Henry en Jack, vissen aan Westkapelle

Beste visvrienden,

Gelukkig gaan we weer stillekes aan naar het leven van vroeger. We kunnen tijdens ons fietstochtje in de middaguren weer genieten van ’n lekker speciaal biertje op het terras maar ook de avondklok heeft zijn tijd gehad.

Dit houd in dat we op onze geplande visdag weer zelf ons aas kunnen gaan steken maar wat nog voornamer is, op dezelfde dag met hoog en laag water kunnen vissen, de dag wordt dan omdat we redelijk moeten reizen optimaal besteed.

Dinsdag 11 mei voorspelden de weergoden dat het qua wind en weer een prima dag zou gaan worden om een hengeltje uit te gaan werpen en ook het tij was gunstig om zelf te kunnen steken.

Dus, om 7.30 uur stond, ruimschoots op tijd maar dat is een goede eigenschap, een glunderende Sjakie onder m’n carport.

Snel inladen en goedgemutst togen we richting Zeeland. We zijn eigenlijk best wel Waterwegvissers maar omdat daar waarschijnlijk nog wegens de koude watertemperatuur en aanvoer van zoet water met regelmaat grote voorn en brasem in samenspel met bot naar boven wordt getakeld wilden we wel eens iets anders gaan proberen. In de eerste instantie hadden we gekozen voor Maassluis maar nadat we het filmpje hadden gezien van de afgelopen vissessie van Peter en Frank hennen we hier gelijk een streep door gezet. Terwijl Frank als ’n walsende flamingo over de gladde keien zijne van de haak gevallen schar zoekt breekt Peter tijdens z’n val z’n hengel en is z’n molen naar de kloten.

Nu we tot heden de corona overleefd hebben moeten we niet als twee oude knarren onze nek gaan breken over de gladde keien, als zij bij daglicht al tegen de vlakte gaan is dit in het donker al wel erg link.

Dit keer hebben we gekozen om naar Westkapelle te tuffen, voor ons een geheel onbekende stek, maar natuurlijk wel met de hoop om ’n partijtje schar en/of baars aan de haak te kunnen slaan.

Het was erg druk op de weg maar gelukkig bereikten we onze steeklocatie zonder files of andere narigheden, het water was al helemaal af dus we konden meteen aan de slag.

We waren niet de enigste gegadigden, er waren al zeker zo’n tiental andere stekers verwoed bezig om de felbegeerde zagers en pieren in hun emmers te krijgen.

Na wat gebabbel met andere stekers hadden ook wij, na enkele proefboringen het juiste plekje gevonden waar mooie grote pieren zaten afwisselend met prachtige steekzagers.

Ook zoals bij de corona zijn er tijdens het steken ook regels, maar ook bij vissers blijken die door sommigen gewoon genegeerd te worden, een viertal was bezig ver achter de staken, dit is grond die gepacht is door de beroepsvisserij, te  steken.

Uiteraard is dit verboden terrein en wanneer dit verbod met regelmaat geschonden wordt krijgen we het directe gevolg hiervan,  meer controle door boa’s en in het ergste geval een verbod om te steken evenals er door sommigen al veel prachtige visstekken zijn afgesloten omdat ze hun rotzooi niet opruimen, jammer maar helaas.

Mijn maatje kreeg na zo’n 5 minuutjes steken al last van z’n bovenbenen dus nam ik het steken voor m’n rekening zodat hij continu  kon blijven rapen, telkens bukken voor diegene die steekt is immers ook een belasting voor je rug.

Na zo’n 1½ uurtje hadden we een mooie partij prachtige pieren en een half kilootje zagers bij elkaar gespit, de hoogste tijd om te stoppen, aas netjes te verpakken met wat turf en af te reizen naar Westkapelle.

Sjakie had er zin in, terwijl het alarmbelletje van de navigatie met regelmaat rinkelde omdat de snelheid ruimschoots overschreden werd, zat hij licht gebogen als een ware Max Verstappen achter het stuurwieltje.

Na ’n omleiding door Domburg waar een toeristenmarkt was, bereikten we het strand in Westkapelle waar het met dit prachtige weer al een gezellige drukte was.

Verschillende vissers maar ook talloze campers en andere dagjesmensen voelden zich met deze zomerse temperaturen aangetrokken door de zee.

We zochten, op gepaste afstand tussen de andere vissers, een mooi stekje uit en nadat we snel onze hengels hadden opgesteld kon het feest beginnen.

Het was opkomend water dus jammer genoeg voor ons onmogelijk om te zien waar de hindernissen onder water zich bevonden  maar zoals bij iedere nieuwe stek, daar kom je gauw genoeg achter.

