Henry, Jack en Peter, met de mist, de boot in

Beste visvrienden,

Mede door de beperkingen van het coronavirus hebben we allemaal een bewogen jaar achter de rug, sommige van onze schrijvers zijn zelfs flink ziek geweest.

Ook mijn vriend en trouwe vismakker Sjakie, die op dezelfde dag jarig is als Sinterklaas, moest zijn 80^e verjaardag vieren zonder zijn lieve vrouw Tonny.

Toch was het niet alleen kommer en kwel en hebben we in de nazomer een groot aantal prachtige tongen uit het water kunnen vissen en ook de wijting invasie in november en december kwam voor velen als een welkom geschenk.

Om het nieuwe jaar goed te beginnen kregen we van Peter, Fishguppy hemzelf, de vraag of we het leuk zouden vinden om weer ‘ns met z’n drietjes een hengeltje vanuit de boot uit te gaan gooien en uiteraard waren we hier meteen dolenthousiast over.

Snel werden er datums geprikt op dagen dat het tij goed was en we geen andere dingen op het programma hadden staan.

Woensdag 12 januari bleek geschikt voor allemaal, alleen de weergoden konden nu nog roet in het eten gooien, we spraken af om te vertrekken bij Peter om 6.00 uur.

De boottrip die Peter ons aanbood was all- inclusive en dat betekent bij hem ook dat je niks meer mee behoeft te nemen dan je hengels, de molens en natuurlijk wat lijnen.

We hadden afgesproken dat Sjakie om 5.00 uur bij mij zou zijn maar om 4.40 uur hoorde ik wat zacht getik op het raam en sprongen de lampen onder mijn carport aan.

Er viel wat motregen maar dat mocht de pret niet drukken.

Uiteraard stonden mijn hengels etc. klaar en om 4.50 uur ging het richting de Wouwse Plantage, m’n maatje had er zin in en hield ’n tempo aan waarbij Max Verstappen zijn wenkbrauwen zou fronsen. Dit resulteerde erin dat we bij de 3^e rotonde niet over de rij maar de busbaan scheurden en nadat ik hem vroeg of ie graag in het fotoalbum van de plaatselijke politie wilde komen te staan werd het rijgedrag wat rustiger.  Uiteraard hadden we op weg naar Peter zoals altijd gesprekstof genoeg om over te auwehoeren.

Franske Timmermans had het afgelopen jaar heel duidelijk bewezen dat het vele miljarden kostend EU-clubje totaal zinloos was, in plaats van een eenheid maakt sterk had ieder EU-land zijn eigen regeltjes om het klimaat en het milieu te redden en de strijd tegen het corona virus aan te gaan. Terwijl we in ons kikkerlandje volop bezig zijn om het gas te vervangen door warmtepompen, windmolens en zonnepanelen draaien we in Groningen de gaskraan weer open voor onze Duits burgers. Terwijl hier alles op slot zit zet ProRail extra treinen in zodat we toch kunnen gaan winkelen en ’n gezellig terrasje kunnen gaan pikken in België, enz. enz.

Rutte heeft om op de minister-president stoel te kunnen blijven zitten bijna alle idealen van de VVD verloochend en zelf de zak met onze belastinggelden aan z’n nieuwe vriendin Kaagje gegeven. Nou is het natuurlijk allang bekend dat de regering het onbetrouwbaarste is om mee te onderhandelen omdat ze simpelweg tijdens het spel de regels veranderen.

Na ’n voorspoedige reis arriveerden we net voor 6.00 uur bij Peter en na ’n snelle groet aan zijn Marian en onze spullen overgeladen te hebben tuften we richting Yerseke, gelukkig stopte de motregen tijdens deze reis maar leek het erop dat de mist steeds sterker op kwam zetten

We stopten hier bij Dixhoorn waar Peter na korte tijd weer buiten kwam met ’n triomfantelijke grijns op z’n smoelwerk en 3 grote dozen prachtige pieren in z’n handen.

