Henry en Jack, vissen aan ’t Scheur

Beste visvrienden,

Na ons zeer geslaagde visdagje zo’n twee weekjes geleden kon het natuurlijk niet uitblijven dat we binnen zeer korte termijn weer op pad zouden gaan. Omdat we traditiegetrouw zelf ons aas steken zijn we wel gebonden aan het getijde dus wanneer “Buienrader” ons ’n bietje gunstig gezind is kunnen we om de twee weken ’n dagje plannen. ’s Morgens steken en rond het middaguur op de stek aanwezig zijn zodat we zowel met laag en met hoog water kunnen vissen is voor ons de dag voor 100% besteden, we tuffen immers op deze dag zo’n 400 km. met het autootje om te kunnen genieten van de langsvarende schepen en de zoutwatervis.

Maandag 8 november was het weer zo’n dag en om 8.30 uur stond mijn vriend en trouwe vismakker Sjakie zoals gewoonlijk met een brede grijns op z’n snuit onder m’n carport, we hadden er allebei ontzettend veel zin in.

Het was, misschien wel met de abnormale brandstofprijzen, niet echt druk op de wegen en tijdens de reis komen sowieso altijd tijd tekort op bij te zeveren, dit keer ging het over de klimaat verandering.

Onze wereldleiders hadden besloten om in Glasgow onder het genot van een hapje en een sapje eens gezellig met elkaar ’n babbeltje te gaan maken en uiteraard de nodige beloftes op papier te zetten.

Er lagen zelfs twee luxe cruiseschepen aangemeerd om de elite op een passende manier van alle luxe te kunnen voorzien, helaas ontbraken de twee grootste vervuilers van onze aardkloot op deze bespreking.

Laten we nu net het meest afhankelijke worden van deze grootmachten, Rusland zorgt voor ons gas en China is bijv. de hoofdleverancier van al onze batterijen en accu’s omdat zij de lithium hebben.

Al met al we gaan er allemaal wat aan doen om de snel smeltende ijskap  te beschermen en onder het motto verbeter de wereld begin bij jezelf heb ik besloten om zo weinig mogelijk scheten te gaan laten en dit alleen al zal het broeikas effect waarschijnlijk aanzienlijk gaan verminderen.  We besloten om maar meteen naar de steeklocatie vlak bij de Zeelandbrug te tuffen omdat we daar de laatste keer prachtige dikke pieren gestoken hadden.

We waren niet de enigste stekers, helaas bleek net als voorheen, de mooiste en dikste pieren zaten op de plek die bezaaid was met grote oesterschelpen en ik kan jullie verzekeren, dat is geen pretje om te spitten.

Ikzelf heb meestal de spitvork in m’n hand en Jack deponeert het aas in de emmers zodat ik ook niet telkenmale hoef te bukken, gewoon kracht door samenwerking!  Na zo’n ½ uurtje ochtendgymnastiek hadden we weer ongeveer zo’n 2 kg. prachtig aas verzameld, snel verpakken en dan met gezwinde snelheid naar de stek aan de waterweg, hopende dat er met de mooie wijting vangsten van de laatste tijd nog ’n plekje vrij was.

Om 14.00 uur arriveerden we in Vlaardingen en zagen dat er op de door ons beoogde plek net een visser z’n hengels op aan het tuigen was.  Na een korte babbel en zijn mooie hengelstokken van 4.20 mtr. met bijbehorende molens van het merk Mitchell bewonderd te hebben vertelde hij dat ie het geen enkel bezwaar vond als we langs hem kwamen staan, met een klein beetje werptechniek moet het immers goed mogelijk zijn om vanaf deze plaats met 6 hengels te kunnen vissen zonder telkenmale elkaar te vangen. Zo gezegd, zo gedaan en om 14.15 uur vlogen onze goed beaasde haken in het langzaam opkomende water.

Vrijwel meteen was het gerammel op de top en triomfantelijk draaide Sjakie z’n eerste doublet bot van deze op de kade, dit was een goed begin.

Meteen nadat ik ’n plaatje had geschoten van m’n makker kreeg ik ook ’n leuke tik op de top en warempel ook een mooie bot, hier word een visser vrolijk van.

Terwijl ik m’n haken weer voorzag van dikke mooie pieren kraaide m’n maatje weer van vreugde en wederom takelde het oude baasje een doublet botten naar de oppervlakte.

