Henry en Jack, vissen aan de Waterweg

Visdagje woensdag 19 Juli 2023

Beste visvrienden,

Na de steeds maar aanhoudende slechte visvangsten staat het animo om zo’n 400 kilometerjes naar het zoute te tuffen op een heel laag pitje. Toen ik het vangstbericht van Hugo gelezen had kreeg ik meteen weer hoop, hij presteerde het toch in deze barre tijd om 4 scheefsmoelen op de kant te takelen, 2 voor het pannetje en 2 om nog groter te gaan groeien, bravo!!! Ook als je schrijft dat zelfs de Brabanders geen bot meer   kunnen vangen in de waterweg, dan beginnen bij ons de alarmbellen te rinkelen. Dit kan niet waar zijn dus snel een visdagje ingepland met mijn vriend en trouwe vismakker Sjakie. Woensdag 19 juli waren de weersvooruitzichten goed maar tevens ook het tij om traditiegetrouw zelf ons aas te kunnen steken. Ook m’n maatje heeft het sedert hij begin van het jaar ’n leuke vriendin ontmoet heeft weer ’n drukker leventje, fietsen, sporten gezellig samen ’n terrasje pikken enz. enz. verhoogt immers een groot stuk van je levensvreugde, alleen is ook maar alleen.  Hij is ’n stuk opgewekter en kan zich ondanks dat ie de leeftijd van 80 ruimschoots gepasseerd is nog gedragen als ’n echte tortelduif, gewoon schitterend om te zien en ik ben natuurlijk ook blij voor hem. Woensdagochtend om 8.30 uur stond ie met ’n flinke grijns op z’n snuit bij me op de stoep. Snel de hengelspullen in de auto en met gezwinde spoed naar het Zeeuwse land. Zoals altijd werd er onderweg stevig gezeverd en dit keer kon de val van het Kabinet natuurlijk ook niet uitblijven. Niet alleen Rutte maar ook Kaagje en Wopke zien het allemaal niet meer zitten. Sommige bewindslieden voelden zich ernstig bedreigd, dit is natuurlijk nooit goed te praten maar we moeten ons ook ‘ns af gaan vragen waarom deze mensen dat doen? Als het water aan je lippen staat doen mensen soms wel eens rare dingen. Onze reis verliep voorspoedig, In Bruinisse waren alleen wat toeristen op het strand maar ook op onze steeklocatie was behoudens verschillende mensen die kokkels bij elkaar aan het harken waren niemand aanwezig die aas aan het steken was. Dit geeft al aan dat er weinig gevangen wordt en er dus weinig vraag is naar aas. Door de wind stond er, net als vorige keer, nog overal redelijk water op het strand en dit maakt het steken er niet gemakkelijker op. We waren van plan om zo’n dikke 2 kg. pieren te spitten omdat we van tevoren wisten dat in plaats van vis de krabben massaal aanwezig waren dus de mouwtjes opgestroopt en snel gestart met de ochtendgymnastiek voor ouderen. Na zo’n 1½ uurtje bukken en rapen hing bij Sjakie z’n broek zowat op z’n enkels maar onder het motto: N’n goeie haan, die is niet vet!!! gingen we gestaag door tot ook mijn rug ’n bietje begon te protesteren. Inmiddels hadden we dan ook ruim 2kg, prachtige pieren en nadat we deze netjes hadden verpakt was het de hoogste tijd om af te reizen naar ons beoogde stekje aan de waterweg. Alhoewel dit via een ommetje moest, de Haringvlietbrug is immers afgesloten, parkeerden we iets voor 14.00 uur de auto, geen visser te zien (waarschijnlijk net als bij het steken) omdat de vangsten bijna overal bar en boos zijn. Terwijl ik nog bezig was met het optuigen van m’n hengels was m’n maatje vol enthousiasme de 1^e pieren al zwemles aan het geven. Het was laag water en alhoewel er ’n stevig briesje stond was het zeker als de zon tussen de bewolking doorkwam aangenaam vertoeven aan de waterkant. Na ’n klein kwartiertje takelde Sjakie z’n 1^e vangst op de kant, een grondeltje.

