uur stonden we aan z’n deur en werden meteen verrast met ’n kop vers dampende koffie, Sjakie die nog veelal met z’n gedachte ergens anders was, kieperde deze onmiddellijk in z’n geheel over de toonbank zodat Mario. Met ’n snelheid die ik niet achter hem gezocht had, verwoed begon met het droogdeppen van allerlei papieren en visspulletjes die her en der over de toonbank verspreid lagen. Ziezo onze entree was gemaakt!!!!

Nadat we ’n hele poos door de winkel hadden rondgestruind, we hadden omdat we dit keer niet op doorreis waren om te vissen immers tijd genoeg, hadden we  onze spullen wel bij elkaar.

Clickafhouders, haken, wat gevlochten lijn om haaklijntjes van te knopen en voor ieder een originele werphandschoen om de tere wijsvinger die al zoveel in ons leven heeft meegemaakt te beschermen tegen de gevlochten lijn.

Tijd om afscheid te nemen maar……..bij de auto bleken de sleutels van het ijzeren ros spoorloos verdwenen te zijn, Jack z’n kleding binnenste buien gedraaid, terug de winkel in en zoeken langs alle rekken waar Sjakie z’n geursporen had achtergelaten. Helemaal niks, nada dus was m’n vriend ervan overtuigd dat de autosleutels in z’n jaszak zaten die op de achterbank lag , z’n waardebon eruit gehaald., de deur dicht en jawel hoor buitengesloten.

Na wijs beraad de ANWB gebeld en tijdens het wachten hierop m’n 2^e kopje koffie in de winkel gedronken ( voor Sjakie dus z’n 3^e kopje)

Toen we naar buiten gingen om op de ANWB te wachten klopte Jack op z’n buik waar iets hards verborgen bleek te zitten, bij nader onderzoek waren dit toch de sleutels die achter z’n trui op z’n broeksriem waren blijven hangen.

Snel de wegenwacht afgebeld waarna we weer opgelucht en blij met onze nieuwe visspulletjes huiswaarts konden tuffen.

Na al dit gezever is het natuurlijk de hoogste tijd om te vertellen hoe onze 1^e visdag op woensdag 31 maart verlopen is.

Een goede kennis van Jack, Peter Jacobs, had aangeboden om voor ons aas op te halen bij Hengelsportzaak Jurgers in Bergen op Zoom zodat we ’s morgens rechtstreeks naar onze visstek konden tuffen.

Uiteraard namen we dit aanbod gretig aan en Jack stond om 8.00 uur klaar om te vertrekken naar de Waterweg en nadat we mijn spullen hadden geladen ging het dan toch eindelijk na lange tijd richting het zile nat.

We hadden meer dan stof genoeg om over te zaniken, de corona, de verkiezingen, inmiddels is iedereen er wel achter dat het grootste circus van Nederland in den Haag staat !!1

Toch voelde het voor mij aan of ik met m’n blote kont in de auto zat, geen spitvork, geen laarzen en geen grote emmer, het is echt wel even wennen om zelf geen aas te hoeven steken.

Ik geloof dat ik op m’n vingers kan tellen dat ik in de ruim 55 jaar dat ik vis dit een van de weinige keertjes is dat ikzelf niet m’n aas gestoken heb maar…..we kunnen nu de gehele dag benutten om te vissen.

Om 10.00 uur arriveerden we op onze stek aan de Waterweg, we bleken nu nog de enigste gegadigden te zijn dus werden snel onze hengels opgetuigd.

Net toen we hiermee klaar waren arriveerde ook Peter met het door ons bestelde aas, in de hoofdzaak pieren en uiteraard ook een kleine portie zagertjes.

Het aas zag er overigens voortreffelijk uit en terwijl ook Peter zijn hengels op ging tuigen kon voor ons het feest beginnen.

Uieraard kon Peter eerst ’n plaatje van ons beide maken met onze hagelnieuwe werphandschoen, gewoon twee bejaarden met helemaal nieuwe software!!!

Het was  afgaand water en we visten beide met onderlijnen voorzien van twee clickafhouders, korte gevlochten haaklijntjes die voorzien waren van  haarscherpe gamakatsu haakjes nr. 4.

Na een kwartiertje slaakte Sjakie een triomfantelijke kreet en draaide hij met ’n stralende grijns op z’n gezicht het eerste mini-botje op de kant,  het begin was gemaakt.