Onze korte onderlijnen, voorzien van 2 clickafhouders, wij zijn altijd al blij als we twee vissen tegelijk uit het water kunnen takelen omdat onze spierballen ook al wat kleiner geworden zijn, werden voorzien van mooie pieren.

Er stond een stevige stroming, dit wisten echter al voordat we vertrokken, het was springtij maar prachtig weer en dus gewoon heerlijk toeven aan zee.

Zo nu en dan kregen we mooie aanbeten doch tijdens het indraaien bleek er dikwijls niks aan de haak te zitten.

Een dertigtal meters voor ons bleek na verschillende moeilijke indraaien een flinke keienrand te zitten die me dan ook spoedig een flink stuk hoofdlijn compleet met de hele santekraam koste, jammer.

Zo nu en dan konden we gelukkig toch wat schat aan de haak krijgen, de meeste klein van stuk maar zo nu en dan zat er toch een mooie voor de pan bij.

Het was volop genieten, terwijl ik de week ervoor in Friesland met ’s nachts tegen het vriespunt en overdag temperaturen van zo’n 10 graden aan m’n vrouw vroeg welke week van het jaar begonnen werd met de opwarming van de aarde zaten we nu heerlijk in ons T-shirtje  in de zon met ’n koel biertje te turen naar onze stevig kromgebogen hengeltoppen, gewoon Super!!!

Rond 15.00 uur was de kentering en we hoopten dat hiermee ook de stroming ook wat minder zou gaan worden, ikzelf had het gevoel dat door de sterke stroming ons aas maar amper de bodem zou raken.

Mede door deze sterke stroming had ook  Sjakie tijdens het binnen draaien zichzelf gevangen en stonden we gezamenlijk de lijnen te ontwarren.

Er waren veel toeristen die ’n praatje kwamen maken, efkes in ons emmerke mochten kijken en ook vroegen wat we zoal vingen, veelal ondermaatse schar dus.

Een manneke keek met grote verbaasde ogen naar een joekel van ’n steekzager die ik hem toonde terwijl bij moeders de rillingen over d’r rug liepen bij het zien van deze enorme lijkende duizendpoot, geweldig toch.

Met een flinke zwieper hoorde  ik tijdens mijn inworp het klotegeluid van klets en jawel hoor……door een of andere blokkage bij mijn molen verdween wederom een flink stuk hoofdlijn met alles wat daaraan vast zit in het zilte nat.

Eerder had ik op mijn andere molen al ’n flink stuk van m’n goede WFT lijn al wat aan de zee gegeven, de keien waarvan sommige voorzien zijn van kleine scherpe oestertjes snijden ook deze lijn af als een scheermes.

Niet getreurd, we hadden ruimschoots materiaal bij ons, dus knopen en doorgaan alhoewel  ik toch wel buikpijn had van dit aanzienlijke lijnverlies.

Met toerbeurten vingen we allebei wel ’n visje, zelfs menigmaal een doubletje en ook het zonnetje bleef ons lekker verwennen.

Ook de eigenaar van het strandpaviljoen had vandaag zeker niet te klagen, eindelijk na lange tijd weer klanten over de vloer, vrolijke gezichten en ’n blauwe hemel.

Tijdens de schemering leek het helemaal gedaan met de aanbeten en bleek tijdens het indraaien het aas ook onaangeroerd aan de haak te zitten, de vis bleek in z’n geheel verdwenen te zijn.

Ondertussen konden we ook op ’n plateau gaan staan dat door het terugtrekken van het water vrijgekomen was  en konden we de keienrand zien die ons het nodige materiaalverlies gekost had.

De meeste vissers waren ondertussen huiswaarts gekeerd en ook wij vonden het rond 21.30 uur dat het tijd werd om op te breken.

Een eindje van ons vandaan stond nog een man te vissen, bij nadere kennismaking ook een Brabander die in deze regio een weekje op vakantie was.

Uiteraard was deze man ontzettend blij met ons overgebleven aas dat hij zeker de komende dagen zou gaan gebruiken.

Nadat we alles hadden ingepakt aten we samen nog een slaatje terwijl we de zon in de zee zagen zakken.

Het einde van een mooie visdag, veel materiaalverlies, weinig maatse schar maar toch……geweldig genoten van ’n zonnig dagje aan zee.

Om 23.30 uur arriveerden we weer in Eersel, moe maar voldaan en de dag erop, ’n panneke verse schar, heerlijk toch!!!

Voor iedereen veel visplezier en uiteraard wachten we allemaal op de tong.

Groetjes, Henry