Wat later gaf ook z’n 2^e hengel aan dat er iemand op bezoek was en….wederom een grondeltje, deze was echter wat meer uit de kluiten gewassen.

Het eerste uur was voor mij om de 10 minuutjes de lijnen binnendraaien om te constateren dat de haken helemaal kaalgevreten waren. Gelukkig hadden we ieder ruim 1 kg. aas om zoals het er nu uit zag de familie krab te gaan voeren. Om 15.15 uur kreeg ik een felle zwieper op de top en eventjes later takelde ik een baarsje op de kant, in elk geval was bij ons allebei nu de nul van de teller.

Een half uurtje later, wederom na bijna om de 10 minuten de haken te voorzien van nieuw aas kreeg ik weer een mooie aanbeet en di maal was een flinke voorn de pineut.

Om 17.15 uur ving Sjakie dan toch eindelijk de vis waar ie bijna net zo gek op is als op z’n vriendin, een bot!!!

We visten allebei, zoals gewoonlijk, met onderlijnen voorzien van 2 haken maar doordat we telkenmale opnieuw aas op de haken moesten rijgen waren we toch blij dat we ’s morgens voor ieder toch ruim 1kg. gestoken hadden, krabbemans was goed tevreden over de kwaliteit en we zagen onze voorraad aas zienderogen slinken.

Om 18.45 uur kreeg ik een enorme doorbuiger……een dikke paling???? Terwijl ik intensief aan het indraaien was stond m’n maatje al te wachten met ’n oude lap om de gladjanus bij z’n lurven te kunnen pakken. Doch het was geen paling maar wederom een zeebaars, niet maats maar toch al ’n stuk groter dan m’n eerder gehaakte baars.

Om 19.00 uur was het hoog water en al onze hoop ging naar de wat donkerdere uurtjes, misschien zouden we dan wel wat scheefsmoelen of ’n paling kunnen vangen. Een schipper vond het blijkbaar nodig om zo’n 40 meter uit de kant te varen terwijl er over de volle breedte (ongeveer 400 meter.) geen boot te zien was, dit koste Sjakie een heel stuk van z’n gevlochten lijn en natuurlijk alles wat daaraan vast zat, er zitten dus niet alleen eikels bij de regering.  Rond 19.30 uur begonnen we, misschien omdat ons aas door de stevige stroming de bodem niet meer bereikte, met wat meer regelmaat bot te vangen. Veelal klein van postuur maar m’n makker wist er sowieso 4 voor z’n pan in de emmer te laten zwemmen.

Toen de stroming wat minder werd kwam er helaas ook ongeveer geen beweging meer in de toppen. We hadden ieder nog ’n handjevol aas over en bleven al zeverend geduldig wachten tot het wat zou gaan schemeren. De vis bleek totaal te zijn verdwenen en toen de wind wat aan begon te trekken en er rond 21.45 uur grote donkere wolken over ons heen trokken keek m’n maatje op z’n telefoon.  Om 22.00 uur zouden we verrast worden op een enorme plens water. Alhoewel we goede paraplu’s bij ons hadden namen we toch het besluit om razendsnel ons boeltje in te pakken. Geweldig om te zien hoe oude mannekes toch nog snel kunnen worden en toen om klokslag 22.00 uur de eerste dikke regendroppen op de raam van de auto tokten hadden we al onze spullen kurkdroog in de auto, precies op tijd dus. Terwijl de ruitenwissers volop z’n best deden zetten we koers naar het Brabantse land. Om 11.45 uur arriveerden we weer in Eersel en ondanks dat we niet de begeerde tong hadden kunnen strikken konden we, eigenlijk zoals altijd, terugzien op een mooie visdag. Sjakie heeft de eer aan zichzelf gehouden en kon als befaamde bottenkoning toch vier van deze vissen in de boter laten zwemmen. Al met al, prima weer, geen tongen maar wel met regelmaat wat rammels op de toppen, genieten van de voorbijvarende scheepvaart met ene koele gele rakker in je knuisten, wat wil ’n mens nog meer?? Alle Fishguppyers, een plezierige vakantie en nadien……..VANG ZE !!!

Groetjes, Henry