Henry, Jack, Peter en Ankie, veel leut aan de Waterweg

Beste visvrienden,

Helaas hebben we allemaal nog volop te maken met de vele beperkingen die het coronavirus met zich meebrengt maar…….als Mark Rutte zich blijft herinneren wat ie afgelopen dinsdag heeft gezegd schijnt er een lichtpuntje aan de horizon. Hopelijk kunnen we dan ook vanaf woensdag 28 april ( ik zelf denk bewust gekozen na koningsdag) tijdens ons fietstochtje weer genieten van een heerlijk koel speciaal biertje op een van de talrijke terrasjes.

Maar ook de avondklok die ons al een hele poos verbood om in de avonduren nog een hengeltje uit te gooien heeft dan eindelijk z’n laatste dag gehad, we kunnen dan gelukkig weer zelf ons aas  gaan steken maar wat nog voornamer is, ook in de avonduren ( als het donker is)  nog doorgaan met vissen dus, de dag optimaal besteden.

Gelukkig kregen wij al eerder een lichtpuntje, Peter Jacobs, een goede kennis van Jack die de laatste keer ook met ons gevist heeft, was jarig.

Hij en zijn vrouw Ankie boden ons aan om zijn verjaardag met z’n viertjes te gaan vieren aan de waterkant, zij  zouden zorgen voor aas en daarbij ook nog voor een hapje en een sapje, wat een verrassing!!!

Uiteraard kregen we tijdig te horen dat deze dag werd ingepland op woensdag 21 april met als locatie Waterweg.

Jack was laaiend enthousiast en wel zo erg dat ie, waarschijnlijk van de spanning, flinke buikpijn van kreeg. Doordat ie wou uitsluiten dat het geen corona was liet hij bij ons in het dorp een uitstrijkje maken, gelukkig was dit negatief.

Thuis vond ie in z’n apotheek nog verschillende poederkes die de stoelgang eventueel wat beter op gang konden brengen doch ik raadde hem al aan om deze niet overvloedig in te nemen.

Het is immers kommer en kwel als je eindelijk kunt gaan vissen en ge staat dan met broekhoest aan de waterkant.

Op woensdag 21 april stond om 7.45 uur, ruim voor de afgesproken tijd, een glunderende Sjakie bij m’n carport en nadat we de visspullen hadden ingeladen tuften we goed gemutst richting Vlaardingen.

M’n vriend wou er zijn, terwijl het snelheidsbelletje van de navigatie met regelmaat rammelde zat ie licht gebogen als een ware Max Verstappen achter het stuurwieltje.

Onze reis verliep voorspoedig en om 10.00 uur stonden we bij onze afgesproken stek aan de Waterweg.

M’n vriend kon voor het eerst gebruik maken van de nieuwe wieltjes op z’n viskar die ik via opvulbusjes voor hem gemonteerd had.

Telkens ene slappe, daar word je niet goed van, nu dus bij van Cranenbroek twee PU bandjes gehaald die daar slechts €6,75 per stuk kosten, en dit euvel is voor altijd verholpen.

Er was niemand te zien aan de waterkant dus we hadden een vrije keuze om te gaan zitten en teven ’n plekje voor Peter en Ankie vrij te houden.

Het was hoog water en terwijl we onze hengels aan het optuigen waren arriveerden ook zij en na de nodige knuffels van Sjakie ( in coronatijd!!!) kon het visfestijn beginnen.

Uiteraard visten we met de bekende clickafhouders, gamakatsuhaken met ’n lange steel en korte gevlochten haaklijntjes.

Terwijl ik met een flinke worp de pieren ver in het snelstromende water zwierde hoorde ik m’n vriend langs me beteuterd het woordje K.T roepen, gelijk met z’n eerste worp had hij ’n lijnbreuk waarbij ook nog ‘ns een groot gedeelte van z’n gevlochten hoofdlijn verdwenen bleek te zijn.

Snel de 2^e hengel maar het leek hem vandaag niet gegund te zijn, ook hier gooide hij meteen de lijn af, beteuterd stond ie naar dit alles te kijken, dat was ‘m nog nooit overkomen.

Terwijl ik samen met hem bezig was vin Peter z’n eerste bot, een middenmaatje maar…….het begin was gemaakt.

Jack had gelukkig reservemateriaal bij maar al snel bleek dat op deze spoel maar amper genoeg lijn zat en als ie ’n redelijke worp maakte er verdacht weinig lijn op z’n spoel bleef zitten.

Het bleef bij alle 8 hengels ontzettend rustig, terwijl er met tussenpozen van ’n kwartier werd ingedraaid bleek het aas nog nagenoeg in z’n geheel op de haak te zitten.

We hadden de wind in de rug en genoten van de voorbijvarende scheepvaart, een knoert van ’n cruiseboot kwam voorbij, ongelofelijk dat zo’n ding blijft drijven.

Ondertussen werd van alles geprobeerd om te kijken waar de vis zat, ver weg, dicht bij maar helaas pindakaas, ook de vis leek in quarantaine te zijn.

