Johan het(loze)vissertje en zoon op de Grevelingen

Hallo allemaal.

Vorig jaar 26-01-2006 werden mijn vrouw en ik de trotse ouders van een tweeling, twee jongens. Een half jaar later op 27-10-2012 haalde een van de twee zijn zwemdiploma A. Een week later op 24-11-2012, is de dag aangebroken dat ik met m’n zoon voor de eerste keer in zijn leven zijn gaan vissen op de Grevelingen met een boot. Wat gaat het toch hard, met kleine kinderen. De ene dag nog in de pamper, en de andere dag gaan ze mee vissen. Het had weinig geschild, of deze dag had niet door gegaan inverband met de vele afmeldingen. Maar met behulp van het internet, konden we toch gaan vissen.

‘Smorgens om 5:00 uur gaat de wekker, en er staat gelijk iemand naarst ons bed, en zegt “kom papa, eruit want we gaan vissen”. Na het ochtend ritueel, vertrekken we om 6:15 richting Den Osse. Onderweg is het mistig en de temperatuur is maar 1 graad. Om 7:30 komen we aan, en de boot ( de MS Zeemeeuw) is al aardig vol. Maar we vinden ons plekje, en zetten alles klaar. Om 8:00 vertrekken we, en na een half uurtje gaan we voor anker, op een diepte van 37m. Het duurde niet lang, of de eerste ondermaatse wijting was boven. Zo trots als een pauw, even een foto van z’n eerste vis. Het ging in het begin best lekker met vangen, een paar keer 1 visje, maar ook een keer een doublet. Voor een manneke van 6jaar is het hard werken om de vis boven te krijgen.

Dan vangt niemand meer een visje, en we varen een stukje terug, en gaan op een diepte van 27m liggen. Al snel krijg ik beet en draai ook een ondermaatse wijting naar boven.

We vangen nog een paar wijtingen en een steenbokje, maar odertussen is het gaan motregenen, besluiten om even benedendeks te gaan eten. Ik neem een broodje hamburger en Joey neemt een warme tosti, die hij smakelijk naar binnen werkt.

Nadat we lekker opgewarmt zijn, gaan we weer vissen in de kou, en we vangen de een na de ander. Alles wat we vangen is ondermaats, allen rond de 23 a 25cm, en om m’n zoon het vissen op de juiste manier te leren zetten we alle ondermaatse vis weer terug. Dat werd op de boot niet gedaan, want alle wijtingen gingen bij de meeste in de emmer. Maar m’n zoon vond het terug zetten van de vis net zo mooi als het vangen ervan. Zelfs een steenbolk, die hij een “visje met een bril noemde”, werd terug gezet, maar werd gepakt door een hongerige zeemeeuw, vond hij ook geweldig. We vangen nog een paar kleine wijtingen, en dan vangen we niks meer.

Het begint ook steeds harder te waaien, en om hem te beschermen tegen de kou, zet ik hem tussen m’n benen zodat de wind tegen mij komt. Om 15:00 begint het nog eens door te regenen, en ik besluit om te stoppen, want m’n zoon begint het koud te krijgen. Veel vissers stoppen, en al snel heb ik alles opgeruimt en gaan we beneden bij de kachel zitten. Ik bestel voor Joey een warme chocomel en voor m’n eigen een koud pilske.

Om 15:45 varen we terug naar de haven, en om 16:15 zijn we weer terug bij de auto. Deze dag was voor mij een uit duizend, want ook ik ben zo begonnen met mijn vader. Op heel de boot zijn er maar een paar maatse vissen gevangen. Ook werd er een haring gevangen. De andere vissoorten waren: scharretjes, spiering, zeedonderpadjes en nog een paar andere soorten. Ondanks de kou en mist en de regen heeft mijn zoon heel de dag staan vissen. En daar ben je als vader trots op, want kinderen kunnen dan ook anders reageren, en dan duurt een dag lang. We hebben in iedersgeval vis gevangen en nog wel op een boot. Hij was onderweg naar huis nog zo in z’n nopjes dat hij geen tijd had om te slapen, ondanks dat ik de kachel aan had gezet. Het is een echte BIKKEL. Ik hoop dat onze andere zoon ook snel z’n diploma A haald, zodat ik ook met hem een geweldige visdag kan gaan maken.

Gr. Een trotse Johan het (loze) vissertje