Henry en Jack, vissen aan de Waterweg

Beste visvrienden,

Gelukkig hebben we tot heden geen gezondheidsklachten betreffende het coronavirus ondervonden en ook het tijdperk van de tropische hitte hebben we overleefd, nou moet ik er wel bij vertellen dat de hitte in de schaduw van ’n wilgenboom, met m’n reet in ’n teiltje en in m’n knuisten een heerlijk gekoelde goudgele rakker door mij niet echt als ’n grote plaag werd gezien. Bij het lezen van de prachtige tongvangsten van Eldert maar natuurlijk ook van Fishguppy Peter begon het bij Jack en mij natuurlijk weer flink te kriebelen. Nou is het wel zo dat deze vangsten plaats vonden in de nachtelijke uurtjes, met onze leeftijd kiezen wij er voor om die tijd lekker snurkend achter de gebreide broek door te brengen. Wij vinden het gewoon leuk om overdag ( en tot in de avonduren) te genieten van de passerende schepen, ’n babbeltje maken met passanten of collega vissers en als we na afloop van onze visdag ook nog ’n maaltje vis mee kunnen nemen voor het thuisfront kan onze dag al helemaal niet meer stuk. Dinsdag 1 september was het getij gunstig om ons aas te steken en ook de weergoden voorspelden dat ze ons gunstig gezind zouden zijn. Om 7.00 uur stond m’n goedgehumeurde visvriend Sjakie op de stoep en nadat we snel de visspullen hadden ingeladen tuften we met grote plannen richting de Zeeuwse kust. Aangekomen bij onze steeklocatie konden we meteen aan de slag, het water was al af en er bleek dit keer veel animo te zijn om zelf aas te steken, waarschijnlijk ook omdat er een nijpend te kort is aan kweekzagers en deze de komende tijd niet of nauwelijks verkrijgbaar zullen zijn. Na zo’n 2 uurtjes rug gymnastiek hadden we zoals gewoonlijk weer zo’n kilootje mooie steekzagers en een even groot gewicht aan mooie dikke pieren, ruim voldoende om voor ’n mooie visdag te zorgen. Terwijl we naar de kant liepen om ons aas in te pakken kregen we contact met Robin Blom en zijn vriendin die ook ijverig bezig waren om zagers in hun emmer te krijgen. Zij herkenden ons van de Fishguppysite ( best leuk natuurlijk) en al babbelend liepen we gezamenlijk naar onze auto’s. Na wat adres en stekgegevens ( en goeie raad) te hebben gekregen tijdens het verzorgen van ons aas knipte de vriendin van Robin nog ’n leuke foto van ons tweetjes bij ons aas,die konden we dan bij ons visverslag plaatsen, bij thuiskomst bleek dat ze waarschijnlijk op ’t verkeerde knopje heeft gedrukt, en ik had nog wel gekeken er stond inderdaad ’n foto van Sjakie en mij maar die bleek van ’n ander keertje te zijn en…….zonder bril ben ik zo blind als ene mol!! Maar afijn, het was erg leuk om hen te ontmoeten maar nu werd het toch echt de hoogste tijd om naar ons stekje te tuffen. We waren dit keer van plan, ook op advies van enkele andere vissers, om wat dieper water op te gaan zoeken omdat dit de kans om overdag een tongetje te kunnen haken aanzienlijk zou vergroten en….niet geschoten is altijd mis. Na verschillende stekken te hebben bezocht die we op oog hadden, de ene viel tegen, bij de andere had je wind op kop enz. enz. arriveerden we om 13.45 uur op ’n plekje dat ons wel aan stond, hier zou het dan dus moeten gaan gebeuren!! Het was opkomend water dus snel onze hengels opgesteld en om 14.00 uur vlogen onze goed beaasde haken in het zilte nat, nu was het wachten op wat komen ging. We kozen ervoor om eerst onze pieren op te vissen en onze mooie zagers te bewaren voor de donkere uurtjes, de tijd waarin volgend de grote kenners de meeste tong word gevangen. Het was prachtig weer en we genoten van ons hapje en ons sapje terwijl we de voorbijvarende schepen bewonderden, ondertussen had m’n vriend ook ’n buurman gekregen die uit Antwerpen afkomstig bleek te zijn. Na zo’n half uurtje, uiteraard hadden we tussentijds met regelmaat ons aas ververst, kreeg ik de mooie bekende trillende aanbeet van de tong op m’n top. Even geduldig afwachten, we hebben immers nog meer haken en binnen draaien die hap. Het bleek ’n doublet mooie maatse tongen te zijn die zich op m’n pieren gestort had. Vlak op de kant bleek een van de scheefsmoelen toch niet goed gehaakt te zijn en moest ik lijdzaam toezien hoe deze terug in de grote badkuip viel, da was balen!!!

