Henry en Jack, vissen aan Westkapelle

Westkapelle

Beste visvrienden,

Tot heden hebben we nog een ontzettend natte novembermaand gehad met helaas (op enkele uitschieters na) sobere vangstberichten. Ook mijn vriend en trouwe vismakker Sjakie heeft in begin november al twee weken in de lappenmand gelegen. Omdat we tijdens onze laatste sessie nogal wat materiaal kwijtgeraakt waren was het ook de hoogste tijd om onze gevlochten lijn op de spoelen te gaan vernieuwen. We kozen voor WFT lijn van 0,18 mm. met een verbazende treksterkte van maar liefst 22kg. Deze lijn hadden we al eerder op onze spoelen en was uitermate goed bevallen. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en ondanks de bijna dagelijkse regenbuien werd toch een plan gesmeed om af te reizen naar het zoute. Vrijdag 17 november bleek ’n dag te gaan worden met weinig regen en niet al te veel wind, ideaal dus om een poging te gaan wagen. Om 11.30 uur was het laag water en om 8.45 uur stond Jack op m’n inrit. De weersvoorspelling leek al meteen in de fout te gaan want terwijl we onze spullen aan het inladen waren begon het al met motregen. Onderweg hadden we, zoals altijd, meer dan voldoende stof om over te zeveren dus bij dit weer moesten we eigenlijk aan de binnen en buitenzijde ruitenwissers hebben. De trieste opstootjes rondom zwarte Piet, waar menig kindersprookje mee bedorven wordt maar zeker ook de aankomende verkiezingen vormden deze reis de nodige gesprekstof.  Als geen ander weten we dat oorlog geen winnaars kent maar alleen slechts verliezers en we kijken dan ook met afschuw naar de ellende en het verdriet in de Oekraïne en Israël.  Het toppunt was toch wel alle capriolen die milieuextremist Franske Timmermans uithaalt om minister-president te worden. Met zijn leuke wachtgeldregeling van zo’n €15.000 per maand laat hij zich vrolijk zingend van debat naar stad rijden om z’n geloof te verkondigen. Om ons kleine landje nr.1 in het klimaat en milieu te laten zijn wil hij tientallen miljarden euro’s uitgeven terwijl de voedselbanken groeien. Om de visserij nog verder naar de klote te helpen door meer windmolens in zee te plaatsen , boeren uitkopen en op de vruchtbare grond zonnepaneel parken plaatsen, rekeningrijden en hoge brandstofkosten want alles moet en zal op korte termijn elektrisch worden. Ook het woningtekort zal alsmaar groter worden want gemeentes worden verplicht om migranten te huisvesten enz. enz. Het lijkt erop dat het vegetarisch voedsel, je geeft immers het goede voorbeeld als de veestapel ingekort moet worden, zijn lichaam niet veel goeds gebracht heeft want je hebt bijna een poelietrekker nodig om hem uit z’n auto te plukken. Veel te vlug waren we op onze steekplaats gearriveerd en gelukkig was het gestopt met regenen. Snel over de dijk en aan de slag. Er waren nog twee anderen bezig met steken en de dikkere pieren hadden zich diep verstopt. Na ruim ’n half uurtje fitnesstraining begon het wederom zo hard te regenen dat we in ijltempo terug naar de auto moesten. Tijdens m’n klim tegen de dijk hoorde ik achter me wat gemompel en toen ik omkeek zat Sjakie op z’n knieën beneden onder aan het trapje. Het bleek dat ie geen weesgegroetje zat te bidden voor mooi weer maar dat ie gestruikeld was over de spekgladde stenen. Na zo’n 3 kwartiertjes in de auto was de bui overgetrokken en konden we weer verder gaan om onze aasemmer te vullen. Wederom 3 kwartiertjes later hadden we ruimschoots 2kg. mooie pieren, dit moest ruim voldoende zijn om er ’n mooie visdag van te kunnen maken. Na overleg besloten we om niet naar de waterweg te tuffen maar naar de kust te gaan. Misschien konden we daar wat schar en/ of wijting te gaan vangen zodat we nadien thuis ook nog konden genieten van ’n maaltje verse vis. Toen we wat later in Westkapelle arriveerden, een stek waar je niet over de duinen behoeft te klauteren, bleken we niet de enigste gegadigden te zijn, er zaten al lange rijen met vissers die hun gelukmaan het beproeven waren. We vonden nog ’n mooi plekje vlak bij de vuurtoren dus snel de hengelspullen uit de auto en jawel hoor, om 14.30 uur vlogen onze goed beaasde haken richting de schuimende golven.

