Waardebonnen en 1e Visdag 202

Beste visvrienden,

De laatste vier maanden was het met de visvangsten evenals met het beleid van ons huidig kabinet diep en dieptreurig. Omdat de vis het af liet weten verschenen er nauwelijks visberichten en het beetje dat je zo nu en dan wel kon lezen was telkenmale droevig met weinig of geen vis. Om toch een beetje in een positieve stemming te komen besloten m’n maatje Sjakie en ik om op 28 maart naar SuperCatch hengelsport in Sint Willebrord te tuffen om onze waardebonnen te gaan verzilveren. Traditiegetrouw werden we bij aankomst door moeders meteen verwelkomd met een lekker bakje dampende koffie. Nadat we door de winkel hadden gestruind waar voor zowel de zee als de zoetwatervisser alles te koop is waar een verwende visser blij van wordt hadden we onze keuzes gemaakt. Terwijl ik het ontzettend leuk vind om op regenachtige dagen zelf m’n lijntjes te knopen koos m’n maatje dit keer voor de gemakkelijke kant en koos voor kant en klare onderlijnen die Mario  geknoopt had.

Amnesia onderlijn, vlijmscherpe Gamakatsu haken en natuurlijk click afhouders vielen mijn waardebon ten deel terwijl Sjakie z’n oog op ’n warme hoodie viel om z’n oude velletje tegen de kou en wind te beschermen. Uiteraard moest ie voor deze aankoop ook ’n greep uit z’n pensioenpotje doen maar dat is beter dan kou lijden. Na nog wat bij gekletst te hebben met Mario over de huidige visserij reden we met ’n blij gezicht met onze spulletjes huiswaarts. Peter nogmaals bedankt voor deze leuke actie die iedereen aanspoort om zijn of haar visbelevenissen met ons allemaal te delen, Chapeau!!!!!

Onze eerste visdag in 2023

Zoals eerder gezegd zijn de vangsten in 2023 tot heden nog bar en boos. We waren dan ook blij verrast dat er eindelijk ’n paar berichten verschenen dat er toch wat aan het veranderen was. Toen Eldert schreef dat ie z’n eerste botjes in Vlaardingen gehaakt had en ook Nico met z’n maatje Johan liet weten dat aan het strand de eerste scharren voor de pan zich hadden gemeld begonnen onze hartjes sneller te kloppen. Snel werden plannen gesmeed om voor de eerste keer dit jaar te gaan vissen. Woensdag 19 april, een prima getijde om traditiegetrouw zelf ons aas te steken en alhoewel er ’n stevig briesje voorspeld werd geen regen dus……..om 7.15 uur, ruim voor de tijd die we hadden afgesproken,   met ’n blije lach op z’n snuit m’n vriend en vismakker Sjakie op de stoep. Enkele minuutjes later tuften we goed gehumeurd en vol goede hoop richting de Zeeuwse stranden. Onderweg hadden we, zoals altijd, meer dan voldoende actualiteiten om over te zeveren. Terwijl klimaatpaus Franske de scepter zwaait over de gehele EU  staan de neuzen van deze landen in allerlei richtingen. Terwijl Duitsland hun laatste kerncentrale sluit en overgaat met het stoken van bruinkool waarvan de stikstofuitstoot veelal naar ons kikkerlandje waait gaan we in Nederland onvermoeid verder met bouwen van grote windmolenparken in de Noordzee. De bodem van deze zee wordt al jaren vervuild door ontelbare kilometers kabel waarover de platvis de weg naar ons moet vinden. Ook het gedoog van drugs neemt zijn vormen aan, als je als regering voor gaat stellen om afgesloten hertenkampjes te sluiten omdat dit gevaar op kan leveren voor kinderen terwijl de wolf overal vrij rond mag lopen hebben de hersens van sommige ministers waarschijnlijk te lang in de wietlucht gehangen. Eigenlijk waren we nog lang niet uit gezeverd toen we bij het strand arriveerden. Een stevige noordoostenwind maakten een warme trui en jas zeker niet overbodig en toen we de dijk overgeklauterd waren stonden we toch wel efkes verbaasd te kijken, zo ver hadden we het water nog nooit af zien gaan. In de verte stonden al twee personen stevig te spitten en ook wij gingen snel aan de slag. Uiteraard weten wij uit ervaring waar de mooiste pieren te steken zijn en na zo’n 1½ uur stevige rug gymnastiek hadden we ruim 2 kg. prachtige pieren, ruim voldoende om onze 1^e visdag tot een succes te maken. Snel ons aas netjes verpakken en op pad naar onze beoogde visstek in Vlaardingen.

