Wrakvissen met Fishguppy

 

Vandaag stond er weer een afspraak, om met Ludo, van Northseacharters, de wrakken te bezoeken.Als de wekker om 03.15u afloopt, heb ik een knallende hoofdpijn, gisteren teveel en te lang doorgefeest, denk ik. Maar ik verbijt mezelf en langzamerhand word ik weer mezelf en om goed 5 uur sta ik aan de steiger bij Neeltje Jans en ik ben van de eerste, dus neem een plekje op het achterdek.

Ik ben weer maar alleen, dus is het weer afwachten, met wat voor volk ik nu weer ga vissen, maar dat is tot nu toe nooit tegen gevallen.Er komen 4 Brabanders en 7 Belgen bij, bij de Belgen zijn het 2 paar gebroeders en de Brabanders zijn een vriendenclubje en ik heb het genoegen om onder het varen, bij de Brabanders binnen te zitten en dat is lachen geblazen.

Maar voor een van de Brabanders word de heenreis te vermoeiend en hij dompeld in slaap en zijn maat, die mij kent van mijn site zegt, wat heeft hij toch een lief gezichtje als hij slaapt en vraagt of ik er geen foto van wil.

Onder het varen worden de golven steeds hoger en onstuimiger en er komen enkele bleke gezichten en ik zit er zelf ook al mee te tobben dat dit wel eens de eerste keer kan worden dat ik zeeziek ga worden.

Ludo is van plan om gelijk door te varen naar 40 mijl, maar vraagt aan mij of we even het “Dolfijnwrak” aan zullen doen en daar heb ik goede ervaringen, dus ik zeg ja, maar helaas, helemaal geen vis en het volgende dichtsbijzijnde proberen we ook nog even, maar Ludo zegt dat hij hier nog nooit iets heeft gevangen en dan vangt de ene Brabander uit Lepelstraat hier een gulletje van om en nabij de 50 cm en dat is een record, zegt Ludo.

Inmiddels zitten we al over de 35 mijl en nog steeds niets van betekenis en dan heb ik beet en vang de eerste mooie van ongeveer 70 cm en even later nog een van 5ocm.

Even later vang ik mijn derde, weer een mooie en de linker buurman, vangt enkele steenbolken en een gulletje van 50 cm, voor de rest heeft niemand tot aan dat moment wat gevangen.Dus dat wordt weer verder varen.

Het is een aardig eindje varen naar het volgende wrak, dus dat geeft mij even de gelegenheid om mij zelf even van mijn beste kant te laten zien, speciaal voor Saartje.

Dan worden er wat kleine wrakjes aangedaan en komt er een enkele vis naar boven.

Dan om een uur of 2 in de middag komen we op een wrak en ik vang gelijk mijn vierde en nog dezelfde drift, gelijk weer beet en hoe, niet normaal, ik denk aan een doublet en na hard werken, komt de grootste van de 2 eerst boven, draait zich 2 keer rond en de haak lost, hij blijft nog even bovenin, maar Ludo kan er net niet bij met het net, dan gaan ook mijn rechterburen en de rest van de boort vangen, mijn rechter buren, 2 broers, vissen alleen met Shads, net als hun buren en ineens is de shad erg geliefd enn het zijn vooral mooie vissen aan de shad, maar ik heb ook alweer beet en nu heb ik wel een doublet aan boord.

Inmiddels komt er aan de voorkant van de boot een hele mooie boven, aan de hengel van een lezer van de site, de naam ben ik weer kwijt, dus mail me even, voor de “strijd der giganten”, als je wilt.

Het is een mooie dikke, van 90 cm.

Het is inmiddels 3 uur, maar Ludo vraagt aan mij of het voor mij kan om wat langer te vissen, omdat hij nu de vis heeft gevonden en dan vissen we nog een 3 kwartier door en ik vang nog 2 doubletten en dan heb ik beet niet normaal meer, zo zwaar en mijn buurman komt al helpen met de gaf, maar ik zeg het zijn er 2, maar er lost iets en ik vang een mooie en de onderste haak is gelost, balen!

Maar als we om 15.45u terug varen is iedereen positief gesteld over Ludo en over de visdag, die in een uur tijd goed is gemaakt, maar dat blijft wrakvissen!

Onder het terugvaren maak ik wat foto’s en laat ze maken.

Ik heb er 12 in totaal en mijn 2 rechter buren hebben er samen 15, allemaal op de grote shad gevangen, erg knap vind ik, wat een sport!

Dan is het bewonderen en kwikken van de mooie Kabeljauw.

Ook mijn linker buren hebben er allebei een stuk of 5.

Aan de linker kant staan ook nog 2 gebroers, die er elk een stuk of 4 hebben.

De brabanders hebben er elk met zijn 2 een 11 stuks.

Tja en dan het terugvaren, wat is vissen toch vermoeiend, ditmaal het maatje van!

Maarrrrrrr, hij niet alleen!

Het lijkt erop dat alleen de fotograaf en de schipper nog wakker zijn.

Maar alle gekheid op een stokje, ook de terugreis was voor mij zeer aangenaam, ditmaal zit ik tussen de Belgen, die me zo laten lachen, niet normaal meer, wat een gezellig volk, vooral de 2 broers uit West Vlaanderen.

Gelukkig is mijn zeeziekte niet doorgezet, het werd in de middag met het keren van het getij veel rustiger.

Ik denk dat als ik nu een compliment aan Ludo geef voor zijn doorzettingsvermogen ,dat ik uit naam van alle vissers spreek en zo zie je maar dat niet iedere schipper het zelfde is!Het was voor mij een zeer aangename dag en mijn diepvries is weer goed gevuld.