Henry en Jack, vissen aan de Botlek

Beste visvrienden,

Eindelijk was het dan zover, na 4 maanden alleen maar visverslagen te hebben kunnen lezen in plaats van zelf ’n hengeltje uit te gaan gooien, mijn ziektebeeld liet dit helaas niet toe, was het dan zo ver. Eerlijkheidshalve moet ik hierbij vermelden dat dit ook al zo’n 3 weken eerder had gekund maar ja, de weergoden, we wilden ook nog ’n weekje weg met ons campertje en de dikwijls volgeplande kalender van m’n trouwe maatje Sjakie zorgeden telkenmale voor uitstel. Ja wij pensionado’s hebben best een druk leventje, gelukkig meestal alleen maar met leuke dingen. Vrijdag 27 sept. werd gepland en dit keer zou zelfs buien”rader” etc. ons niet meer tegen kunnen houden. ‘s Morgens voordat de haan gekraaid had stond om 6.45 uur Sjakie al met een brede grijns op z’n snuit aan de achterdeur, snel de spullen in de auto en……..wegwezen!!! Goedgemutst en onderweg volop zeverend over allerlei actuele onderwerpen bereikten we zonder files onze steekplaats aan het Zeeuwse strand. Er was niet veel animo want er was slechts een liefhebber meer die aas aan het steken was, misschien de weersvoorspelling voor vandaag, 4 tot 5 Bft. wind en maar liefst 80% kans op regen. Maar zoals gezegd, dit keer kon niemand ons tegenhouden en ondanks de stevige wind en regenvoorspelling lieten we onze regenjassen in de auto. Na ruim 1½ uurtje ploeteren, beurtelings steken om onze ruggen te ontzien, hadden we ’n mooi partijtje zagers, de pieren lieten zich echter slecht in het emmertje stoppen en waren klein van formaat. Nadat we ons aas keurig hadden verpakt, gelukkig nog steeds zonder regen, tuften we vol verwachting naar onze vis stek, ditmaal kozen we voor de Botlek, in de hoop nog ’n tongetje te kunnen vangen. Toen we daar om 12.15 uur arriveerden bleken er al 2 andere vissers op ons stekje te zitten maar niet getreurd, de Waterweg is immers groot genoeg. Snel onze spullen uit de auto en allereerst de paraplu stevig met scheerlijnen etc. vast zetten zodat we zelf en onze spullen wat droog zouden kunnen houden bij de ruimschoots voorspelde regenbuien. Het was opkomend water en we hadden de wind, een stevige zuid-wester van 4 tot 5 schuin van voren, dit was helaas sowieso een beperking voor verre worpen maar dat mocht niet deren. Vrij snel vlogen onze goed beaasde haken in het zilte nat en was het wachten op wat komen ging, helaas leek het er op dat alle vis verdwenen was dus tijd zat om efkes met de vissers verderop wat bij te kletsen. Ook zij hadden nauwelijks beet en wat boven kwam was ondermaats en tussendoor zelfs witvis. De wind trok nog wat harder aan en eventjes later zaten we onder een felle regenbui, stevig met onze voorpootjes de steel van de parasol vasthoudend anders hadden we zeker de krant gehaald als “ Vliegende Hollander!!! “ Tijdens deze stevige bui zag ik op een van m’n toppen een doorbuigertje en om 16.00 uur was de eerste maatse tong een feit.

Nu volgde een hele poos met regelmatig aanbeten die bijna allemaal resulteerden in ondermaatse botjes waartussen ik ook nog een prachtige voorn haakte.

Terwijl we aan de waterkant stonden te kletsen zag ik plotsklaps dat Sjakie z’n parasol door de krachtige wind nog vastgeketend aan 2 scheerlijnen aan het vliegeren was!! Terwijl we met vereende krachten samen bezig waren om deze op ’n goede manier te verankeren zag ik vanuit m’n ooghoek een doorbuiger op een van de hengels van m’n maatje. Toen zich deze enorme doorbuiger voor de 2e maal voor deed begon Sjakie enthousiast z’n buit binnen te draaien wat hem de nodige moeite koste, plotsklaps riep ie ; K.U.. ik ben hem kwijt maar het bleek dat de vis ’n stuk naar hem toe gezwommen was want zo’n 30 sec. later stond z’n hengel wederom zeer krom gebogen terwijl m’n makker zichtbaar vermoeid alles op alles zette om deze waarschijnlijk uit de kluiten gewassen zeebaars binnen te draaien. Vlak bij de kant ging het echter mis, de vis ging er vandoor met de haak en gevlochten haaklijntje, de knoop van het haaklijntje was door de grote kracht simpelweg door het gaatje van de plastic afhouder getrokken. Beteuterd stond ie naar z’n ongeschonden afhouder te kijken en het was dan ook erg jammer dat hij deze vangst niet had kunnen verzilveren. Ook met hoog water bleven de aanbeten alleen ondermaatse vis, je kon ze zwemles geven in je soepkom, het maakte niet uit of je zo ver mogelijk of dichter op de kant viste.