Wij kunnen trouwens hooguit doubletten vangen, simpelweg omdat we maar met 2 haken vissen. Als er twee vissen aan onze lijn zitten moeten we nl. met onze verouderde spieren alles op alles zetten om deze zonder te stoppen met draaien op de kant te krijgen. Het is al meermaals gebleken dat het gewicht van 3 vissen tegelijk meestal te hoog gegrepen is dus ons motto is; Beter 2 op de kant dan 3 die vastzitten op de bodem in het zand!!! Terwijl ik m’n tong in de emmer deponeerde kreeg m’n andere top een stevige dreun en nadat dit zich nogmaals herhaalde was het uiteraard aanslaan en draaien geblazen. Ik moest alles op alles zetten, het ging ontzettend zwaar, zou het wederom ’n doublet vis zijn of vis met bijv. ’n plastic zak wat ook nogal ‘ns voorkomt. Terwijl ik hijgend en puffend m’n haken probeerde op de wal te draaien keek m’n trouwe maatje gespannen en nieuwsgierig toe. Hiep Hiep Hoera, een knoert van ’n tongenflap, na meting bleek deze 41 cm. te zijn, mijn dag kon niet meer stuk, de grootste tong die ik tot heden gevangen had en dit alles nog steeds met pieren.

Ondertussen begon het ondanks de leuke voorspellingen van “Buienrader” een beetje te miezeren en werd het hoog tijd om onze paraplu’s op te zetten. De regen bleek gelukkig van korte duur te zijn en de parasols boden natuurlijk ook ’n beetje beschutting voor de wind die op onze rug stond. We visten met korte gevlochten haaklijntjes op clipafhouders, dit om de eventuele krabben wat minder snel de gelegenheid te geven om tijdens zijn gevangenschap de haak af te knippen. Zo nu en dan werd er ’n krab naar boven gedraaid doch dit kon geen plaag genoemd worden. Ook m’n maatje Sjakie was inmiddels van de nul af en met regelmaat konden we tijdens het opkomende water vis onthaken. Ook deze trip moest ik toch weer efkes voor pleegzuster spelen omdat m’n maatje, die bloedverdunners slikt, de bovenkant van z’n hand lek gestoken had!! Uiteraard zat er met ook veel ondermaats spul tussen zoals botjes die ik in m’n bierblikje zwemles zou kunnen geven. Ook tijdens hoog water kwamen met regelmaat mooie maatse tongen en botten aan wal die zich vergrepen aan onze blijkbaar zeer smakelijke pieren, wat een dag!!!

Hier ga je voor, zo nu en dan ’n visje vangen, ’n praatje maken en genieten van alles wat zich rondom en in het water afspeelt. Met het afgaande water werd de stroming zo sterk dat het even gunstiger bleek om maar met een hengel te vissen om te voorkomen dat niet onze lijnen in elkaar verstrikt raakten. Rond 21.30 uur werd het minder met de aanbeten, we hadden nog steeds gevist met pieren, Sjakie had de pieren op en ging z’n eerste zager op de haken rijgen. Dit bleek weinig uit te maken, ook dichtbij en/of ver weg, het leek erop of de vis in z’n geheel al het pad naar de zee gevonden had. Terwijl ik nog steeds met pieren zat te hengelen kreeg ik toch weer ’n mooie rammel en wederom was ’n mooie maatse tong de sigaar.

Uiteraard kregen we met tijd en wijlen geregeld bezoek van wat passanten die ook wel ‘ns visten, een vrolijke babbel is nooit weg zeker niet als er lekker bij gelachen kan worden. Rond 23.00 uur besloten we om door te vissen tot 23.30 uur en dan onze spullen op te gaan ruimen we moeten immers nog bijna 2 uurtjes rijden voordat we weer thuis zijn. Een visser die overdag met ons ’n praatje gemaakt had en vlakbij woonde wilde graag de zagers, we hadden er zowat geen gebruikt, van ons overnemen. Al met al, we hadden zoals meestal, een geweldig leuke visdag, prima gevangen onze totale buit bestond uit 25 mooie maatse tongen en 8 botten voor de vriezer. Ook mocht ik deze sessie een tong van 41 cm. in m’n fotoalbum plakken waar ik best wel weer ’n bietje trots op ben. Om 24.00 uur reden we richting het Brabantse land en iets voor 2.00 uur parkeerden we moe maar voldaan de auto onder onze carport. Voor ons was het best weer een vermoeiende lange dag maar….. het was weer Super gezellig en uiteraard hopen we op korte termijn weer op jacht te kunnen gaan. Beste visvrienden, blijf allemaal gezond, probeer nog wat grote tongen te haken want als ik da kan, dan kan de gullie da ook !!!

Groetjes,

Henry