Jagen met Johan in Raben(Oost-Duitsland)

Afgelopen zondag 23-01, was het zover, eindelijk na vele pogingen om te gaan, die door complicaties van de dialyse telkens misliepen, nu met een goede gezondheid en geen complicaties, om 03.30u door Johan opgehaald en na een erg gezellig reisje samen en enkele stops aan de pomp, om de inwendige mens te versterken, staan we net na 10.30u bij Gasthaus Hemmerling, te Raben, een werkelijk pittoresk dorpje.

Als wij aankomen staan enkele collega jagers klaar om te vertrekken naar huis, nadat ze een drastisch weekend achter de rug hebben, slechts 2 stuks Damhert met 11 personenen, waarvan er 1 achter de auto ligt om mee huiswaarts te nemen.

Ze hebben een weekend achter de rug, met storm en er is een aangevreten hert gevonden, wat een kill beet van een wolf had. Er schijnt een roedel wolven van 7 tot 10 stuks te jagen en alle wild is erg verontrust en komt het bos niet uit.

Nadat we samen met de andere jagers een biertje hebben gedronken en we horen, dat er 25 stuks Damwild af te schieten zijn, nemen hun afscheid en vertrekken huiswaarts, terwijl het voor ons nu juist zou gaan beginnen.

Johan is samen met 5 Duitse jagers pachter van de jacht hier en ik heb tijdens de rit, hier in de omgeving, ontebare hoogzits zien staan aan de randen van de bossen. Als we gesetteld zijn toont Johan mij zijn en geweer en ik mag er ook eens aan proeven.

Daarna drinken we er eentje op de goede vakantie.

Johan heeft zelfgemaakte chinese tomatensoep meegenomen en die is verukkelijk, dan krijg ik ook van Johan te horen, dat hij voor hij aannemer was, 3 jaar als chefkok heeft gewerkt! Onder het eten van de tomatensoep, genieten we van een film over de jacht.

Om een uur of 3 wil Johan toch even op een hoogzit gaan zitten, om te kijken of hij wat ziet, ik besluit om een dutje te gaan doen, omdat ik erg vermoeid ben. Binnen het uur is Johan al terug, omdat hij het gevoel had in de hoogzit, dat hij zeeziek werd, omdat hij flink te keer ging op de wind, die weer verschrikkelijk hard is inmiddels. Johan gaat ook even plat en we besluiten in de avond nog wat te eten in het restaurant en wat te drinken en morgen slapen we uit.

De volgende ochtend(maandag) om 8 uur zijn we wakker en drinken we koffie tijdens mijn dialyse en daarna gaan we ontbijten in het Gasthaus.

Johan spreekt net zo vlot in het Duits mee, net als de eigenaar, ik ben wat dit betreft in gebreke, maar ik versta wel wat er gezegd wordt. Het Gasthaus is op slechts 15 meter van ons chalet, dus dat is een groot pluspunt. Daarna gaan we naar enkele grote supermarkten, op een 10 km afstand en tanken we zijn “Gallopper” 4WD vol. We kopen een tray met Duits bier en een flesje Flaminger Jagd, wat een beetje wegheeft van Jagermeister, maar dit is veeeel lekkerder en kost slechts 6 €., ook kopen we een paar blikken erwtensoep, wat er met dit weer altijd ingaat. Als we terug rijden naar de chalet, begint het te sneeuwen en blijkt er geen blikopener te zijn in het huisje, dus moet Johan maar improviseren met een mes!

De soep smaakt voortreffelijk en gaat erin als een zoet broodje. Na het eten genieten we even van de buitenlucht.

Na de snert, gaan we even het bos in, met de 4 WD, om te kijken of we ergens wild zien en als ik dan onderweg zie, hoe slecht de padjes zijn, niets dan moddergaten, dan begrijp ik meteen, dat alle jagers een 4 WD hebben, anders is dit niet te doen. We zien enkele vossen, een 5 tal angstige reeen en tenslotte een groep van 14 Damherten en voordat we weer het bos uit rijden, zien we iets wat ons bloed doet stollen, een Damhert, dat is doodgebeten door een wolf.

Dan drinken we nog een biertje en tegen de klok van 3, gaan we samen richting een favoriete hoogzit van Johan, waar je met 2 personen in kan. De verwachtingen zijn hoog gespannen, omdat de wind inmiddels volledig is afgenomen.

We zetten de auto op een 500 meter van de hoogzit, uit het gezichtsveld.

We lopen voorzichtig en fluisterend richting de hoogzit en nemen plaats in een schitterende hoogzit, voorzien van isolatie van vloerbedekking en speuren de komende uren de omgeving af, Johan met zijn kijker en videocamera en ik langs de telescoop van zijn geweer, om weer eens te proeven.

Het enige wat we zien, is een bladstille natuur, je zou een speld horen vallen en opeens lopen er 6 reeen op afstand in het bos voorbij en wij hopen dat ze buiten komen, maar helaas er is geen mogelijkheid voor een schot en het is al snel donker en wij gaan weer terug naar het chalet en zien dat onze buurman Wolfram Hantelmann ook is gearriveerd en wij schudden hem de hand. Hij is een beroemd gepensioneerde Uroloog, die vanaf 1980 meer dan 400 niertransplantaties heeft verricht, dus dit is bijzonder voor ons, om met hem te kunnen praten.

