Kees, Leon en Willy, kantvissen Westkapelle

Westkapelle 15 januari 2021

Vandaag de derde sessie van dit jaar gevist met Leon en Willy, pensioen heeft toch zo zijn voordelen voor mij 😊

Als stek werd gekozen voor de dijk bij Westkapelle.
Om 15.00 uur hadden we daar afgesproken met Willy, deze zou het aas bij Lobbezoo ophalen en meebrengen.
Doordat Leon en ik zo zaten te ouwehoeren in de auto hebben we de afslag gemist en reden we ons vast in de file voor de Sloebrug in Vlissingen, half uurtje oponthoud en om 15.05 arriveerden wij bij de vuurtoren waar Willy inmiddels zijn stek al had ingenomen.
Ik had vooraf op de Navionics boating app gekeken en koos een stek een paar honderd meter vanaf de vuurtoren, jaja we konden gewoon kiezen want er waren maar een paar vissers 😊

Snel de spullen klaargemaakt en ingegooid. Het was net hoogwater geweest en er stond redelijk stroming. Het duurde niet lang tot de eerste vis binnenkwam, een mooie dikke winterschar van 25 centimeter had de verse pieren niet kunnen weerstaan.

Bleek dat de vis (nog) ver weg zat, ik ving regelmatig schar en meun, de wijting die een paar weken geleden nog massaal aanwezig was schitterde door afwezigheid.
Leon die nog een beginnend zeevisser is kon de vereiste afstand niet halen en het duurde bij hem dan ook wat langer voor hij vis begon te vangen.
Ook bij Willy kwam er regelmatig vis binnen. Helaas kwamen er in het donker een paar vissers heel kort bij hem zitten waardoor de lijnen vaak in de war raakten. Toen hij hen vroeg om wat afstand te nemen kwam het lompe antwoord dat ze daar altijd zaten omdat daar een vlak stukje dijk was.
Jammer dat sommige mensen geen rekening houden met hun medevissers, er was plaats genoeg langs de dijk!
Willy is rond 20.30 uur gestopt en heeft ons zijn overgebleven aas gebracht.
Vanaf 17.30 uur werden de vangsten steeds beter, dat hebben we vaker ervaren bij Westkapelle dat de vis in het donker dichter onder de kant komt.
Regelmatig kwam er nu vis binnen, schar, meun, een verdwaalde wijting, en een zeebaarsje voor Leon.

De grootste schar van vanavond mocht ook op de foto, lekker dik en 29 cm.

Het was wel vervelend dat er veel wier op de lijn bleef hangen, dat hoopt zich dan op bij de voorslagknoop en bij het inhalen loopt dat vast in je topoog.
Daar sta je dan met de vis een paar meter van de af tussen de stenen…

Op een gegeven moment ving ik een triplet van 2 scharren en een heuse schol van 25 cm.
Deze is netjes teruggezet om door te groeien.

Bij het zien van deze schol kreeg ik een flashback naar afgelopen vakantie op Langeland Denemarken.
Daar heeft mijn vrouw Ingrid toen een schol gevangen van 46,8 cm

Ik heb daar toen een droom van gehad die ik even met jullie wil delen:
(tip voor de ultieme ervaring, klik op deze link voor de bijpassende muziek bij het verhaal

————————————————————
Schollina
Een aantal jaren geleden werd in de Langelandbelt een jong schollinnetje geboren, ze werd door paschol en maschol “Schollina” genoemd.
Al vanaf de eerste dag bleek dat Schollina anders was dan de andere scholmeisjes. Ze zonderde zich vaak van de groep af om alleen door de belt te zwemmen.
In haar pubertijd bleek dat Schollina geen voortplantingsorganen had meegekregen bij de geboorte. De scholdokter vertelde haar dat ze dan geen nakomelingen kon krijgen maar dat ze wel groot en sterk zou worden omdat kinderen nu eenmaal de beste jaren van je leven kosten…
En zo ging Schollina er een geheel andere leefwijze op nahouden, ze joeg de andere scholkinderen weg om zo het lekkerste eten voor zichzelf te houden. Ze groeide en ze groeide maar, elk jaar werd ze langer en dikker met mooie oranje stippen. Ze werd een heuse plaaggeest in de Belt.
Ze heeft erg lang in de omgeving van de gele paal bij Spodsbjerg gewoond maar daar werd het te gevaarlijk. Op onverklaarbare wijze verdwenen daar scholkinderen en scholouders. Meestal net na het eten zwommen ze met een rotgang omhoog en gingen door het wateroppervlak om niet meer terug te komen. Heel af en toe kwam er wel een schol terug maar die had dan vaak een kapotte bek, Schollina denkt dus dat er boven het water mysterieuze dingen gebeuren. Zij besloot om te gaan verhuizen naar een rustig plekje in de Belt en daar de rest van haar dagen te slijten met scholkinderen het leven zuur te maken.
De scholkinderen echter hadden op scholbook een besloten oproep gedaan om van Schollina af te komen, de deugnieten..
Altijd als ze een lekker hapje vonden dan kwam Schollina aanzwemmen om het voor hun neus weg te kapen. Een van de scholkinderen had al een paar keer van die zwarte lekkernijen gevonden op de zeebodem en er stukjes van geproefd. Ze vertelde de andere kinderen dat als er een schaduw aan de hemel verscheen er vaak van die zwarte lekkernijen uit vielen. Ze spraken af om met z’n allen te gaan zoeken naar zo’n schaduw met vallende snoepjes. Als ze die gevonden hadden dan gauw een oproep doen op scholbook zodat ze er met zijn allen snel naar toe konden zwemmen ondertussen luid bubbelend om de aandacht van Schollina te trekken.
Zogezegd zo gedaan.
Op dinsdag 22 september 2020 ergens in de late namiddag op een geheime locatie in de Langelandbelt vond een schollinnetje een schaduw waar zwarte snoepjes uit vielen. Ze ging gelijk live op scholbook en al snel kwamen vanaf alle kanten de andere schollinnetjes aanbubbelen en begonnen kleine stukjes van de zwarte snoepjes te eten. Het was nog een leuk spelletje ook, steeds als ze er een stukje afbeten sprong het snoepje een eind vooruit!
Na enige tijd kwam Schollina aanzwemmen (~~onheilspellende muziek~~)
Ze joeg de andere schollinnetjes weg en met een grote hap verdween het zwarte snoepje in Schollina’s grote mond. Schollina begon wild te dansen en omhoog te zwemmen, het snoepje zal vast heel lekker geweest zijn. Toen Schollina bijna boven was verscheen er vanuit de schaduw een groot net waar Schollina in verdween.
Schollina kwam nooit meer terug en de schollinnetjes leefden nog lang en gelukkig…

We zijn om 21.30 gestopt met vissen doordat de hoofdlampen leeg waren, volgende keer dus toch reserve meenemen. De overgebleven pieren zijn geschonken aan een groepje vissers naast ons.
Die boden mij gelijk aan om zolang van hen hoofdlampen te lenen zodat we nog door konden vissen. Onze hengels waren echter al ingeruimd en we vonden het weer mooi geweest.
Toch wel erg tof dat er ook vissers zijn die je willen helpen!

Al met al weer een heerlijk avondje gevist, Willy en Leon hadden ieder ongeveer 15 stuks, ikzelf had er een paar meer. De scharren zijn momenteel in topconditie en lekker dik.

Plannen voor een volgende sessie zijn al in de maak, waar en wanneer is nog niet bekend maar dat lezen jullie te zijner tijd vanzelf.

Groeten, Kees, Leon & Willy.