Hier arriveerden we om 12.15 uur en zagen we dat deze plek al bezet was door ’n tweetal andere vissers dus even verkassen naar ’n nabijgelegen stek waar ik ook de gelegenheid had om m’n parasol te zetten. Volgens meteoroloog Sjakie zouden we de wind van achter hebben maar dit bleek dus niet het geval te zijn. De stevige wind met ’n kracht van 4 tot 5 Bft. stond volledig links van ons  maar met de nodige grondpennen en scheerlijnen kon ik toch een behaaglijk plekje creëren om met volle teugen van deze visdag te kunnen genieten. Om 12.45 uur gingen onze goed beaasde haken met ’n sierlijke boog in het zilte nat en was het wachten op wat komen ging. Het was opkomend water maar door de harde wind waren aanbeten nauwelijks waar te nemen. Na 10 minuutjes wilde m’n maatje z’n eerste lijn binnen draaien doch dit bleek ’n vastzitter te zijn. Na verwoede pogingen knapte alsnog de lijn dus dit was zeker geen goed begin.  Uiteraard ging ik ook kijken of er bij mij iets aan de haak zat en waarachtig, ’n grondeltje.

Toen m’n makker z’n lijn gerepareerd had bleek zich aan z’n andere hengel ook ’n uit de kluiten gewassen grondel vergrepen te hebben.

We visten allebei met onderlijnen waarop 2 haken met afhouders gemonteerd waren. Het eerste uur leek her erop dat er alleen maar grondels rondzwommen, bij iedere indraai takelden we beide telkenmale dikwijls doubletten van deze kleine monstertjes op de kade.

Na ruim ’n uur kreeg Sjakie toch eindelijk ’n aanbeet die wat anders voorspelde en jawel hoor, de 1^e bot was ’n feit.

Vrijwel meteen daarop kreeg ik ook ’n leuke rammel en ook dit bleek ’n bot te zijn dus bij beide was nu de nul van de teller.

Waar kort daarvoor alleen grondeltjes te vangen waren werd het nu ’n waar bottenbal, meestal zo klein dat ze meteen terug in bad konden om groter te groeien maar er zaten er gelukkig ook bij die volgens m’n vriend waardig genoeg waren om in z’n pan te mogen zwemmen.

De ene na de andere bot bleken onze pieren verrukkelijk te vinden en menigmaal konden we een plaatje maken van een doublet botten, gewoon volop genieten met een grote G.

Door de stevige wind hadden we weinig bezoekers maar diegene die de talrijke rammeltjes op onze toppen zagen kwamen toch even ’n babbeltje maken en natuurlijk in onze emmers kijken. M’n grote parasol bewees vandaag z’n dienst uitermate goed als windvanger en Sjakie kwam dan ook met regelmaat even langs me zitten zodat ie met wat beschutting kon genieten van z’n hapje en z’n sapje.

Terwijl hij, zoals heel dikwijls, met z’n telefoon bezig was kreeg ie ’n flinke dreun op een van z’n toppen doch nadat hij z’n speeltje had opgeruimd bleek dit te lang gewacht te zijn wat wederom resulteerde in een vastzitter. Met het afgaand water kregen we zo’n sterke stroming dat het onmogelijk bleek om met twee hengels te vissen omdat de lijnen vol kwamen zitten met vuil. Ook ik had hierdoor vlak achter elkaar twee lijnen verloren maar dat was niet het ergste, ook de vis bleek in z’n geheel verdwenen te zijn. Vanachter de paraplu was het nog genieten van de immens grote vrachtschepen die voorbij kwamen en tussendoor wist Sjakie toch als echte bottenkoning nog ’n mooie bot te strikken, dit zou voor vandaag tevens de laatste zijn.

Tussen 19.00 en 20.00 uur hadden we geen enkele aanbeet meer gehad en besloten we om stillekes op te gaan ruimen. Onze gezamenlijke vangst voor de pan bestond uit 23 botten die dit keer allemaal bij m’n maatje in z’n pan mochten gaan zwemmen.

Ikzelf maak van de bot meestal ’n filet maar dan moeten ze toch wel minimaal 30 cm. zijn en die zaten er maar enkele bij. Al met al, op de gierende wind na was onze 1^e visdag van het jaar zeker een prima begin en zeker voor vervolg vatbaar. Voor twee oudjes was de dag ook lang genoeg geweest en toen ik om 22.15 uur moe maar voldaan bij m’n houtkacheltje van ’n welverdiend borreltje nipte kon ik zoals gewoonlijk terugzien op een gezellige en leuke dag aan de waterkant.

Groetjes, Henry