Het was afgaand water en er stond weinig wind, zelfs de zon probeerde zo nu en dan door de bewolking te breken. Bij de 1^e hap uit m’n krentenbol zag ik dat alle twee m’n toppen al volop stonden te rammelen en ook m’n maatje stond al ijverig lijn binnen te draaien, dat was wel Supersnel. We hadden beide ’n doublet kleine wijting aan onze haken zitten dus de nul was vrijwel meteen van de teller.

Alle wijtingen hadden echter het formaat van ’n zure haring dus kregen meteen weer ‘n retourtje zwemles. Ikzelf viste met oude wapperlijnen die voorzien waren van twee haken van slechte kwaliteit dit bewust omdat we van ver over de basaltblokkenrij moesten gooien iets dat bij het binnen draaien van de lijn wel ‘ns voor de nodige vastzitters kon gaan behoren en dit bleek nadien ook waarheid te worden. Sjakie daarentegen gebruikte de lijnen met afhoudertjes die hij kant en klaar bij Mario had gekocht. Het was heerlijk vertoeven aan de waterkant ook al was het hard werken geblazen. Er bleek een ware wijting invasie te zijn, de pieren waren maar amper nat of de wijting dook erop, helaas waren de meesten van het formaat 15/ 17 cm. Na onze fitnesstraining tijdens het steken werden nu onze spierballen danig op de proef gesteld.

Je moest stevig doordraaien tijdens het binnenhalen want als de vis wat zakte hing je gegarandeerd vast achter de muur van basaltkeien. Zo nu en dan kreeg gelukkig ook de schar even de gelegenheid om van onze smakelijke pieren te proeven waar we uiteraard erg blij van werden.

Het was lang geleden dat we zo’n grote hoeveelheid vis aan de haak gehad hangen en bijna continu rammels op de hengels is natuurlijk topsport maar brengt ook de bijbehorende vermoeidheid met zich mee. Eldert had op ’n reactie van Sjakie al gezegd dat als je 10 wijtingen haakte er ongeveer eentje panwaardig was en niets bleek minder waar te zijn. Al met al was het formidabel om continu bezig te zijn en je uiteraard tussentijds ook ’n visje in de emmer kon deponeren voor het thuisfront. Toen het water redelijk afgegaan was hadden we natuurlijk ook geen enkel probleem meer met de basaltmuur en kon de vis ’n stuk gemakkelijker op de kant gedraaid worden. We hebben de vissen niet geteld omdat dit eigenlijk onmogelijk was. Rond 22.00 uur hadden zowel Sjakie als ik ongeveer ’n kilo pieren aan de visjes gevoerd, fladderden er nog enkele meeuwen rond, de meesten met ’n hangbuik van de teruggegooide miniwijting, en vonden we het welletjes voor vandaag. Ikzelf had 9 wijtingen en 6 scharren in de emmer zitten die consumptiewaardig waren en ook m’n maatje had enkele maaltjes kibbeling voor het thuisfront.

Om 0.30 uur arriveerden we weer veilig op m’n stekje in Eersel en konden we terugzien op ’n dag met veel beweging op de toppen, mooi weer en als kers op de taart ook nog enkele maaltjes verse vis. Hopelijk blijft de temperatuur nog wat hoog en kunnen we nog wat wijting vangen die wat groter gegroeid is.  Voor iedereen een geweldig fijne Sinterklaasavond en als je nou echt goedgelovig bent………dan kun je gerust op Franske stemmen!!!

Groetjes, Henry