Henry en Jack, vissen aan de Waterweg

Hoi visvrienden,

Ondanks de tegenvallende kantvangstberichten zowel aan zee als in het Rotterdamse havengebied blijft zeker door het prachtige weer ons bloed kriebelen om lekker uit te gaan waaien aan de waterkant dus…. Woensdag 20 februari was het tij goed en ook de weersprofeten voorspelden weinig wind en zo nu en dan ’n stralend zonneke. We spraken af om rond 7.00 uur te vertrekken maar door de spanning , m’n maatje Sjakie had z’n wekker verkeerd staan, viel m’n trouwe maatje een uur te vroeg uit zijn nestkastje wat inhield dat ie ook ruim ’n uur vroeger dan afgesproken op m’n raampje stond te kloppen. Nu we ruim tijd hadden voor de koffie werd even later de auto gepakt en tuften we goedgemutst richting de Zeeuwse kust. Om de kosten van ons visdagje zo laag mogelijk te houden steken we traditiegetrouw, zolang onze knoken het toelaten, ons eigen aas. Aangekomen op de steekplek bleken we de enigste gegadigden te zijn waarschijnlijk mede door de slechte vangstberichten. Het water had zich al ver teruggetrokken dus we konden meteen aan de slag en zoals bijna altijd hadden we na zo’n 1½ uurtje wroeten ruim voldoende prachtige dikke pieren en wat zagers. Nadat we ons aas, bestemd voor de gul en de wijting, netjes hadden verpakt reden we snel naar onze beoogde visstek aan de Waterweg. We kozen bewust voor deze stek omdat het water hier bij redelijk verre worpen diep genoeg is om de nodige gul en wijting voor ons verborgen te houden. Om 11.30 uur arriveerden we op onze stek waar al 3 andere vissers uit het naburige Spijkenisse ruim 2 uurtjes aan het hengelen waren om wat vis naar boven te kunnen takelen. Na ’n kort praatje bleek dat er weinig gevangen werd en wat er al aan de haak bleef hangen was allemaal ondermaats, niet erg hoopvol dus….. We lieten ons echter niet uit het veld slaan en nadat we onze hengels opgetuigd hadden vlogen rond 12.00uur onze goed beaasde haken in het zilte nat. Het water stond op z’n laagst, het zonnetje scheen lekker en we hadden de wind in de rug dus het was gewoon genieten aan de waterkant. Na zo’n half uurtje kreeg ik ’n mooie tik op mijn top en na deze 1e indraai kon ik gelijk ’n mooie maatse wijting van 31 cm in mijn emmer deponeren.

Dit gaf ons beide een optimaal gevoel, zou het dan ondanks de tegenvallende berichten toch nog goed komen?? Wat later gaf m’n maatje aan dat ie wat aanbeetjes had en kon ook hij een wijting verzilveren die helaas niet aan de 27 cm kwam dus weer terug mocht naar z’n mama.

Met tussenpozen kregen we kleine korte aanbeten die na het indraaien voornamelijk stonden uit ondermaatse wijting. Met dit prachtige weer was het echter volop genieten aan de waterkant zeker toen er ’n boot voorbij kwam met ’n hengeltje aan boord waar je met ’n gerust hart éne dikke gul aan kon hangen.

Ook onze buren bleven met regelmaat alleen maar klein spul naar boven takelen, zouden de grotere exemplaren nog steeds op wintersportvakantie zijn?? We haalden alles uit de kast om toch die verwachte panvis naar de oppervlakte te krijgen. Ver weg, dicht bij, wapperlijnen en lijnen met afhouders, grote en/of kleine haken de maatse vis bleek helaas niet aanwezig te zijn. Sjakie had ondertussen ook z’n 1e krab naar boven getakeld maar gelukkig bleef het doorknippen, met hun scherpe scharen, van onze haaklijntjes beperkt.

Ook ik kon met regelmaat wat ondermaatse wijting haken , zo nu en dan zelfs doubletten en tripletten.

We was geweldig om een groot schip voorbij te zien varen dat gebruikt werd om grote buisleidingen op de zeebodem te leggen, onbegrijpelijk dat zo’n gevaarte blijft drijven.

Het werd spannend toen m’n maatje al draaiend stond te kreunen met een ontzettend doorgebogen hengeltop, zou dit dan eindelijk die lang verwachte dikke gul zijn?? Nadat ik hem geholpen had met het naar binnen draaien , z’n tong hing helemaal op z’n schoenen, bleek er een groot stuk plastic vergezeld van twee uit de kluiten gewassen wolhandkrabben aan z’n lijn en haken te hangen, wel spectaculair maar niet wat ie gehoopt had.

Even later kon m’n vriend weer een lachend een minibotje op het droge draaien en zo bleef het maat doorgaan.

Onder het genot van ’n warm soepje en heerlijke broodjes bleven we toch hopen op betere vangsten bij het keren van het tij. Onze buren hielden het voor gezien en boden ons ook nog wat prachtig aas aan, als de vangsten echter niet beter zouden worden zouden we zelf nog ’n hoop over houden. Helaas werd ’s avonds ook niet beter betreffende het vangen van wat maatse vis. Tot twee keer toe kon ik een triplet ondermaatse wijting verzilveren maar de grotere exemplaren bleken in z’n geheel niet aanwezig te zijn. Alle vis bleef ondermaats, de wijting, de steenbolk en de bot terwijl de gul zich al helemaal niet liet zien.

Rond 19.30 uur besloten ook wij na zo’n 7½ uurtje hengelen om ons boeltje op te gaan ruimen. Toch met het stralende weer en het vangen van bijna allemaal klein spul weer genoten van ’n prachtig dagje aan de waterkant Met 4 maatse wijtingen voor de pan tuften we rond 20.00 uur weer richting het Brabantse land. Voorlopig wachten we weer efkes af op betere vangstberichten maar……….NIET GESCHOTEN I ALTIJD MIS!!!!!! Ondanks de mindere vangsten raad ik iedere visser aan om ‘ns lekker te gaan genieten aan de waterkant en uiteraard het schrijven van zijn of haar belevenissen op deze prachtige site,

Groetjes en ik zou zeggen: Probeer ze te vangen!!!!”

Henry