Nu snel naar de haven waar we meteen begonnen met onze warme vispakken aan te trekken waarna vrij snel Nelleke arriveerde en we via de loopsteigers naar de boot konden.

Terwijl Sjakie en ik de hengelspullen op de boot plaatsten waren Nelleke en Peter druk bezig met het starten van de motor etc. etc. Maar toen bleken we ’n probleem te hebben…….alhoewel Nelleke allerlei trucs uitprobeerde terwijl wij met onze hoofdlampjes zorgden dat ze wat zag, het GPS systeem bleek helemaal plat te liggen.  Dus overstappen naar ’n andere boot, ietsjes kleiner maar weer wel wat sneller en met ons drietjes hadden we sowieso ruimte genoeg.

Ook Nelleke keek bezorgd naar de mist maar omdat Peter als ervaren schipper weet hoe hij handelen moet kregen we toch toestemming om uit te varen.  In het donker verlieten we de haven en tuften we met ’n blij gevoel de Oosterschelde op.

Na zo’n half uurtje varen was het zo mistig geworden dat het zicht beperkt werd tot slechts 5 meter en hoorden we alleen zo nu en dan het stampen van de dieselmotoren van grote schepen. Peter keek met gefronste wenkbrauwen strak voor zich uit en probeerde via de GPS of we de plaatselijke omgeving konden bekijken maar niets was minder waar.

Bedenkelijk keken we elkaar aan en toen we ons af begonnen te vragen of het eigenlijk verstandig en verantwoord was om met deze mist uit te varen hoorden we ’n charterboot naderbij komen en even later schalde een stem door de mist of we wisten wat de bedoeling was. Het bleek een zoon van Nelleke te zijn die uiteraard de nodige apparatuur zoals marifoon en radar aan boord had zodat je daadwekelijk andere schepen etc. kon zien. We gaven aan dat we eigenlijk toch wel wilden gaan vissen en toen hij aanbood om voor ons uit te varen naar de door ons beoogde vis stek namen we dat voorstel natuurlijk heel graag aan.

Terwijl kapitein Peter de achtervolging inzette begonnen Sjakie en ik met het optuigen van onze hengels. Na nog zo’n 3 kwartiertjes totteren arriveerden we bij onze stek en nadat we gevraagd hadden of ze ons rond 15.30 uur weer op konden pikken om ons met hun radar weer veilig de haven binnen te loodsen namen we afscheid en kom ons visdagje beginnen.

We lagen geankerd op zo’n 18 tot 20 meter diepte en terwijl wij met ’n zwierig boogje onze goed gevulde haken naar de bodem lieten zakken ging ook Peter zijn hengels optuigen.

Vrijwel meteen had m’n vismakker de eerste trilling op de top en een 5 dradige meun bleek zich aan de smakelijke pier vergrepen te hebben.

Ook bij mij zat iemand aan de haak te sabbelen en mijn 1^e vangst was een ondermaats wijtinkje, dat wisten we toen nog niet maar die zouden er nog ontzettend veel volgen.

Toen ook Peter zijn haken op de bodem had liggen was het de hoogste tijd voor het ontbijt, hete koffie met supergrootte appelflappen, wat ’n verwennerij.

Bij m’n 2^e  indraai werd ik meteen verrast met ’n doublet schar en wijting, hier wordt iedere visser blij van.

We visten alle drie met de bekende clickafhouders sommige 2 of 3 haken. M’n maatje lachte met heel z’n snuit toen hij ’n doublet mooie scharren binnenboord takelde.

Het bleef maar aanhouden, doubletten en tripletten maar de wijting kreeg helaas veelal een retourtje om nog wat groter te groeien.

Tussendoor werden uiteraard de nodige grappen verteld en ieder genoot met volle teugen. Na een vreugdedansje op het dek opende Fishguppy het buffet, man, man wat had ie gezorgd, kippenpootjes, gebakken spek, worstenbroodjes, etc. etc. en dan ook nog met ’n hoeveelheid waar je een compleet bataljon soldaten enkele dagen mee op de been kon houden.

