Henry en Jack, vissen aan de Waterweg

Beste visvrienden,

Na terugkeer van een zonnige vakantie in ons eigen kikkerlandje (wegens de corona) en het lezen van jullie mooie en leuke visverslagen met mooie tongvangsten konden wij natuurlijk niet thuis blijven. De weersprofeten voorspelden voor de laatste dag van september nog prachtig weer waarna in oktober een natte en regenachtige maand zou volgen ….gelukkig kon mijn trouwe vriend en vismakker Jack zijn afspraak in het ziekenhuis verzetten zodat we woensdag toch op tongenjacht konden gaan. Terwijl ik om 6.15 uur mijn thermosfles aan het vullen was zag ik vanuit m’n ooghoek Sjakie al mijn inrit op tuffen, een half uur eerder dan afgesproken, van opwinding was ie al vroegtijdig wakker dus…wegwezen!!! Nadat we onze visspullen gepakt hadden ging het snel richting Zeeland, de binnenwegen waren al druk bevolkt met boeren en hun maiskarren, die wilden voor de nattigheid natuurlijk de oogst binnen hebben. Ter hoogte van Breda hing op de middenberm een auto tegen een boom waardoor alles op een rijstrook moest, dit zorgde uiteraard voor een redelijke file maar daarna ging het soepel richting de steeklocatie. Zowat ’n kwartiertje voor onze aankomst trok de lucht helemaal dicht en begon het zachtjes te miezeren, de voorspelling van mooi weer was dus gelijk naar de kloten maar wij als oudjes laten ons niet kisten. Ondanks dat je tijdens het wroeten naar pieren en zagers het meestal warm krijgt besloten we om toch maar onze regenjassen aan te doen alhoewel je hierin meestal spontaan gaat liggen zweten. Er bleken nog een zestal andere vissers aanwezig te zijn om het felbegeerde aas uit de natte zeebodem te graven. Nadat we een half uurtje gestoken hadden, de zagertjes lieten zich goed pakken terwijl de pieren zich daarentegen diep verstopt hadden begon het helaas steeds harder te regenen dus besloten we om terug naar de auto te lopen om onze regenbroeken aan te trekken, het water liep immers vanaf onze ruggen over onze broek die al danig nat was geworden. Dat Sjakie een perfect hoogbejaarde visser is, is natuurlijk bij iedereen wel bekend maar zijn bretels zijn waarschijnlijk zo’n 20 jaar geleden ook met pensioen gegaan, de broek van m’n makker hing zowat om de 10 minuten op z’n enkels wat uiteraard voor het nodige oponthoud zorgde. Ook afgelopen winter heb ik meermaals vanonder z’n jas ergens bij z’n schouderbladen de versleten klemmetjes vandaan moeten toveren om z’n broek op te kunnen houden, misschien een goede cadeautip voor de aankomende sinterklaas of kerstdagen??? Na zo’n 2 uurtjes hadden we ondanks de aanhoudende regen toch weer meer dan ruim voldoende aas om er een fantastische visdag van te kunnen maken. Nu snel naar de door ons beoogde stek aan de waterweg doch deze was al bezet, jammer maar gelukkig weten we meer leuke stekken waar we al meerdere keertjes een leuke kluts vis naar boven getakeld hebben. Om 12.45 uur arriveerden we op deze locatie en tot onze grote verbazing was hier helemaal niemand aanwezig, de plaatselijke vissers zullen waarschijnlijk wachten tot na het avondeten want zo rond 19.30 uur word het al stillekes donker. Snel onze spullen uit de auto, op de karren en zien dat we ons stekje verzekerd hebben. Terwijl ik nog volop bezig was met het optuigen van m’n hengels slaakte m’n vriend al ’n vreugdekreet en, hoe kan het ook anders, de eerste bot was een feit, dit beloofde veel goeds. Er stond een straffe wind recht op onze snuit, zou dit de verklaring zijn dat er geen andere vissers aanwezig waren? Nadat ik m’n parasol met ’n paar scheerlijnen stevig verankerd had zodat ik lekker uit de wind kon zitten was ook ik aan de beurt om te gaan vissen en vlogen mijn goed beaasde haken te water. Een hengel beaast met pieren en de andere met mooie steekzagers om te kijken waar de voorkeur bij de vissen zat, de laatste sessie ving ik alle tongen waarvan eentje van 41 cm. met leeglopers maar…. de ene dag is de andere niet!!! Na met regelmaat wat aanbeten, meestal kleine botjes en wat gondeltjes viel het eventjes helemaal stil. Het was laagwater dus begon ik maar vast om ons rolleke vloerbedekking met 2 stevige tentharingen te verankeren zodat ik ’s avonds in het donker m’n botten niet zou breken over de gladde keien. Terwijl ik hiermee bezig was kreeg Sjakie een flinke doorbuiger naar beneden lopend begon hij verwoed met het binnen draaien van zijn vangst, dit koste nog al war inspanning dus waarschijnlijk ’n baars of dikke paling. Niets was minder waar, het bleek een reusachtige winde te zijn waarmee hij toch wel efkes trots op de foto wou. Veel kleine botjes afwisselend met kale haken door de vreterij van de wolhandkrab, de tong was echter in geen velde of wegen te bespeuren. Tot mijn grote ontzetting kwam er een groot zand zuigschip richting onze kant opvaren en jawel hoor, op en neer, heen en weer….. nondedju hopelijk gaan de tongen niet op de loop voor deze zandverschuiving. Terwijl ik me zat te vergapen aan de bezigheden van dit schip kreeg ook ik een fikse rammel op de top en ook voor mij was na het binnen draaien de beloning een grote winde vergezeld van een bot.

