Op jacht naar vriend Gul in de Waterweg

Hoi visvrienden,

Na de mooie gullenvangst zo’n 2 weken geleden van m’n maatje Jack stond het als ’n paal boven water; “Dit gaan we op korte termijn nog ’n keertje overdoen!!!” Toen afgelopen zondag het lentezonnetje zichtbaar snel de sneeuw wegsmolt en de terrasjes op ons dorpsplein al gezellig vol zaten werd snel een plan gesmeed. Zondag was het wel springtij maar uiteraard kijken we ook naar de waterstand om eerst te kunnen steken waarna we dan zolang mogelijk van deze dag nog te kunnen vissen. Volgens Buienrader, zoals de naam al zegt niet altijd geloofswaardig, zou dinsdag 6 mrt. de beste dag van de week gaan worden dus….. Dinsdagmorgen om 8.00 uur stond m’n trouwe maatje voor mijn carport en nadat we de visspullen en nodige proviand ingeladen hadden ging het goedgeluimd richting de zee. Terwijl we onze tactiek doornamen en uiteraard het gewoontegetrouw vrolijke gezever verliep onze reis voorspoedig en het enigste omweggetje dat we moesten maken was vlak bij onze steekplek. De weg was tijdelijk afgesloten omdat een immens grote bouwkraan de kop op een windmolen aan het plaatsen was, een knap staaltje montagewerk/ Aangekomen op onze steekplaats bleken we de enigste gegadigden te zijn, het water was net genoeg af zodat we meteen onze laarzen aan konden trekken en aan het werk konden. Om onze ruggen te ontzien steken we nog steeds wisselend, dit duurt wel wat langer maar voorkomen gaat toch sneller dan genezen.

De pieren zaten diep en waren over het algemeen niet erg groot maar we moeten roeien met de riemen die we hebben en na zo’n kleine 2 uurtjes hadden we toch ± 1½ aas in onze emmer.

Ruim voldoende om gullemans de resterende dag proberen te verleiden en nadat we de pieren netjes verpakt hadden ging het in rap tempo richting de Waterweg waar we om 13.30 uur arriveerden. Ook nu verliep de reis voorspoedig en toen we vanaf de auto naar onze stek liepen, ruim ’n kwartiertje wandelen, zagen we dat we hier niet de enigste waren. Zo’n zestal vissers hadden zich al ’n leuk stekje toegeëigend en terwijl we er al enkele gepasseerd waren stopten we halverwege eventjes om te rusten en uiteraard om met de aanwezige vissers ’n praatje te maken. Twee van hen hadden ’s morgens al gevist op de Maasvlakte maar omdat ze daar na 4 uurtjes hengelen nog niet één tikje op de top gehad hadden waren ze naar hier verhuist. Ze waren vanaf 12.00 uur hier aan het vissen maar hadden ook op deze stek na 1½ uur helaas ook nog geen enkel beetje gehad, dit voorspelde eigenlijk dus niet veel goeds. Het water stond op z’n laagst en terwijl we verder liepen vonden we tussen twee andere vissers gelukkig nog een plekje waar we op ’n ruimschootse afstand ons stekje konden maken. Nadat we ons geïnstalleerd hadden ging ik voorzichtig over de spekgladde groene basaltstenen naar beneden om zowel voor m’n maatje als voor mezelf een emmer water te halen. Om 14.00 uur vlogen onze goed beaasde haken, een hengel met wapperlijn en de ander met de beroemde plastic afhouders, in het zilt sop en was het afwachten geblazen. Ondanks de redelijke stroming werd er met 8 vissers, in totaal zo’n 16 hengels, helaas nergens een visje op de kant getakeld!! Wat later werd de stroming sterker wat resulteerde in steeds meer apenhaar in het water en toen Sjakie na verschillende worpen om 15.00 uur indraaide zat er warempel een klein botje aan de haak.

De 0 was eraf en nadat ik snel ’n fotooke had genomen mocht het beestje weer snel terug naar z’n moeder. Rond 18.15 uur zou het water hoog staan en terwijl de stroming steeds sterker werd bleven de vangsten overal nihil, er kwam inmiddels in zeer korte tijd zoveel wier, plastic etc. etc. dat de toppen na zo’n 3 minuutjes helemaal krom gebogen stonden wat het vissen gewoonweg onmogelijk maakte. Onze buurman Henk, een visser uit Rotterdam-Zuid, had de moed al opgegeven en gooide niet meer in, wachtend op ’n rustigere stroming. Het was ’n heel geploeter om de zwaar behaarde lijnen zonder vast te gaan zitten op de kant te krijgen waarna je telkenmale een flinke poos bezig was om de lijn weer zuiver te plukken. Onze buurman had gelijk, dit was geen vissen maar haar plukken dus besloten ook wij om te wachten tot de stroming wat kalmer werd in de hoop dat dan ook de zooi in het water verdwenen zou zijn. Na wat gezellig geklets onder het motto; “Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!!!” konden we na zo’n half uur onze sessie weer hervatten. Vrijwel meteen na de inworp hoorde ik Sjakie kraaien en het 2e botje was een feit.

Terwijl ik hiervan ’n fotooke maakte zag ik vanuit ’n ooghoek dat ook mijn hengeltop enkele tikjes gaf wat later een ondermaatse wijting bleek te zijn.

Snel onthaken, be-azen en weer terug en jawel hoor, zowel m’n trouwe maatje als ik kregen vrijwel gelijktijdig nieuwe aanbeten. Zou het feest dan toch nog beginnen??? Mijn 2e exemplaar was ook een klein botje terwijl Sjakie z’n 3e ondermaats botje aan de kant draaide.

Verschillende vissers stonden verbaasd te kijken toen ik wat later ook m’n 3e visje ving, dit bleek gelukkig ’n al wat grotere wijting te zijn, we mochten eigenlijk al niet mopperen want we waren de enigste hengelaars die ’n visje gehaakt hadden ook al was alles helaas onder de maat.

Toen het water weer af ging herhaalde zich wat vooraf ging en wederom was het nadat de lijnen ± 5 minuutjes lagen hard werken om deze binnen te draaien. We hadden al meer dan genoeg zooi langs onze kist liggen om er ’n leuke pruik voor ene olifant van te maken. Verschillende vissers hielden het voor gezien en ook onze buurman Henk kwam zijn overgebleven aas bij ons afgeven om nadien op z’n scooter naar huis te tuffen. Het was inmiddels 20.00 uur en we waren inmiddels de enigste vissers die nog aan de waterkant stonden. Ver gooien, dichtbij, pieren, zagers, het maakte niet uit bij elke binnen draai zat het aas onaangeroerd op de haak en moest je 5 minuten plukken om de lijnen zuiver te krijgen. We besloten om 20.30 uur ook om alles op te ruimen en om 21.00 uur waren we, moe van het zware binnenhalen van de lijnen, na de fikse wandeling weer terug bij de auto. Met ’n totale vangst van 6 visjes gaan we zeker niet mopperen, het blijft tenslotte vissen!! Al met al hadden we ondanks de mindere vangst door de bijbehorende humor en het prachtige weer alsnog ’n gezellige visdag en waren we vroeger dan gepland om 22.30 uur weer thuis. Groetjes aan iedereen en ik zou zeggen……….vang ze!!!!!!

Groetjes, Henry