Om dit alles wat schuifbaar te houden stonden er ook verschillende halve liters bier waar ik uiteraard gretig gebruik van maakte. Tjee, het begon meer op ’n cruise dan op ’n vissersbootje te lijken, maar evenals wij lieten liet ook de vis zich de aangeboden pieren  goed smaken en de toppen bleven met regelmaat flink rammelen.

Peter deponeerde zijn vangsten beurtelings in onze emmers.

Toen de stroming weg viel werden ook de aanbeten aanzienlijk minder doch dit mocht de prtet zeker niet drukken. Door ons “vrolijke” gezang, soms vergezeld van ’n dansje, behoefden we niet bang te zijn overvaren te worden, dit geluid moet mijlenver te horen zijn geweest en waarschijnlijk hebben passanten op de Zeelandbrug gedacht dat er ergens op het water ’n coronafeestje was.

Toen de stroming terug was begon de beet er weer in te komen de meeste scharren waren mooi van maat, ikzelf had de grootste van 26 cm, alhoewel er vele waren, die een paar mm kleiner waren.

Het was ontzettend gezellig en met het snotje van Sjakie kunnen we verder door het leven als Snotje en Otje!!!!

We hadden de grootste lol in ’n heel klein wereldje ,wat kan het leven mooi zijn.

Tussendoor werd met regelmaat gebruik gemaakt van de enorme berg proviand en drank die Peter had meegebracht, bij onze thuiskomst zijn ze in Brabant twee everzwijntjes rijker.  Het begon stillekes tegen 15.00 uur te lopen en na de vangst van ’n doublet mooie scharren gaf Peter aan z’n hengels vast in te pakken zodat we klaar zouden zijn als de mannen van Dixhoorn ons weer op kwamen pikken voor ’n veilige terugvaart.

Onze emmers waren rijkelijk gevuld met vis dus besloten ook m’n maatje en ik om te stoppen met vissen.  Toen onze kapitein het anker had gelicht en wat richting de wazig zichtbare boei tufte hoorden we in de verte onze loods naar de haven aankomen.  Nu hadden we nog ruimschoots de tijd   onze vis te kuisen terwijl Peter z’n volle aandacht nodig had om de charterboot te volgen.

Rond 16.30 uur arriveerden dankzij geweldige steun de zoon van Nelleke de haven in Yerseke, waar op de kop al ’n vrouwtje flink stond te zwaaien, dit bleek ’n oud-collega van Sjakie te zijn die een rondvaartboot voor groepen en feestjes in deze haven heeft liggen.

Nu snel de auto laden en onze vispakken uit om bij Peter thuis nog ’n koffietje te drinken.

Toen we aan wilden rijden bleek de rechter koplamp van de auto stuk te zijn, even hebben we overlegd om Sjakie met ’n zaklamp op de rechtermotorkap te plaatsen maar als er zo’n kabouter voor je stuur zit wordt het er zeker niet veiliger op. Bij aankomst op de Wouwse Plantage werden we hartelijk verwelkomd door Marian en na ’n gezellige babbel bij ’n heerlijk brandende houtkachel en uiteraard ’n lekkere koele pint was het toch echt de hoogste tijd om huiswaarts te tuffen.

We konden het niet maken om zo te vertrekken en overhandigden Peter als dank voor al deze moeite en goede zorgen ’n fleske whisky zodat ie z’n colaatje ’n bietje op smaak kan maken.

Gezamenlijk hadden we toch zo’n 55 maatse vissen voor het thuisfront bij elkaar gehengeld, maar het aller voornaamste is natuurlijk het plezier dat we met z’n allen gehad hebben.

Peter, ontzettend bedankt voor deze prachtige dag die bijna letterlijk en figuurlijk de mist in ging.

Groetjes, Henry

Beste visvrienden, na zo’n mooie memorabele dag kan een filmke natuurlijk niet uitblijven, hopelijk genieten jullie van onze doldwaze avonturen op de camera met mijn 2 vrienden?

Groetjes Peter(Fishguppy)