De zon begon uitermate goed z’n best te doen en al snel konden ook onze truien uit.

Ook bij mij duurde het niet lang of de top van m’n hengel gaf aan dat er aan de andere kant iemand aan m’n piertje zat te trekken, wederom een bot.

De zon  ging steeds meer z’n best doen en het was een genot om te zien dat veel mensen met strandstoeltjes, op dekentjes etc. etc. aan de waterkant kwamem genieten van deze toch wel heerlijke zomerse dag.

Met regelmatige tussenpozen kregen we tikken op de toppen en konden we dan ook een mooi aantal vis op de kant takelen.

Zowel Sjakie, Peter en ikzelf hadden met regelmaat een doublet bot aan de haken hangen, de meeste hadden de maat van tussen de 26 en 32 cm.

Prachtig weer, rammelende toppen, een heerlijk gekoeld biertje in je knuisten en genieten van de voorbijvarende schepen, wat wil ’n mens nog meer??

Ondanks de gezellige drukte hielden de meeste dagjesmensen toch voldoende afstand en iedereen genoot met volle teugen van dit mooie weer.

De vangst bestond voornamelijk uit bot, kleine exemplaren werden onmiddellijk teruggezet  en de rest ging in de emmer om de lege vislade in de vriezer weer blij te maken met wat vis.

Net toen ik erover begon te denken om de gevlochten haaklijntjes, ook al zijn deze vrij kort zit dit snel in de war, te vervangen door afhouders met nylon haaklijntjes liet Sjack een grote wolhandkrab zien die hij omhoog getakeld had.

Toch maar laten zitten die gevlochten haaklijntjes dus… ondertussen gebeurde het met regelmaat dat er een bot uit mijn ondertussen redelijk gevulde 5 liter emmertje sprong.

De emmer met ondertussen lauw water verversen en al een tiental botten in m’n koelkist deponeren en dit euvel was ook weer verholpen.

Natuurlijk kregen we ook veel aanspraak van dagjesmensen die kwamen vragen wat voor vis we vingen etc. etc. kortom we verveelden ons geen minuut en het was heerlijk toeven aan de waterkant.

Inmiddels, ik was de tel al lang kwijt, maar had toch zeker wel een 20 tal vissen gehaakt terwijl ook Sjack en Peter  met regelmaat vis naar boven draaiden werd het stilletjes minder met de aanbeten.

Rond  18.30 uur was het hoog water en met hoog bedoel ik dat het zowat tegen onze viskist aanklotste, de vangst viel flink terug en veranderde in zo nu en dan een meuntje of krab.

Om  19.00 uur leek het erop dat het feest toch weer zou beginnen en terwijl ik een mini wijtinkje naar de oppervlakte takelde had m’n vriend een baarsje aan de haak ter grootte van een volwassen wijting.

Peter hield het voor gezien en begon met het inpakken van z’n hengelspullen en na ons bedankje voor het zorgen van het mooie aas tufte hij ook met ’n mooie portie bot richting Roosendaal.

Ook wij besloten om uiterlijk door te vissen tot 19.30 uur, we moeten immers nog 2 uurtjes rijden voor we thuis zijn en daarna moet ook Jack voor 22.00 uur op zijn stulpje in Veldhoven zijn.

Ook onze terugreis verliep anders dan normaal, nu nog volop licht terwijl we normaliter in het pikkedonker pas  huiswaarts keren.

Onze 1^e visdag van het jaar was ontzettend goed verlopen, ook Jack heeft na lange tijd ook z’n hoofd weer ’n keertje leeg kunnen maken, dat zal hem goed doen.

We hebben wat afgelachen, leuk gevangen en daarbovenop kunnen genieten van een uiterst mooie zomerse dag.

Al met al bestond de buit voor het thuisfront voor ons samen uit 25 botten terwijl ook Peter wel een stuk of 10 botten meegenomen heeft voor de pan.

Tot slot heb ik nog een plaatje van mijn vangst gemaakt met wat spulletjes die we met onze waardebon bij Mario gekocht hadden.

Ik wens bij deze iedereen net zoveel visplezier als wij gehad hebben met daarbij natuurlijk de bijbehorende rammelende toppen!!

Groetjes, Henry