Henry en Jack, vissen aan ’t Scheur

 Beste visvrienden,

Nadat we het visseizoen 2022 gestart waren met een mistig doch zeer gezellig boottripje onder de bezielende leiding van kapitein Fishguppy Peter was onze visdrang alleen maar toegenomen. Het wachten was op een dag met goed getijde en uiteraard niet al te veel wind en geen regen. Maandag 24 januari was het om 13.20 uur laag water, het is zo’n 2 uurtjes rijden en we wilden meteen als het water af ging beginnen met steken dus om 9.00 uur stond een goedgemutste Sjakie onder mijn carport. Tijdens de rit naar zee was het dit keer niet alleen de politiek die ons de nodige gesprekstof gaf om eindeloos over te kunnen zeveren maar ook de avonturen rondom The Voice of Holland. Onbegrijpelijk dat zoveel bekende Nederlanders die thuis hun eigen gezinnetje hebben hun carrière in de afgrond gooien omdat ze niet met hun tengels van andere vrouwen af kunnen blijven. Zelfs Ali B die het voorbeeld was voor de Marokkaanse bevolking in Nederland blijkt niet de beoogde knuffel-Marokkaan te zijn. Onze reis verliep voorspoedig en toen we in Bruinisse arriveerden was het water nog niet zover af dat we konden steken dus tuften we meteen door naar Zierikzee. Hier kun je vrij dicht op de kant al aas steken maar toch blijft het een sport om te zorgen dat de kuil die je gespit hebt niet vol te laten schieten met water. We waren de enigste liefhebbers om pieren te verzamelen waarschijnlijk ook wel omdat de visvangsten momenteel op een laag pitje stonden. Na zo’n 2 uurtjes stevige rug gymnastiek hadden we bijna 2kg. prachtige dikke pieren om er een geweldige visdag van te kunnen maken. 

In de eerste instantie wilden we gaan vissen in Vlissingen of West Kapelle om daar de schar gaan te belagen maar omdat we tijdens ons boottripje eigenlijk al enkele mooie porties schar en wijting voor de vriezer gevangen hadden kozen we toch voor een andere locatie. Een stek waar we al een hele poos niet meer geweest waren en waar Stefan op het einde van het jaar nog een Gul wist te strikken. Om 14.30 uur arriveerden we bij het Scheur in Vlaardingen en hier bleken we niet de enigste gegadigde te zijn. Helemaal vooraan stond een visser die z’n statief helemaal beneden op de stenen had staan ijverig z’n kunsten te vertonen. We besloten om niet helemaal naar achter te lopen en ’n kwartiertje later vlogen onze goed beaasde haken in het zilte nat. Er stond bijna geen wind maar het voelde toch bitterkoud aan maar met goede pakken en een kom hete soep was het gewoon genieten en wachten op wat komen zou. Het water stond op z’n laagst en het is onvoorstelbaar hoeveel zooi en troep er ligt dat uiteraard met hoog water weer afgevoerd wordt. Na ruim ’n kwartier was het, alhoewel de toppen onbeweeglijk bleven, toch onze haken te gaan inspecteren.  Ons prachtig aas bleek  geheel onaangeroerd te zijn terwijl als meneer of mevrouw gullemans in de regio aan het rondzwemmen waren we er van overtuigd waren dat ze deze overheerlijke tros smakelijke pieren niet voorbij zouden zwemmen. Maar niet getreurd we hadden immers aas genoeg dus verversen en gaan met die banaan. We visten met clickafhouders, 2 haaklijnen voorzien van gamakatsu nr. 4 haken met ’n lange steel.  De visser die vooraan stond hield het voor gezien maar terwijl deze aan het opruimen was kwam ’n andere visser aan die zo’n 50 meter van ons z’n hengels op ging tuigen. Er stond weinig stroming en het bleef onbeweeglijk stil bij alle hengeltoppen dus de hoogste tijd om wat te veranderen. Een lijn vervangen door wapperlijnen en ‘ns wat dichter op de kant proberen want misschien gooiden we wel over de vis heen. Niks bleek minder waar te zijn de toppen bleven stil. We probeerden van alles uit van links naar rechts,  van ver tot kort, we begonnen aardig op de snollebollekes te lijken  en deze capriolen bleken natuurlijk niet ongestraft te blijven. Tijdens het binnen draaien leek het erop dat ik vis aan de haak had, dit bleek waar te zijn, de 1^e bot voor vandaag maar ik draaide ook de lijn van m’n trouwe vismakker op de kant.

Nadat we beneden op de stenen de lijnen ontward hadden bleek toch de onderlijn van Sjakie ergens te haken en was deze reddeloos verloren. Maar de nul was van de teller en onze hoop om toch nog wat botten te kunnen haken werd weer wat groter. We genoten van een fuut die enkele meters voor ons wel de nodige visjes wist te verschalken.  Toen het begon te schemeren kreeg de visser die voor ons stond nog gezelschap van ’n jongere man en stonden we dus met 8 stokken aan de waterkant. Om het kwartier de lijnen binnen draaien en constateren dat het aas onaangeroerd was. Onbegrijpelijk waar zat de vis???? In het donker begon Sjakie nu z’n snoet alleen verlicht werd door het schermpje van z’n mobieltje aardig op de telesmurf te lijken maar als er al verschillende uurtjes geen rammel op de stokken komt moet je iets natuurlijk.

Ik besloot eens poolshoogte bij de buurtjes gaan te nemen, dit bleken vader en zoon te zijn en woonden hier op 5 minuutjes van de stek. Ze hadden aas over van zondag en wilden hiermee toch ook nog efkes wat visjes gaan vangen. Doch ook bij hen bleef het akelig stil en rond 19.30 uur hielden ook zij het voor gezien. Ondertussen was het water flink op aan het komen en stond er een mooie stroming dus optimaal om ’n visje te vangen. En jawel hoor eindelijk kreeg ik m’n 1^e voorzichtige tikje op de stok wat bij het binnen draaien wederom een botje bleek te zijn die evenals z’n voorganger weer zwemles kreeg om groter te gaan groeien.

Ik zag dat ook m’n maatje verwoed bezig was met z’n hengel doch dit bleek z’n 2^e vastzitter te zijn.

Zelfs Lowieke de vos die normaliter altijd wel efkes z’n snuit laat zien was in geen velden of wegen te bespeuren.  Dit was om moedeloos van te worden en hij gaf dan ook aan om deze hengel maar meteen in te pakken. Het begon er hevig op te lijken dat vissen niet altijd vangen betekent en om 20.30 uur besloten we beide dat het geen enkel nut had om nog te blijven zitten en was het opruimen geblazen. We hadden nog zo’n 1½ kg. mooie pieren over en Jack besloot om deze mee naar huis te nemen om ze in te zouten zodat we deze bij onze volgende poging om wat te gaan vangen evt. nog konden gebruiken. Om 20.45 uur zaten we in de auto en tuften we toch wel ’n bietje teleurgesteld huiswaarts. Vier uur autorijden, 2 uur steken en dan bijna 6 uurtjes vissen is alles bij elkaar toch 12 uurtjes bezig zijn. Uiteraard is het heerlijk om ook zonder vis te vangen te genieten van de scheepvaart en alle andere dingen rondom het water maar uiteindelijk ga je natuurlijk om een visje te haken. We zijn van voornemens om even te wachten tot betere vangsten maar uiteraard wilde ik toch ook deze magere vangst met jullie delen. Probeer allemaal om gezond te blijven nu de besmettingen weer overal op aan het lopen zijn en misschien treffen we elkaar wel eens aan de waterkant.

Groetjes, Henry