Verderop waren inmiddels nog zo’n stuk of 4 vissers neergestreken waarschijnlijk wachtend op het donker omdat de vis dan misschien meer zin had, uiteraard was onze hoop hier ook op gevestigd. Ook kregen we ’n wandelaar met z’n maatje uit Vlaardingen op bezoek die een mechelse herdershond met ’n zeer lange lijn aan het uit laten waren. De man leek me ’n beetje ’n opschepper, hij was de eigenaar van de grootse autohandel van Europa, was bokskampioen geweest, had gevochten in de apenlanden etc. etc. Ook was hij politiehonden trainer en de hond die z’n maatje bij zich had was daar een van, deze persoon was ondertussen doorgelopen en kwam wat later terug met ’n niet aangelijnde hond. Terwijl de opschepper nog met mij stond te kletsen hoorde ik vanachter mijn parasol een kreet en bleek dat de hond Sjakie, die als ’n groot hondenliefhebber het beest wilde aaien, in zijn bovenarm had gebeten. Toen de mannen de hond weer hadden aangelijnd en verder liepen zei m’n maatje ik denk dat ik bloed en toen we de mouw van z’n rode fleecetrui opstroopten bleek dit ook waarheid te zijn. De hond had ’n flinke tandafdruk gezet, ik weet niet trouwens of het pleegzuster bloedwijn of gewoon bloed was wat uit de wond liep maar omdat ie bloedverdunners slikt leek het me wenselijk om deze sapstroom te stoppen.. Zoal ’n gediplomeerde wijkzuster plakte ik ’n mooie pleister op de wond met het advies om thuis bij de huisarts een tetanusprikje te gaan halen. M’n maatje kon deze sessie zeker niet zeggen dat ie GEEN BEET gehad had. ( grapje) Toen het begon te schemeren kwam er inderdaad echt de beet in, meermalen konden we beiden doubletten maatse vis naar boven takelen, meer dan 2 tegelijk ging uiteraard niet omdat we maar met 2 haken visten om met deze straffe wind toch nog een redelijk eind te kunnen werpen, dit was waar we op gehoopt hadden, volop genieten.

M’n maatje was me, net als altijd, veruit de baas met het vangen van grote botten maar hoe kan het anders, we noemen hem niet voor niet de bottenkoning!!! We moesten tijdens deze prachtige vangsten, tong net aan de maat wisselend met echte tongflappen toch met regelmaat onder onze paraplu’s duiken om te schuilen voor de hevige regenbuien.

Rond 22.00 uur werd het plotsklaps minder met het rammelen van de toppen en na kort beraad besloten we om rond 23.00 uur ons boeltje op te gaan ruimen. Sjakie sloot de deze sessie af met het indraaien van ’n prachtige grote bot terwijl bij mij tijdens het opruimen van m’n 1e hengel een kort doorbuigertje aan gaf dat er aan de andere kant van de lijn nog volk was. Met het indraaien van deze laatste hengel vond een paling het blijkbaar nodig om zich te goed te doen aan mijn sappige aas. Terwijl we aan het opruimen waren moesten we wederom schuilen onder onze plu’s, die hadden vandaag hun geld wel opgebracht!!! Eindelijk werd het rond 24.00 uur droog en konden we verder met inpakken en naar onze auto kuieren. Om 1.45 uur arriveerden we weer moe maar voldaan van deze lange maar prachtige visdag weer op ons eigen stekje in Eersel. Al met al hadden we toch ook voor het thuisfront een mooie gezamenlijke vangst van 23 tongen en 3 grote botten waarvan m’n maatje me nadien belde dat eentje daarvan ’n schol was. Ook vanaf deze plaats natuurlijk een voorspoedige beterschap aan deze sitebeheerder Peter, ik weet wat het is om ’n hele poos niet te kunnen vissen maar….. na regen komt zonneschijn!!! Het begin voor ons is weer gemaakt en hopelijk kunnen we op korte termijn weer ’n dagje plannen, aan al onze lezers zou ik zeggen,

VANG ZE !!!

Groetjes,

Henry