Henry en Jack, vissen aan de Botlek

Beste visvrienden,

Na ons zeer geslaagde visdagje zo’n 3 weken geleden stonden we natuurlijk te popelen om wederom op visavontuur te gaan. Dinsdag 9 juni, prima weersvooruitzichten en rond 10.30 uur laag tij zodat we mooi voormiddag kunnen steken en uiteraard dezelfde dag ook 2 getijden kunnen vissen dus….. Om 8.30 uur stond m’n trouwe vriend en vismaatje Sjakie aan de deur en was het snel inladen, we wilden onderweg nog ’n stop maken bij Supercatch hengelsport in St. Willebrord om onze hakenvoorraad etc. aan te vullen. Door de verschillende versoepelingen betreffende het coronavirus durfden we het ditmaal aan om zonder mondkapjes in de auto te zitten, een stuk comfortabeler reizen met als enigste nadeel dat er meer zever aan de binnenkant van de voorruit komt te zitten!! Ook ditmaal hadden we gesprekstof genoeg, zeker nu met de versoepelingen verschillende dingen weer mogelijk zijn. Wij kunnen weer in België gaan tanken terwijl de Belgen bij ons op het terrasje een koele pint komen drinken omdat bij hen de kroegen nog gesloten zijn. Ook onze Efteling is weer open, de grote boze wolf echter snapt het 1½ meter afstand houden niet en peuzelt tot grote ergernis van onze Brabantse schaapsherders met regelmaat wat van hun dieren op. Terwijl we pas geleden nog in onze handen klapten om onze zorg te bedanken keek ook dezelfde zorg met verbijstering toe hoe Femke met een menigte van 5000 mensen op de dam stond te demonsteren. Al met al, we zijn er nog lang niet maar……..alles word al wel weer ’n stukje aangenamer. Onze reis verliep voorspoedig, we kwamen er echter achter dat Mario ( Supercatch) op dinsdag pas om 13.00 uur zijn hengelsportzaak open deed dus konden we meteen doortuffen naar onze steeklocatie. Door deze tijdwinst, we waren om 10.00 uur al aan het water, moesten we uiteraard weer wel ruim 3 kwartier wachten totdat het water laag genoeg was om te kunnen steken. Het was ’n waar maanlandschap, alles leek wel omgeploegd en het bleek dus ook dat de zagertjes moeilijk te pakken te krijgen waren terwijl de pieren bijna uit zichzelf in den emmer sprongen. Na zo’n 3 uurtjes ploeteren hadden we echter ruimschoots genoeg aas om van deze dag een succesvol visdagje te kunnen maken dus…..snel alles netjes verpakken en op naar onze stek aan de waterweg. Om 14.15 waren we ter plekke, er bleken al ’n stuk of 4 vissers aanwezig te zijn waaronder ook de man uit Gemert waarmee we tijdens het steken nog ’n gezellige babbel gemaakt hadden. Snel een stekje zoeken en om 14.30 uur vlogen onze goed beaasde haken in het zilte nat en was het wachten op wat komen ging. Het zonnetje stond hoog aan de hemel, een windje in de rug van zo’n 2 tot 3 Bft. , het kon niet mooier, dit is echt genieten. Ook krabbemans bleek dit een geslaagd weertje te vinden en bleek massaal aanwezig te zijn, na iedere 10 minuten in te draaien bleken de haken totaal kaalgevreten te zijn. Uiteraard was het Sjakie die de spits af beet met, hoe kan het ook anders, een bot voor de pan!!

Het 1e uur hadden de krabben al onze haken al van de nylon afgeknipt en hadden we deze allemaal verwisseld door korte gevlochten haaklijntjes, deze zitten uiteraard sneller in de war maar zijn niet zo aantrekkelijk voor hun scherpe scharen. Het was veelal ondermaatse bot en kaalgevreten haken wat naar boven kwam terwijl m’n vriend zo nu en dan toch ’n bot voor de pan kon haken.

Ik ving m’n eerste redelijke bot pas om 17.30 uur maar nog geen half uurtje later kreeg ik dan eindelijk de bekende trilling op de top en de 1e tong was een feit.

Enkele tellen later kreeg ik een flinke doorbuiger en jawel hoor, na stevig doordraaien had ik de 1e baars van deze dag in m’n pollekes.

