Vissen in de Waterweg met Raf

Dinsdagochtend stond er een afspraak met Raf Ruys gepland en met de inmiddels verminderde jicht klachten, werd ik om 01.00u opgehaald door Raf en bij het laden van mijn spullen in zijn auto, werd ik weer aangenaam verrast, met een leuk cadeau voor mijn verjaardag van vorige week. Erg bedankt Raf, maar had niet gehoeven!

We rijden richting de waterweg en babbelen gezellig, over ditjes en datjes, maar vooral over het vissen en over Ludo zijn boot, die inmiddels op de kant ligt voor een grote opknapbeurt. Tegen 2 uur zijn we ter plaatse en gaan over het laagwater vissen en we zijn al snel aan het vissen en terwijl ik Raf zijn hengel vasthoud en hij zijn statief beter stelt, voel ik grote aanbeten vanuit de hand en als ik de hengel in het statief zet en Raf inmiddels zijn 2e hengel heeft in geworpen, weer een agressieve aanbeet en hij blijft uitbundig staan klapperen en Raf, die rechts van mij staat, begint te draaien en op zijn typisch Belgisch klinkt het mooie “amaai”, wat ik altijd schitterend vind om te horen en een doublet is voor Raf de eerste buit, een juist aan de maats gulletje en een tong van 28 cm en hij is in de wolken!

Wat een goede plek, roept hij en hij kan er niet over uit! En op uw onderlijn roept hij! Het is het laatste van de afgaande stroming en ook mijn hengel, die dichtbij ligt, staat uitbundig te klapperen en brengt een gulletje van 40 cm.

Meteen Raf, ook weer een erg mooie beet en hij vangt een gulletje van ruim 45 cm.

Dan is het laagwater en het valt helemaal stil en dan lijkt het wel een botten festival, niet normaal meer, telkens 1 of 2 botten tegelijk, maar wij zijn geen liefhebbers, dus ze hebben op de mooie beten en het zwaar indraaien, verder geen waarde voor ons, maar het blijft een mooie sportvis!

De tong en gul geven niet meer thuis en ik denk dat we beiden tussen de 10 en 15 botten hebben en er komt lichte regen en gezien de magere vangst, voor consumptie, besluiten we maar op te gaan ruimen, nog eenmaal gaan de hengels in het zilte en dan op mijn linker een hele mooie aanbeet en wat gaat ie zwaar, niet normaal maar!

Als de zilveren rug bovenkomt, roep ik blij, Zeebaars! Maar wat is dit nu, die vis ken ik niet?

We besluiten gewoon toch op te ruimen, na slecht een kleine 3 uur gevist te hebben, in de inmiddels redelijk harde regen, snel inpakken en weg wezen en we spreken af, om het nog een keer over te doen, want tong moet er komen, voor Raf! Achteraf hadden we misschien beter voor het avond getij kunnen kiezen, hadden we volledig afgaand kunnen vissen, maar dit is altijd maar gissen op deze stek!

Na een werkelijk gezellige rit, juist voor de file, zijn we al weer snel bij mij en nemen we weer afscheid.

Ik maak nog een foto, van het cadeau van Raf gekregen en kruip vermoeid in mijn koffer.

Als ik tegen de middag weer uit bed ben en even gezocht heb op internet, blijk ik een houting gevangen te hebben!

Groetjes Peter