Sjakie had de telefoon van z’n Tonny tot z’n eigendom gemaakt en hierop ook ’n abonnement genomen zodat ie voortaan overal op deze aardkloot kon bellen en……internetten.

Natuurlijk ging met dit nieuwe speeltje een wereld voor hem open, dat is weer eens wat anders dan berichtje doorsturen door middel van rookwolken.

Trots als ’n pauw paradeerde hij met z’n mobieltje, nonchalant half uit z’n broekzak hangend over de boulevard, terwijl ie even later weer als ’n indiaan bij z’n viskist intensief met iemand in gesprek was.

Ondertussen waren er verschillende mensen wakker die zich door de priemende zonnestralen aangelokt voelden om de waterkant op te zoeken dus er was volk genoeg om ’n praatje mee te maken.

Er werd wat afgelachen en gezeverd, zelf Johan, een controleur van sportvissers, was gemoedelijk bij ons komen zitten om zijn avonturen aan de waterkant met ons te delen.

Peter bleek de kunst van Gino afgekeken te hebben en viste de complete onderlijn met lood en vele meters gevlochten lijn van Sjakie uit het water, Chapeau!!!

M’n vriend rolde de opgeviste lijn uit over het grasveld en knoopte deze weer aan de resterende lijn van z’n spoel, samen met Peter werd alles weer opgedraaid en…..hij kon weer vissen.

Onze lol kon  ook niet op toen een vrachtschip voorbij voer met als lading verschillende ontzettend grote opslagtanks,  man, man, zo’n grote bierblikken had ik nog nooit gezien.

Alhoewel de vis het nog steeds na allerlei pogingen af liet weten kwam de stemming aan de waterkant er steeds beter in, ongelofelijk dat je zoveel lol kunt hebben aan de waterkant terwijl je niks vangt.

Peter had eten meegebracht om een heel bataljon van het leger te voeden, we waren al vroeg begonnen met appelflappen bij de koffie maar nu ging hij pas echt los.

Kippepootjes, salades, mosselen, nieuwe haring, noen het maar op of hij toverde het uit z’n koelkast, dit alles uiteraard met de nodige biertjes en/of andere sapjes, een geweldig verjaardagsfeest.

Helemaal rond gegeten zaten we te wachten op de vis, helaas leek het erop dat die zich ook helemaal geen honger had.

Zo nu en dan wat minimale tikjes op de top meestal van wat krab of het bleek na het indraaien dat er ’n puitaaltje aan de haak hing.

Mar(inus)  een bewoner en visser van het nabijgelegen appartement was ook al een paar keer komen buurten en vertelde al dat het de laatste dagen ontzettend slecht was met de vangsten.

Na de nodige belangstelling voor mijn eigengemaakte RVS rijgnaalden deed ik hem er eentje cadeau waarna hij me meteen aanbood om te proberen of ik met mesheft misschien wat zou kunnen vangen.

Ik liep met hem mee naar z’n schuurtje en ik kreeg zoveel mesheft mee als ik wilde, onder het motto niet geschoten is altijd mis, maar ik was meer dan tevreden met ’n handjevol.

Terwijl ik de mesheft met bindelastiek rond m’n haak aan het frotten was kreeg dan toch eindelijk Ankie een flinke rammel op de top en dit bleek na indraaien ’n flinke voorn te zijn.

Deze vangst toonde uiteraard meteen aan dat er waarschijnlijk nog een overvloed van zoet water aanwezig was.

Terwijl ik het mesheft aan ’t verzuipen was toonde Sjakie me triomfantelijk  ’n doublet van twee puitaaltjes, toch weer ’n plaatje met vis !!!

Na zo’n halfuurtje bleek ook het mesheft niet aantrekkelijk te zijn dus toch maar weer terug naar de pieren.

Om 18.30 was het laag water en we waren van plan om rond 19.00 uur onze spullen in te gaan pakken zodat we om 19.30 uur richting huiswaarts konden tuffen, we moeten immers nog steeds om 22.0 uur in ons nestkastje zitten.

Rond 19.00 uur begonnen ook Peter en Ankie hun spullen op te ruimen en ik zag vanuit m’n ooghoek dat ook m’n maatje al bezig was om ’n hengel in z’n foudraal te steken.

Toch nog efkes snel ’n laatste maal inwerpen, je weet maar nooit…….???

Helaas, na een hartelijk afscheid van Peter en Ankie die ons deze fantastische visdag hadden aangeboden reden we richting Eersel.

We hadden deze sessie een dag zonder vis maar Oo, Oo,Oo, wat hebben we plezier gehad en gelachen en daar gaat het tenslotte toch allemaal om nietwaar??

Nu waarschijnlijk dan toch de avondklok afgeschaft word hopen we binnen afzienbare tijd weer zelf ons aas te kunnen gaan steken  waarmee we dan natuurlijk wel rammelende toppen hopen te krijgen.

Voor iedereen alvast veel visplezier en ik zou zeggen VANG ZE  !!!!

Groetjes, Henry