Als dit zo door blijft gaan kunnen onze Fishguppyvrienden dik tevreden zijn en wordt de waterweg finaal schoongeveegd, althans wat de botten betreft.

We vissen beide altijd met 2 haken aan de onderlijn, liever twee op de kant dan drie aan de haken die vastzitten op de bodem, dit om de doodeenvoudige reden dat op onze leeftijd, evenals veel andere dingen, de kracht van onze spierballen aanzienlijk is afgenomen om met voldoende snelheid de lijnen binnen te kunnen draaien.

De beet zat er goed in en net toen we ons af gingen vragen of er alleen maar bot rond zou zwemmen kreeg m’n vriend ’n doorbuiger die toch wat anders voorspelde.

En jawel hoor 2 mooie wijtingen verdwenen even later in het opvouwbare emmertje dat bij m’n maatje aan de hengelsteun hangt, dit gewicht met water zorgt er tevens voor dat de steun wat steviger op de kant blijft staan.

Blij dat er toch ook andere vis aanwezig bleek te zijn trok ik ’n biertje open en gelijk na m’n eerste slok dook ik naar m’n hengel die een vervaarlijke zwieper maakte. Tjee dat was nog ‘ns een aanbeet.

Na het binnen draaien bleek de veroorzaker een mooie dikke wijting te zijn die al verdacht veel op een klein gulletje begon te lijken, dit was volop genieten.

Onze buurman kwam al ‘ns kijken naar onze onderlijnen etc. etc. Hij zei ik snap er de ballen niet, dit was eigenlijk al onbegrijpelijk want hij kwam uit Delft en dit is mijns inziens toch ’n studentenstad, ik gooi net zo ver als jullie en ik krijg zowat geen vis gevangen.  Het enige verschil bleek te zijn dat hij ander haken en wapperlijntjes gebruikte terwijl wij met onze vertrouwde toverstokjes met korte gevlochten haaklijntjes bezig waren.

Toen ik vertelde dat we zelf ons aas gestoken hadden wilde hij dit uiteraard ook zien en bij het aanschouwen van deze prachtige pieren rolden z’n ogen bijna uit z’n kassen.

Ook kregen we nog bezoek van een visser uit de regio, hij herkende ons van de Fishguppy-site en genoot telkenmale van onze belevenissen aan de waterkant. Terwijl we een gezellige babbel met hem maakte, hij bleek evenals ik altijd in de metaal gewerkt te hebben in het onderhoud dus draaien en frezen was ook voor hem zeker niet onbekend. Leuk als je met zo’n man kunt kletsen over je vroegere werkzaamheden terwijl je ook dezelfde hobby hebt VISSEN !!! Hij viste hier zelf ook met regelmaat en gaf me het advies om de loodlifters van m’n lijnen te halen omdat je hier nagenoeg geen vastzitters had en de loodlifter is natuurlijk voor verre worpen niet bevorderlijk.

Ook is het handig (en goedkoop) als je zelf met wat materialenkennis iets kunt maken, ankerlood, rijgnaalden, onderlijnen is immers allemaal zelf te maken en ook nog ‘ns leuk om te doen.

Tegen etenstijd ging de onderhoudsmonteur weer huiswaarts, als je toevallig ook dit verhaaltje leest, kerel nog bedankt voor de tip.

Doordat de Fishguppy-site door ontiegelijk veel mensen wordt gelezen krijg je deze gezellige kennismakingen aan de waterkant, bij deze dus een grote pluim voor Peter en Paul, zonder hen was er deze site immers niet.

De visser langs ons hield het intussen voor gezien en nadat hij z’n spullen had ingepakt kon ik doorschuiven naar zijn plek zodat er tussen m’n maatje en mij wat meer ruimte kwam om te manouveren.

De toppen van onze hengels bleven onophoudelijk rammelen, mooie exemplaren maar natuurlijk ook met regelmaat veel kleine vis die na het onthaken veelal eindigden als meeuwenvoer.

Sjakie draaide een doublet vis naar de oppervlakte dat bij nader inzien een wijting en een voorn bleken te zijn, dus ook de zoetwatervis was nog aanwezig!

Terwijl we zaten te genieten van ons sapje  en een hapje van de langsvarende scheepvaart zag ik vanuit m’n ooghoek een wel heel bekende trilling op de top, het al toch niet waar zijn???

