Wedstrijd Deltavissers, door Ben Biondina

Bruinvissen, Piepers, leeglopers en scharren.

Mijn vrouw attendeerde mij er op, dat het zaterdag 7 april een viswedstrijd was van de Deltavissers. Dus was ik zaterdag rond het middaguur op mijn laptop aan het kijken of het doorging. En…….Webmaster Koen had het licht op groen gezet en dat betekent dat de wedstrijd doorgaat. Staat er trouwens ook bij, maar alleen de groene kleur is voor kleurenblinden al genoeg -:)

Meteen mijn vismaat Adrie gebeld. Nee, ik heb het nog niet gezien, maar prima. Heb jij nog aas, Adrie? Ja, dat wel maar niet voor twee man, was het antwoord. Geen probleem, dan bestel ik wel bij Peter Huijbregtse in Colijnsplaat, was mijn antwoord. Peter belde mij om 16.00 uur terug en moest nog op pad om aas te steken, maar om 19.00 uur lagen er prachtige pieren bij mij thuis. Kakelvers, maar omdat het geen ei is, zal het wel “pierenfris” of zoiets zijn. Hoe dan ook: ik was gereed voor de “strijd”. Ik was er helemaal klaar voor!

’s-Avonds nog even was zaken in mijn auto geladen, omdat ik weet- ik ken mezelf een beetje- dat ik in de morgenuren mijn ogen nauwelijks open krijg en dat ook mijn hersens nog even moeten ontdooien. Wereldproblemen kunnen –zoals ik dat zie- ook best om 10.00 uur bij de koffie worden besproken.

Afijn, even na 07.00 uur was ik al uit bed en ben ik meteen naar de schuur gegaan. Daar had ik mijn pieren –de avond er voor- in een kartonnen doos gezet, omdat het ’s-nachts zou vriezen. Dat was ook het geval, maar de pieren stonden gereed in een kartonnen doos en ik dacht- eerst in de auto zetten, anders vergeet ik dat!

Rond kwart voor acht was ik op Neeltje Jans en er heerste al een behoorlijke bedrijvigheid. Adrie was er al en al mijn spullen (2 hengels, warmtepak, aas, eten en drinken, waadpak, jas, etc. etc.) werden in de boot gezet. De boot werd van de helling gereden en even later lagen wij op het water. Nog 24 andere combinaties hadden er ook zin in en vlak voor kwart voor negen, klonk een stem door de boot, dat ons veel succes werd gewenst en dat wij mochten vertrekken. Alsof een stem uit de hemel klonk die riep: “op 200 meter van de haven ligt 100 kilo goud”, zo snel was iedereen vertrokken. Helaas…het goud lag 12 mijl verder………………………………Of was het blik?

Na 35 minuten lagen wij –de zee was redelijk kalm- in de buurt van de ZBJ. Een boei die aangeeft: Zuid Banjaard, maar waar je ook –met evenveel gevoel voor taal- bruinvis zendantenne jeukbobbel, van zou kunnen maken.

Afijn, ik leg mijn hengel in mijn hand, pak de onderlijn, doe de kartonnen doos van het aas open en wat denk je???? Heb ik de verkeerde kartonnen doos meegebracht. In de geopende doos zaten PIEPERS! Aardappelen, McCain food, of hoe je die ronde krengen ook mag noemen. Ik slaakte enkele verwensingen naar??? mezelf, denk ik, want ik had zelf de verkeerde doos gepakt. Adrie stond met open mond- vol ongeloof- naar mij te kijken. Hoe kun je zo stom zijn!!!! Maar ja, voor dit soort dingen ben ik werkelijk in de wieg gelegd. Wil je iets geks meemaken, iemand die altijd wel wat vergeet, die van Mars komt en nog op aarde aan het landen is: bel mij! Succes in de vroege morgen is verzekerd!

Nou ja en hoe nu verder. Gelukkig had ik nog een kilo mesheften meegebracht en Adrie dacht dat het misschien wel zou meevallen met de hoeveelheid aas die hij had meegebracht. Vlak voordat wij ingooiden passeerden twee bruinvissen onze boot. Koppen boven water (gelijktijdig) koppen onder water en weer boven water etc. Wat een leuk gezicht!

En toen vissen! Het duurde niet lang of de eerste schar werd door mij geland. Adrie merkte fijntjes op, dat zo’n piepklein scharretje wel 23 cm moest zijn om mee te tellen voor de wedstrijd. Over boord dus. De watertemperatuur is nog altijd er laag en hoe dat komt hoef ik niet nader toe te lichten. Een drama deze winter! Niet gek dus, dat mijn ogen nog steeds moeite hebben om aan het licht te wennen. Wij vingen –met z’n tweeën- 17 scharren die groter waren dan 23 cm en nog een heleboel “babyscharretjes”. Dat was aan het einde van de dag niet genoeg voor de 1e prijs. Er was een koppel dat 8 kg op de weegschaal legde. Dat is andere olie, dan smeerolie! Ik weet het niet, maar ik denk dat wij in de middenmoot zijn geëindigd. Zal wel de 13e plaats zijn. Soms blijft pech je achtervolgen!

Maar was ik vandaag de grootste pechvogel? Absoluut niet! De broer van Arie de Lange heeft een Ford. En als je daar je sleutels in legt en je gooit alle portieren dicht…………………dan heb je dus een probleem. Eerst werd de auto “belaagd” door allerlei inbrekers in spé. Die konden de klus niet klaren. Maar hulde aan onze ANWB die vrij snel op de plaats “delict” was en –om in goed Nederlands te spreken- “ in no time” de auto weer open had.

Ik heb vandaag maar één foto gemaakt.

Of het een Bintje, Frieslander, Koopmans blauwe, Doré of Eigenheimer is: ik kan die dingen niet meer zien! Hoewel een frietje…………………………..met mayonaise bij Kees en Marianne………….is niet te versmaden.

Kamperland, 7 april 2013, Ben Biondina