De avond vullen wij, met een lekker borreltje en Johan bereid voor ons een maaltijd, die bestaat uit kip, met rijst en rode saus.

Als wij de volgende ochtend(dinsdag) aan het ontbijt gaan, verteld Wolfram uitbundig over zijn transplantaties die bijna allemaal met succes zijn uitgevoerd en hij verteld ons ook wat wij moeten gaan verwachten.

Dit is voor ons allemaal erg interessant, omdat ons dit ook allemaal staat te wachten. Na een leuk gesprek, gaan wij weer naar de supermarkt, om iets voor vanavond te halen en we besluiten voor bruine bonen met spek te gaan, maar hier hebben ze geen gewoon spek net als in Nederland, maar een soort ham achtige dobbelsteentjes, welke wel erg lekker zijn en ook bruine bonen zijn niet te krijgen, dus proberen we maar kidney beans. Maar om 3 uur gaan we eerst weer de hoogzit op en we kiezen toch voor dezelfde als gisteren en zien weer helemaal niets, alleen tegen het donker komt er een ijzige mist opzetten en al snel zien we niets meer en zijn we weer snel thuis, waar Johan weer een verukkelijke maaltijd bereid, van wat we eerder hebben benoemd. We horen van Wolfram, dat hij 18 stuks hert heeft gezien, maar ze waren voor hem te ver weg, op ruim 200 meter, Johan zou wel geschoten hebben verteld hij.

Na overleg, mag Johan morgen, omdat het onze laatste dag is op woensdag, op zijn hoogzit.

Woensdagochtend slaap ik uit en Johan gaat om 6 uur toch nog even proberen, maar het enige wat hij ziet is een vos, die niet de tijd geeft om te schieten.

We eten weer een lekker ontbijt en hebben weer een goed gesprek met Wolfram en zijn jachtvriend en zitten zo vol, dat we in de middag een keer het eten overslaan. Om 3 uur gaat Johan voor de laatste maal op de hoogzit, maar ditmaal op die ene waar Wolfram gisteren wel wild had gezien en dat is een hoogzit die op de rand van een tarweveld staat en daar komt het wild graag!

Ik blijf in het chalet, omdat het maar een 1 persoons hoogzit is, maar dit vind ik niet erg, ik maak ondertussen de laatste kipfilet en dobbelsteentjes spek klaar, samen met een rode paprika en voeg dit alles toe aan een blik erwtensoep.

Om 18.45u is Johan nog niet terug en ik ben erg ongerust en ga naar Wolfram en hij zegt, ik ga wel even kijken in het bos, maar dan komt Johan al aanrijden, wat blijkt, hij is vast gereden, omdat hij een geschoten Damhert wilde ophalen met zijn auto in het veld en hij heeft 20 minuten gelopen naar de eigenaar van het Gasthaus en deze heeft hem eruit getrokken met een tractor. Johan verteld dat hij nooit zijn telefoon meer vergeet.

Hij verteld mij dat hij eindelijk 2 keer heeft kunnen schieten, een vos en een Damhert en de andere jagers komen gelijk aan Johan “Waldmans Heil” wensen en vragen of we er nog een op gaan drinken, maar Johan slaat dit wijselijk af, omdat we om 3 uur weer uit bed gaan en willen vertrekken naar het thuisfront.

Johan maakt het Damhert op vakkundige wijze schoon met een vlijmscherp mes en ik mag toekijken.

Hij snijd voor mij de lever uit de ingewanden, voor thuis en spuit het Damhert schoon.

We wegen hem en hij is 32 kg schoon aan de haak!

We hangen hem op een rails en schuiven hem zo de koeling in, waar hij blijft hangen tot de poelier hem ophaalt en het geld wat Johan er voor krijgt gaat in zijn jachtpotje om de pacht mee te betalen.

Dan ruimt Johan de rotzooi in de schoonmaak ruimte op en ik ga alvast de erwtensoep opwarmen, welke trouwens heeeerlijk smaakt, met de toegevoegde spekblokjes en kipfilet! We drinken nog een laatste borreltje en nemen afscheid van Wolfram, welke ons uitnodigd om bij hem thuis in Hannover te komen, voor een weekend als de transplantatie achter de rug is.

Als onze spulletjes zijn ingepakt, kruipen we de koffer in, voor een korte maar broodnodige nachtrust en om 3 uur staan we beiden redelijk fit weer op en na een bak koffie en de dialyse vlug de spulletjes in de auto en om 03.45u zijn we weer vertrokken en de reis gaat voorspoedig, tot we natuurlijk weer in Nederland zijn en weer balen van het dagelijkse fileleed rondom Amersfoort, wat ons een ruim uur vertraging oplevert en tegen de klok van 12.00u zijn we weer bij mij, waar we nog even een paar uurtjes nagenieten, voordat Johan weer naar Oosterhout rijd.

Conclusie: Dit was voor mij de allereerste keer dat ik van de jacht heb mogen proeven en het is uitermate goed bevallen en ik wil het vaker meemaken.

Ben ik teleurgesteld, omdat ik er niet bij was toen er geschoten was? Nee ik kom terug en ben alleen al erg blij dat ik 5 dagen met mijn grote voorbeeld mocht doorbrengen, het was een groot feest voor mij!

Johan bedankt voor de fijne dagen!