En jawel hoor, door het flinke trekken tijdens het binnen draaien werd mijn hoop daadwerkelijkheid, een mooie tong van 31 cm verdween in m’n emmer, dit had ik niet durven dromen.

Ook m’n maatje slaakte een vreugdekreet toen hij kort daarop een doublet tong en wijting aan de haak had en dit ook nog ‘ns kon verzilveren.

Meteen hierop begon z’n andere hengel te stuiteren en jawel hoor ook vis,  bij het zware indraaien voelde m’n makker dat er toch ergens wat niet in de haak was, hij bleek ook de buurmanvisser die aan de andere kant van de haveningang stond aan de lijn te hebben.  Uiteraard dachten ze allebei beet te hebben maar als de lijnen nagenoeg strak staan heb je toch ’n probleem.  M’n vriend kraaide naar de andere visser aan de overzijde dat deze lijn bij moest geven zodat hij bij z’n vissen kon en de lijnen eventueel kon ontwarren. Tijdens deze heftige bezigheid zag het oude baasje alleen z’n 2 vissen die hij op het droge wilde krijgen en terwijl hij achteruitliep struikelde hij zowat over z’n hengelsteun waarbij een steunpoot afbrak en uiteraard ook gelijk het goed gevulde opvouwbare emmertje met vis op de grond smakte, wat een consternatie!!!

Terwijl ik alles bij elkaar schraapte lukte het Sjakie om z’n vissen te onthaken en de lijn van de buurman te ontwarren, gelukkig was dit avontuur goed verlopen want als er ’n schip in of uit de haven moest…..

Toen ik weer tijd kreeg voor m’n eigen hengel zag ik dat deze al weer stond te klapperen en een bot en wijting waren  de sigaar, tjonge dit begon aardig op werken te lijken.

Meteen na een verre inworp zag ik een boot die vervaarlijk richting de kant op kwam en begon ik als een razende om m’n lijn binnen te draaien, helaas entje gered en de andere alles naar de klote plus natuurlijk een flink stuk hoofdlijn van de spoel, het is  me al verschillende keertjes overkomen maar het is en blijft onbegrijpelijk dat er schippers zijn die er lol in schijnen te hebben om vissers te klieren.

Door de vele aanbeten begon natuurlijk ook de hoeveelheid aas zichtbaar te slinken maar beter aas te weinig dan dat je telkenmale over hebt. ( Dat geven we uiteraard meestal aan vissers uit de regio want 2 weken bewaren heeft geen zin)  Terwijl ik snel ’n nieuwe onderlijn en lood aan m’n lijn stond te knopen takelde m’n vriend het zoveelste doublet vis naar boven, het was geweldig, hij straalde met heel z’n gezicht.

Helaas kwam, waarschijnlijk mede door de stroming, Jack weer in de war met de buurman die aan de overzijde van de haveningang stond, dit is ook moeilijk om te voorkomen als je haaks op elkaar staat te vissen denk ik.

Dit maal kon de buurman aan de andere zijde gelukkig  de lijn van m’n maatje netjes ontwarren en ging het visfestijn gewoon door, nieuw aas, efkes wachten en….. takelen maar!!!

Tegen 21.45 uur waren we bijna door onze mooie berg pieren en gaven we de laatste exemplaren nog snel een zwemles.

Terwijl we allebei voor de laatste keer onze lijnen binnen draaiden zat er bij Sjakie maar ook bij mij als kers op de taart nog een mooie tong aan de haak.

Na het inpakken genoten we na 8 uur vissen nog gezamenlijk van een slaatje alvorens we weer richting Brabant tuften.

Rond 24.00 uur waren we weer thuis en konden we, zoals meestal, terugzien op een gezellig en zeer geslaagd visdagje met een flinke partij vis om de lade van de vriezer bij te vullen.

Alles bij elkaar hadden we samen zo’n 25 mooie wijtingen, 4 tongen, wat mooie steenbolken en slechts 7 botten voor de pan.

Van mijn vangst heb ik voordat ik begon met fileren nog snel ’n plaatje geschoten.

Jack zijn vangst!

Beste vrienden, ik zou zeggen, ga naar de waterkant en werp ’n lijntje uit, de vis is momenteel in tegenstelling tot afgelopen zomer volop aanwezig.

Heel veel plezier aan de waterkant en……..VANG ZE !!!!

Groetjes, Henry