Jack en Henry, op zoek naar Tong, in de Botlek

Hoi visvrienden,

Na 4 maanden in de kreukels te hebben gelegen konden we woensdag eindelijk weer een vistripje plannen. We hoopten om na dit lange wachten wat tong, die her en der al gesignaleerd was, naar boven te kunnen takelen. Blij gemutst tufte ik samen met mijn maatje Jack rond 9.30 uur richting Bruinisse waar we in de meeste gevallen proberen ons aas aan de oppervlakte te krijgen. Om voorlopig mijn rug nog wat te sparen bood mijn maatje aan om zelf te steken, een aanbod dat ik natuurlijk heel graag aan nam. Gelukkig sprongen de piertjes zowat uit zichzelf in de emmer terwijl daarentegen de zagers het klaarblijkelijk nodig vonden om op een superieure manier verstoppertje te spelen. Dit resulteerde in de nodige krachtinspanningen en met regelmaat moest ik dan ook opnieuw de bretellekes aan de broek van Jack vastklikken omdat deze anders op zijn enkels hing. Uiteraard zorgde dit weer de nodige humor, gelukkig was er weinig vrouwvolk op het strand, anders waren we waarschijnlijk niet aan vissen toegekomen…. Na deze intensieve steekpartij togen we goed gehumeurd richting Vlaardingen waar we ons geluk aan de waterweg wilden beproeven . Aan de waterkant was geen visser te zien zodat we vrij waren om te gaan staan waar we wilden. Jack genoot zichtbaar van zijn nieuwe viskar die al zijn spullekes feilloos naar ons visstekje bracht en om 14.45 uur plonsde onze loodjes in het zilte nat. Vrijwel direct daarna begonnen onze toppen al te rammelen en dit gaf natuurlijk al een heerlijk voorgevoel. De vangst bestond voornamelijk uit bot terwijl tussendoor ook met regelmaat wat krabben en meuntjes naar boven werden getakeld.

In korte tijd werden verschillende doubletjes vis gevangen, helaas bleven de vangsten alleen maar uit bot en nog eens bot bestaan, waarbij ook nog eens veel klein spul terug werd gezet om de luier te ontgroeien.

Rond 19.00 uur kregen we bezoek van Reintje, de visvos, die het duidelijk op onze provisiekist gemunt had. Nadat ik hem echter had laten zien, zie foto,

dat de inhoud hiervan bedoeld was voor onszelf , droop hij af om nadien toch nog verschillende keertjes een kijkje te komen nemen. Met op zijn tijd een biertje en wat andere versnaperingen was het echter heerlijk toeven aan de waterkant, waar zo nu en dan wat wandelaars voorbij kwamen.

Rond 19.45 uur was de beet er helemaal uit, om 20.30 uur echter zou het water gaan zakken. We hoopten om met afgaand water in de schemering toch nog enkele tongen of eventueel een palinkje te kunnen haken. Niet bleek echter minder waar, er bleek nagenoeg geen stroming meer in het water te komen en ook de toppen van onze hengels gaven geen enkel teken van leven meer. Om 22.45 uur besloten we nadat we 3 uurtjes tevergeefs gewacht hadden op enkele aanbeetjes om ons boeltje bij elkaar te scharrelen en richting huiswaarts te kachelen. Nadat we ons stekje netjes hadden opgeruimd, ook nog een visje neergelegd voor Reintje, we zijn immers allebei dierenvrienden, waren we klaar voor de thuisreis. In totaal namen we voor onze vrouwkes nog 19 botten mee naar huis zodat we nadien nog konden genieten van een heerlijk maaltje vis.

Ondanks dat we alleen maar bot gevangen hadden konden we toch weer terugzien op een heel gezellig en leuk visdagje.

Groetjes aan iedereen,

Henry