De zon stond hoog aan de hemel, en terwijl een groot cruiseschip onze stek passeerde was het volop genieten met ’n lekker koel sapje in de hand. Terwijl ik al verschillende tongen naar boven had gedraaid bleef het bij Sjakie helaas alleen maar bot, zelfs doubletten.

Om 21.00 uur hoorde ik eindelijk een schaterende kreet van mijn vriend en jawel hoor, ook de tong had eindelijk zijn aas gevonden.

Wat later hoorde ik voor de 2e keer ’n kreet, ditmaal had ie bij het onthaken van ’n minibotje de angel diep in z’n vinger zitten, deze eruit gewrikt maar Sjakie slikt bloedverdunners dus…. Met ’n vraag of ik pleisters bij me had kwam ie flink bloedend naar me toe, eerst heb ik erover zitten denken om Ron Tak te bellen, de slager specialist van bloedworst maar na rijp beraad heb er als ’n goede verpleegzuster maar ’n mooie pleister op geplakt. Hij was net op tijd terug bij z’n hengels om een mooi zeebaarsje op de kant te takelen, dit was dus echt helemaal TOP!!!

Met regelmaat moesten we nieuw aas op de haak doen want ook krabbemans liet blijken dat ie nog steeds met grote getale aanwezig was. Rond 22.30 uur begon plotsklaps de tong eventjes goed op ons aas te reageren, mijn buurman uit Dordrecht takelde zelfs ’n flap van 34 cm. op de kant, helemaal Super. Bij zulke knapen is het wel stevig doordraaien geblazen want als zo’n joekel zich vastzet op de keien kun je het wel vergeten. Zulke kanjers waren voor ons niet weggelegd maar we mochten zeer zeker niet mopperen, het gros van de tong die we haakten had toch de maat van 27-28 cm. dus al weer net iets groter dan de vorige sessie.

Rond 23.30 leek het of de vis plotsklaps was verdwenen tot m’n maatje een prachtige paling kon haken dus……. Terwijl ik ’n lijn binnen ging draaien voelde ik, terwijl ik in het pikdonker over de keien naar beneden liep, dat er ook iets aan m’n haak zat en naarmate ik dichter bij de kant kwam ging het draaien steeds moeilijker. Er bleek ’n paling aan te zitten maar…. deze had zich vast gezwommen in de hooflijn van m’n andere hengel en daar stond ik, in het donker helemaal beneden tegen de golven met ’n wirwar van lijn waar ’n paling ingedraaid zat. Nu blijkt maar weer hoe fijn het is om ’n geweldig vismaatje bij je te hebben, zoiets kun je onmogelijk met twee handen redden. Met ’n grote lamp en een schaar kon ik, terwijl Sjakie alles vasthield, de verwarde onderlijn van m’n andere gevlochten hoofdlijn knippen en deze zij het met een knobbeltje later weer in z’n geheel op de molen draaien, thuis bij daglicht is dit met ’n naald weer goed van je hoofdlijn af te halen omdat er immers geen knoop in de hoofdlijn kan zitten. Na afscheid te hebben genomen van onze buurman namen ook wij het besluit om nog te vissen tot 1.00 uur en dan onze spullen op te gaan ruimen. Uiteraard zijn we niet meer de jongsten en ook bij ons begon de vermoeidheid toe te nemen. Zo nu en dan melde zich nog een tongetje maar de beet bleek er toch wel uit te zijn en toen het al iets over de afgesproken tijd was begonnen ook wij met pakken, onze thuisreis duurt immers ook nog 1½ uur. Om 3.00 uur arriveerden we, moe maar voldaan, weer in Eersel en konden we allebei terugzien op een mooie zomerse visdag met op de koop toe ook nog enkele lekkere maaltjes vis voor de pan. De buit van ons samen was 18 tongen met ’n gemiddelde maat van 27 cm.

en ook nog ‘ns 8 mooie botten dus we mochten zeer zeker niet mopperen. Hopelijk kunnen we op korte termijn weer samen naar de waterkant om te gaan genieten van onze grootste hobby , zeevissen. Aan al onze vrienden zou ik zeggen, ga het proberen want………ze zitten er!!!!

Groetjes, Henry