Ook m’n vriend takelde vrijwel meteen hierop een mooie voorn op de kant, het begon er ’n bietje op te lijken of dat we aan onze plaatselijk visvijver zaten met zoet water. M’n makker had al 3 mooie botten voor het thuisfront in z’n emmer terwijl ik alleen nog maar zoetwatervis en babybotjes terug naar hun moeder gestuurd had, hier moest snel een verandering in komen. Na een korte krijgsdans rond mijne parasol met ’n biertje in m’n hand zag ik potverdikke dan ook eindelijk een fatsoenlijke tik op de top en was mijn buit ook een dikke bot voor de pan. De wind werd in plaat dat ie wat ging liggen steeds straffer maar gelukkig vonden we de nodige beschutting achter onze goed verankerde paraplu’s. Ondertussen was het rond 18.30 uur en terwijl twee andere vissers zich aan het installeren waren takelde mijn maatje de 1e tong op de kant, zou het dan toch nog goed komen?

Om 19.30 uur kwam Sjack vragen of ik ’n reserve hoofdlampje bij me had omdat hij het zijne vergeten had doch na een grondige inspectietocht door z’n vis tas bleek deze gelukkig aanwezig te zijn. Rond 20.00 uur kregen we met regelmaat mooie aanbeten, soms doubletten maar ook mooie maatse tongen konden binnen gedraaid worden.

Dit was genieten, ondanks de stevige wind toch bezig zijn met waar we allemaal vrolijk van worden; Vis vangen!!! Uiteraard zat bij de vangst ook veel klein grut dat meteen weer terug in hun badje kon om groter te gaan groeien. Om 22.00 uur leek het plotsklaps gedaan met de aanbeten en leek de vis spontaan van de bodem verdwenen te zijn. Ver weg, dicht bij, pieren, zagers, niks bleek aantrekkelijk genoeg te zijn om de vis te laten toehappen, dus gewoon weer efkes afwachten tot het tij zou keren. Toen rond 22.30 uur de andere vissers huiswaarts keerden, uiteraard werd bij hen ook niks meer gevangen, besloten wij om het toch nog even af te wachten. Zo nu en dan vergreep zich nog een bot of tong aan onze mooie steekzagers maar dit was met grote tussenpozen dus om 24.00 uur besloten wij om het nog ’n half uurtje af te wachten en om 0.30 uur te stoppen. Nadat we al onze visspullen hadden ingepakt, ook de rommel en rotzooi van andere vissers opgeruimd, waren we ook wel ontzettend moe om 1.15 uur bij de auto. We zijn tenslotte ook de jongsten niet meer en om 5.30 uur uit de veren, onze pierkes en zagers steken, en uiteraard nadien de spierballen laten werken om die zware vissen naar boven te draaien vergt de nodige energie!!! Om 3.00 uur arriveerden we weer moe maar voldaan onder mijn carport en konden we ondanks het natte en winderige weer toch weer terugzien op een leuke visdag. Van mijn vangst heb ik nog een plaatje geschoten voordat ik ze ging fileren/zuiver maken maar onze gezamenlijke vangst voor het thuisfront was 25 botten en 9 mooie maatse tongen, dus we mogen zeker niet mopperen.

De tong was dus duidelijk in de minderheid maar……er worden al wijtingen en steenbolken gesignaleerd, we gaan ons dus klaar maken voor de wintervis. In deze tijd zou ik tegen al onze lezers en visvrienden willen zeggen; BLIJF GEZOND en VANG ZE !!!e

Groetjes,

Henry