Kan Jan niet vissen zonder kunstgebit?

Een flinke oostenwind woei over het water, toen Louis en ik gisteren aan kwamen op de parkeerplaats vlakbij de “Big Marlin”. Het was frisjes, maar mijn drijfpak houdt veel wind tegen en ook Louis had zich goed voorbereid. Dirk was al aan boord en nam mijn hengelspullen aan. In de kajuit was de kachel aan, want de schipper heeft het tegenwoordig wat sneller koud. Het wachten was op Jan. Leo was er al. Maar Jan had een probleem: hij was zijn kunstgebit aan het zoeken, maar na wat acties met een zaklamp kwam het onmisbare accessoire te voorschijn. En dat is maar goed ook, want er was weer heel veel eten aan boord! Er werd koers gezet richting de Walvischstaart, omdat er al een hele tijd goed wordt gevangen. Eén van de gasten vandaag was Daniël. Een jonge Duitse zeevisser, die ons al meer gezelschap had gehouden. Opvallend is, dat Daniël voortreffelijk Nederlands spreekt. En……….met nauwelijks een accent. Na een uur en een kwartier varen –langs de altijd mooie Walcherse kust- kwamen wij op de plek, waar het allemaal moest gebeuren. De Walvis was weg, maar de staart was er nog. Even na negen gooide iedereen de onderlijnen met een prachtige kromming van de hengel, te water. Het is hier ongeveer 7 à 8 meter diep. In het begin was er weinig stroming, maar al snel had ik mijn eerste scharren te pakken. En……hele mooie vis.

Grote schar en lekker dik.

Naast mij stond Louis en ook hij ving mooie vis. Wel bukte hij iedere keer als ik mijn onderlijn in gooide. Geen wonder, ik had hem de laatste keer geraakt met mijn lood en dat is natuurlijk altijd schrikken. Gelukkig liep het goed af, maar het heeft er voor gezorgd, dat ik nog beter uit kijk bij het inwerpen. Op nummer 8 stond Dirk. Maar bij Dirk wilde het in de morgen niet zo lukken. Hij ving wel een visje, maar veel minder dan Louis en ik.

Daarom gaf ik hem een andere onderlijn. Met van die stalen veertjes. Maar………..dat hielp ook niet veel. Na een tijd, stelde ik voor met dezelfde onderlijn te gaan vissen, die ik aan mijn hengel had. En geloof het of niet: hij ving evenveel. Daniël stond op nummer 5 (op de kont) ……… en ging formidabel. Niet alleen veel vis, maar prachtige scharren en wijtingen.

Geen wonder dat hij de dagprijs veroverde met een wijting van 41 cm. Hjj mocht een mooie tassenset in ontvangst nemen. Naast de tomatensoep van Dré, was er weer heel veel eten en drinken. Ik kom dan ook meestal en kilo aan, als ik gevist heb. Een nieuwe service van Dré is het haken aanzetten. Mis je aan je zijlijn een haak, dan zorgt hij meteen voor een nieuwe haaklijn. Of was het slechts voor één dag, omdat hij (wij waren met 8 personen) niet mee viste? Rond een uur of half vier, gaf de schipper het sein dat wij moesten stoppen. Peter Franken deed zijn uiterste best om het schip schoon achter te laten en de balans kon worden opgemaakt. Ik had echt goed gevist en met één hengel ging ik met 54 vissen naar huis. Prachtige vis: schar, wijting en een enkele bot. Ik moet Leo ook nog noemen. Hij had weer heel veel werk gedaan aan het maken van kibbeling en die was HEERLIJK! Kortom: wij hebben op de dinsdag altijd een leuke ploeg mensen, het is gezellig en iedereen doet zijn best voor een goede sfeer aan boord. Wij eten (veel) en drinken (een beetje) of is het andersom? En iedereen gaat tevreden van boord. En na zo’n dag, kijkt iedereen weer uit naar de volgende dinsdag.

Kamperland, 16 november 2011/Ben Biondina